Meandermagazine

Herbert Mouwen bespreekt de biografie ‘Morgen wordt het voor iedereen maandag’ van Wiel Kusters over Gerrit Kouwenaar (1923-2014). De ondertitel luidt: ‘De oorlog van Gerrit Kouwenaar’. Mouwen vindt de biografie zeer geslaagd, Kusters is een deskundig onderzoeker en kenner van het werk van Kouwenaar: ‘Kusters laat zien dat de periode van de oorlog van grote invloed is geweest op de moeizame ontwikkeling van Kouwenaars dichterschap.'

Als kind wilde Leen Raats alle wereldproblemen verhelpen. ‘Natuurlijk besef je dan op een gegeven moment dat je dat niet kan, maar dat je wel de wereld van individuele mensen een beetje kan veranderen.’ Dat doet ze door mooie dingen te schrijven die hen ontroeren, waarin ze herkenning of troost vinden bijvoorbeeld. Ze hoopt een verschil te maken.

In 2017 won Merel van Slobbe de Meander Dichtersprijs, nu debuteert ze met de bundel: ‘De maan schijnt feller in de metaverse’. Volgens Æde de Jong, ‘een soort poëtisch engagement’, hij is onder de indruk: ‘Het is een beklemmende bundel waardoor je gaat verlangen naar poëzie over goden, sirenen en bosnimfen in plaats van technische dystopieën en klimaatcatastrofes. Alleen al daarom is het een relevante dichtbundel. De eenzaamheid van een wereld die meer verbonden is dan ooit is echt invoelbaar.’

Wouter van Heiningen heeft een van de meest populaire blogs op het internet, waarop hij dagelijks (iets over) poëzie deelt. Zijn gedrevenheid kenmerkt hem. Als dichter noemt hij het zelf, ‘We hoeven wie we zijn niet / te bemeten aan onze naam en onze / functie, noch hoeven we te beslissen / of dat wat is, er wel mag zijn’.

De vierde bundel van Saskia Stehouwer, ‘wonen op de rand van het wonder’, kan volgens Tom Veys, laag na laag worden ontdekt: ‘Saskia Stehouwer ontdekt poëzie in opmerkelijke invalshoeken. De taal speelt hierbij een hoofdrol, de taal wordt een middel, een zoektocht. De sterkte van deze dichter ligt in het filosofische, het ontdekken, het wonderlijke.’

In zijn 50e! column peinst Jan Loogman over praters en luisteraars, volume en stilte, drempels en glooiingen. ‘Onze kleine mijnheid’ kan in stilte, maar ook in drukke gesprekken gevierd worden, niet zozeer omdat we van onszelf onder de indruk zijn, maar omdat we genieten van het leven. Met citaten van Czeslaw Milosz, Szymborska, Starik en Moeyaert.