Interviews
Proeven van het vreemde en het bekende
Onlangs verscheen 42 vensters op Warten auf den Fluss, van de Duitse dichteres Barbara Köhler (1959-2021). Deze bundel verscheen ter nagedachtenis van Köhler (ze overleed in januari 2021) en kwam tot stand door een samenwerking van Terras, Perdu en Poëziecentrum. De bundel werd briljant vertaald door Ton Naaijkens. Sander de Vaan sprak met deze essayist en vertaler.
"voorbij woorden"
Zen, poëzie en dans zijn de drie pijlers in het leven van Monique Leferink op Reinink. Van jongs af aan wordt ze geraakt door de kwetsbaarheid van ieder mens en door dat wat vaak onder de oppervlakte verborgen blijft. “Wat me in donkere tijden helpt is me verbonden te voelen met dat wat dit kleine zelf overstijgt, het opgaan in iets groters.”
"Ik heb het over troostende poëzie als onverhoopte uitkomst."
Ik wil mensen aanmoedigen om over poëzie te praten, zegt dichter, schrijver, socioloog Nicolas Van Herck. Veel van zijn gedichten gaan over tijdelijkheid. “Tijdelijkheid fascineert me ook op een poëtische manier: verdriet en troost gaan erbij hand in hand. Je moet vaak afscheid nemen, maar je krijgt ook de kans om vaak iets nieuws te ontdekken.“
"Poëzie schrijven is kloppen op een nagel, iedere bundel steeds dieper."
‘Archeoloog-dichter’ Toon Vanlaere schrijft over onmacht, ‘ik vul een lacune op met alle vezels van mijn lijf’. Zijn recente bundel, ‘Schreeuw mijn aarde’, helpt hem om geen pessimist te worden. ‘Want dat wil ik niet. Poëzie is een manier om dit leven te overleven, de absurditeit te slikken of zelfs te omarmen. Optimisme zonder hoop. Met een klein schopje wat aarde scheppen.’
"Schrijven is voor mij volledige vrijheid."
Op 25 januari kwam de nieuwe bundel uit van Joris Miedema, 'De oneindige oester'. Poëzie fungeert voor hem inmiddels als een levenslijn. Het liefst wil hij alles in beweging laten komen, zelfs de dood. De waanzin is voor hem juist elke dag en poëzie een soort saus die je er nog overheen giet om hem behapbaar te maken.
"in de poëzie voel ik me nu ook vrij"
Ineke Riem wilde altijd al dichter worden, toch is er een deel in haar dat het liefste zou wegkruipen. Maar ze moet van haarzelf de kansen grijpen en doen wat andere vrouwen vroeger niet altijd konden doen. Ze wil eigenlijk gewoon iets moois maken en heeft de verwonderde blik nodig om te ervaren dat het leven zinvol is.
Poëzie als bom die pas ontploft als de lezer de pin uit de granaat kan trekken.
Marc Tiefenthal is gelukkig bevrijd van ambitie en drang. Poëzie gaat voor hem om betovering of witte magie. ‘Ik denk dat de schrijfschoolcultuur die betovering doorbreekt, omdat het bij die opleidingen te veel gaat om het vertellen van een verhaal. Echte poëzie is voorbij het verhaal, het is veel nauwer verwant aan de muziek.’
"Het gaat om het maken. Dat is waarom ik schrijf."
Toen Sasja Janssen eenmaal een fascinatie voor een woord had, is ze gaan schrijven en kon ze van elementen uit haar leven fictie maken. Taal was voor haar niet vanzelfsprekend, ze moest die haar eigen maken en haar eigen taal ontwikkelen. Met haar poëzie stelt ze een daad, ‘hier ben ik, ik besta'.
Cabaretkenner Kick van der Veer maakt Podcast Light Verse
Als geen ander is hij thuis op het gebied van theater, cabaret en kleinkunst. Elke zondagmorgen is het programma Andermans Veren te beluisteren op NPO Radio 5. Dit jaar bestaat dat programma dertig jaar. Het Cabaret Ivo de Wijs wakkerde indertijd zijn enthousiasme voor light verse en nonsensgedichten aan. Inge Boulonois sprak met Kick van der Veer.