Meandermagazine

De poëzie van Hester Knibbe in ‘Inzake dit huis’ toont zich spanningsvol in haar enjambementen en verrassende beeldwisselingen volgens Johan Reijmerink: “De scherpzinnige waarnemer Knibbe is in deze bundel in staat geweest het oog het wonder te laten vervullen voor de ziel ‘dat te openen wat geen ziel is, de gelukzalige wereld van de dingen en hun god, de zon’.

Weet u (nog) wie de internationaal meest bekende Nederlandse dichter was uit het begin van de 16e eeuw? Hans Franse brengt ons terug bij Janus Secundus en een wereld die steeds ‘kleiner’ geworden was onder andere door de uitvinding van de boekdrukkunst. Hij verdwaalt bijna in het luisterrijk cultureel Hof van Marguerita van Savoye maar komt uiteindelijk weer terug op het Haags Noordeinde.

In zijn serie over naoorlogse Vlaamse dichters bespreekt Jan Buijsse dit keer een gedicht van Ben Cami: ‘In een boot, onder de nacht’ (1988). Cami was met o.a. Remi C. van de Kerckhove (zie Klassieker 217) redacteur van Tijd en Mens. Het blad luidde vanaf eind 1949 de vernieuwing van de Vlaamse poëzie in. Hun leerschool was de verwoesting van de oorlog. Nog lang zullen in Cami’s werk de echo’s ervan doorklinken.

‘Duikvlucht’ van Wim Vandeleene is een knap volwassen debuut. Recensent Paul Roelofsen: ‘Vandeleene schrijft helder en beeldend. Meestal blijven zijn verzen ook van het begin tot aan het eind op de juiste spanning. De ernstige ondertoon die naarmate de bundel vordert steeds voelbaarder wordt, is een bezorgdheid over waar het met de aarde naar toe moet. Vandeleene laat zich niet overweldigen door deze ongerustheid, hij houdt afstand, maar juist dat maakt deze bundel zo sterk.’

Dichter en kunstenaar Elly Stolwijk over een van de betekenissen van poëzie: iets creëren wat eigenlijk niet kan bestaan, of: het tijdelijk opheffen van afstand, over het onvoltooide dat samengaat met het verlies van de geliefde, het gemankeerd zijn, over witregels, waarnemingen en wanhoop en over hoe het beeldende werk en het geschreven woord zich tot elkaar verhouden.

Recensent Herbert Mouwen dook in ‘575 Haikoots’, een bundel van Kees van Kooten: ‘Deze verzamelbundel is bedoeld voor een breed lezerspubliek en voorziet in een behoefte, zeker in deze tijden van zoveel mogelijk thuisblijven. Niet alleen de poëzieliefhebbers, maar ook lezers die de subtiele humor van deze schrijver en televisiepersoonlijkheid waarderen, kunnen ervan genieten. De haikoots zullen je als lezer vele malen een glimlach bezorgen.’