Recensies

'Een beeld van jou' van Stefan Hertmans is een bundel gedichten over de liefde met beelden die variëren van opwindend en rauw tot zoet en sappig en hier daar oubollig. Van een ooglid op de keukenvloer en het zeer scheurbare jasje van Desdemona tot ruwe erotiek zonder schuttingtaal.

'Jij bent de verkeerde' bevat de drie tot nu toe verschenen bundels van Ester Naomi Perquin: 'Servetten halfstok' (2007), 'Namens de ander' (2009) en 'Celinspecties' (2012). De lezer krijgt een goed inzicht in haar ontwikkeling als dichter. Het overkoepelende thema is het menselijk tekort: liefdesproblemen, angst voor verlies, de onmacht iets aan belemmerende omstandigheden te veranderen. Toch zijn het geen sombere bundels: daar zijn ze te beweeglijk voor en over het algemeen ondergaan de personen dat tekort niet lijdzaam.

In 'Hoe het komt' van Hans Tentije zijn alle bundels bijeengebracht die tussen 1994 en 2010 verschenen: een deel van het verzameld werk waarin een dichterscarrière van veertig jaar zichtbaar wordt. Het is niet alleen een prachtig, maar ook een belangrijk boek. Steeds opnieuw zie je hoe hij met een constante kwaliteit observeert, kijkt, beschrijft en vertelt over weemoed en verlangen.

Frank Keizer (1987) trapt in het eerste gedicht van zijn debuutbundel 'Onder normale omstandigheden' meteen alle illusies weg die hij op zijn pad tegenkomt. ‘Bestaan is overleven’ luidt zijn minimalistische vaststelling. Google laat de dichter in de steek laat wanneer hij een antwoord zoekt op de vraag ‘... hoe het voelt / leven in de eenentwintigste eeuw’. Hoe verder?

Kreek Daey Ouwens heeft met haar bundel 'ik wil in mijn huis een raam ik wil het raam dichtdoen' een eigenzinnige kinderwereld geschapen. De binnenwereld van een driejarig meisje dat met impressies en dromen - waar begint het een en houdt het ander op - aan de haal gaat en de werkelijkheid betovert.

De nieuwste bundel van Peter Holvoet-Hanssen (1960), 'Gedichten voor de kleine reus', roept Homo ludens (1938) van de cultuurhistoricus Johan Huizinga in herinnering. Huizinga beschouwde het spel als een essentiële bouwsteen van de cultuurontwikkeling. ‘Om poëzie te verstaan,’ schreef hij, ‘moet men de ziel van het kind kunnen aantrekken als een tooverhemd en de wijsheid van het kind aanvaarden boven die van den man.’ 'Gedichten voor de kleine reus' beantwoordt in hoge mate aan de uitgangspunten van de Nederlandse historicus.

Paul Roelofsen over 'Wie hier binnentreedt' van Hedwig Selles: ‘Wat staat de lezer te wachten? Hermetische poëzie, cryptogrammen? ( … ) Ik begin aan het titelgedicht, haal opgelucht adem, en na nog enkele daaropvolgende gedichten te hebben gelezen is mijn twijfel totaal verdwenen , geef ik me over, op het euforische af: sprankelende fantasie, prachtige beelden, en hoe subtiel de humor.’

'Wijk' is een bijzonder debuut. Jacqueline Bel citeert in 'Bloed en rozen', de onlangs verschenen literatuurgeschiedenis 1900 – 1915 (ook aanbevelingswaardig), de criteria die J.C. Bloem belangrijk vond bij de beoordeling van een bundel: ‘levensgevoel, de woordkeus, het gebruik van beelden en de poëtische vormgeving’. Als je ‘levensgevoel’ vervangt door: ‘de overtuigende weergave van een levensgevoel’ dan zie je dat 'Wijk' ook in dat opzicht een goede bundel is. Een tip voor de C. Buddingh’-prijs.

Bianca, een mooi topmodel, staat op het hoogtepunt van haar roem. We maken haar mee tijdens een modeshow, waarin de schrijver wat dieper ingaat op haar positie: hij probeert een mens te creëren. Aan het eind van het eerste deel komt er een terugblik. Een cursief gedrukt fragment – ‘er is een herinnering….’