Recensies

Van Fred Papenhove bespreekt Hettie Marzak de bundel ‘We zitten in de nachtbus’: ‘Papenhove doet het voorkomen alsof hij dicht op een haast terloopse manier, waarbij je als lezer goed moet kijken en nadenken om je bewust te worden van wat er werkelijk opgeroepen wordt tussen de bedrieglijk eenvoudige versregels.’

De gedichten van Mark Boninsegna in de bundel 'De Hemel voor ongelovigen', doen Maurice Broere aan Jules Deelder denken. Boninsegna komt ook uit Rotterdam. 'Als je deze bundel leest verwacht dan geen grote filosofische diepgang. De onderwerpen die Boninsegna behandelt, komen uit de werkelijkheid om hem heen.'

Voor de zesde keer gaat de poëziewedstrijd voor de Rob de Vos-prijs van start. De wedstrijd loopt van 1 april t/m 30 september. We werken met een verplicht thema. We zien uit naar gedichten die het thema origineel en poëtisch benaderen, taalkundig goed zijn en die ons omver blazen!

‘Dagtekening van liefdesvormen’ luidt de titel van Rozalie Hirs' nieuwe bundel. Op het achterplat staat dat haar poëzie veelvuldig wordt onderwezen aan Nederlandstalige universiteiten en hogescholen. Was dat maar waar, want ze verdient het. Een recensie van Hans Puper.

De bundel, ‘Uit de schaduw naar het andere licht’, van Niels Landstra kan Peter Vermaat niet bekoren: ‘’Mijn probleem met dit taalgebruik is dat het de lezer als het ware met korte tussenpozen in het gezicht schreeuwt, waarbij het niet aan de taal zelf wordt overgelaten om een emotie op te roepen, maar waarbij je door de primaire betekenis meteen de revolver met ‘gij zult emotie voelen!’ tegen de slapen gedrukt krijgt.’’

Iris Le Rütte is beeldend kunstenaar en dichter. In, ‘Ik mis je van dichtbij het meest’, gaat de poëzie gepaard met haar tekeningen. Tom Veys zegt erover: ‘Helder en uitnodigend en met een blik op bespiegelingen sluiten woord en beeld bij elkaar aan. Beeld en woord spreken trouwens elkaar aan.’

De bundel ‘Tegelijkertijd’ van Karel Wasch is gebaseerd op zijn (jeugd)herinneringen. Jan van Gulik vindt het een unieke bundel omdat de dichter de thema’s weemoed en melancholie goed weet te vangen.

Peter Vermaat bespreekt de verzamelde gedichten van Bernard Dewulf (1960-2021) in ‘Licht dat naar ons tast’. Om tot de kern te komen van het dichterschap van Dewulf doet hij dat in een longread. Vermaat meent twee belangrijke elementen te kunnen ontdekken in zijn gedichten. Het eerste is het gegeven van het strikt persoonlijke en het tweede is de objectivering van het subject.

Hans Franse is een liefhebber van het klassieke sonnet, hij bespreekt de bundel, 'Ze was in alle vroegte opgestaan', van Onno-Sven Tromp. Hij concludeert dat Tromp schrijft in de traditie van zijn grote voorgangers en hij vindt de sonnetten zeer geslaagd. Hij omschrijft ze als: 'veertig perfecte, vaak ironisch geladen juweeltjes'.