Interviews

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het achtenveertigste gesprek, met Onno-Sven Tromp. Over onze poëtische tuin en hoe dichters nog harder moeten roepen om gehoord te worden, poëziewedstrijden als middel, een klassieker van Kloos, gedichten die dwars door onze ziel snijden, een open vizier en een nieuwe manier om met poëzie bezig te zijn. Met drie nieuwe gedichten van zijn hand.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zevenenveertigste gesprek, met Jeroen van Wijk. Wat er kan gebeuren als je meedoet aan een wedstrijd als de onze, wat het aantrekkelijke is aan recenseren, de schoonheid van een alledaagse handeling en een filosofisch gesprek op een terras, zonnig bij voorkeur, en de rol van Meander.

Bart F.M. Droog in gesprek over zijn nieuwste bundel 'Geite Gods' en het voordeel van een e-boek, de aversie tegen de gevestigde orde, Rottend Staal, het lezerspubliek (‘klein, klein… ik denk dat het wel meevalt’), stads- en grafdichtersschap, hèt komende boek over de Hitlervervalsingenindustrie, de vroegste moordballade uit onze geschiedenis en het ongoing project als de Nederlandse Poëzie Encyclopedie.

Moniek Spaans vermoedt dat ze met een meer dan gemiddeld associatie- en opmerkingsvermogen is begiftigd. Er is een woord dat haar samenvat: ideatrice, zij kanaliseert onophoudelijke ideeënstromen en vangt deze in woorden en beelden. Het brengt haar op zijsporen en onvermoede plekken maar meestal vindt ze haar weg wel weer terug. Overigens lijkt de taal zichzelf te illustreren.

Voor Micha Hamel is scheppen een 'heilig moeten': als hij te lang niets maakt, voelt hij zich steeds leger worden. Na de publicatie van de bundel 'is daar iemand' (over zijn verblijf in een psychiatrische kliniek), wil hij geen boegbeeld of spreekbuis voor een stoornis worden. Wel vindt hij het productief om open te zijn over zijn ervaring van ziek zijn naar herstel.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zesenveertigste gesprek, met Cora de Vos. Over haar kennismaking met poëzie en over Meander. ‘Braaf is Meander niet, sommige recensies vind ik uitgesproken controversieel. Maar dat kan en mag, aan een braaf magazine valt niet veel eer te behalen. Af en toe moet je als lezer de wenkbrauwen fronsen, je eigen mening herzien.’

Tijdens het schrijfproces van haar meest experimentele bundel tot nu toe, ‘Mijn cloud, die de uwe is’, ontdekte Anouk Smies dat een technogoeroe en een eindtijd-denker niet gek veel verschillen. Ze jongleren met dystopie en utopie. Ze vindt het wonderlijk dat een dichter überhaupt door zijn eigen onderwerp verleid kan worden. Dat kan de poëzie mooi in zijn zak steken.

Taal is geen vaste materie is maar leeft. Meer dan een zoektocht is het een weg die dichter Monica Boschman gaat. Alles komt via haar hoofd, hart en handen op het papier, misschien wordt het daarmee een deel van haar levensgeschiedenis. Met poëzie gaat de taal onderhuids. Verbeeldingskracht is een vitaal deel van haar.

In 'Zombie zoekt zielgeno(o)t', de nieuwste bundel van Jan Lauwereyns, worden alle zintuigen aangesproken. Hij kwam tot een onverbloemde ode aan de Nederlandse poëzie. Een interview over ‘het traject dat iets van de beweging van een boemerang heeft’, ‘inspiratie in de combinatie van de dingen op een gegeven moment op een gegeven plaats’ en ‘een kwestie van verscherpte zintuigen’.