Meandermagazine

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het vijfendertigste gesprek, met Sandra Roobaert die het beoordelen van kopij als een soort slijpsteen voor haar eigen schrijven ziet. “Het tempo waarin nieuwe bundels een recensie krijgen en interviews en gedichten verschijnen ligt bij Meander erg hoog. Voor een dichter vormt die voortdurend aangevulde inhoud een soort schatkist waarin je kunt graven, of een humuslaag die potentieel je eigen schrijven voedt.”

Maurice Broere is enthousiast over 'Verdwaalde personages in een denkbeeldige tuin' van Willem M. Roggeman: 'Roggeman blijft een fascinerende dichter die in ons meeneemt in zijn universum. Zijn zeggingskracht is ongebroken en onverminderd boeiend. Kortom, een prachtige bundel die je aan het denken zet.'

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het elfde antwoord komt van Inge Boulonois.

In de bundel ‘Half heel’ probeert dichter Florence Tonk te schuilen in het kleine, volgens Hettie Marzak. ‘’Daartoe keert ze in zichzelf, haar naaste omgeving en vooral haar moestuin waar haar ‘vluchthut’ staat, waar ze contact kan maken met de aarde en met wat echt is. Dat is niet altijd eenvoudig, want ook daar stelt de buitenwereld haar eisen: familie blijft aan je trekken en er moet ook gewerkt worden voor het levensonderhoud.’’

Voor Italianen is het boek ‘Olanda’ van Edmondo de Amcis uit 1874 bepalend voor de interesse in Nederland. De Amcis vaart met een stoomboot door de Zeeuwse wateren naar Rotterdam, bezoekt Amsterdam, geniet van Den Haag maar vindt de Scheveningers: ..het meest originele en poëtische volk van Nederland. Hans Franse citeert hem: “In Holland sterft de zon…en de koelste mens zou zich zo een afscheidsgroet laten ontglippen?”

‘Door het ochtendgrauw licht het fijne azuur op’, zong Oswald von Wolkenstein eeuwen geleden. De Nederlandse dichter H.H. ter Balkt (1938 - 2015), altijd gek op obscure historische wetenswaardigheden, schreef in zijn volstrekt unieke en herkenbare stijl een heerlijke ode aan deze Duitse minnezanger en wereldreiziger avant la lettre. René Leverink is onze vakkundige gids.