Recensies

Recensent Maurice Broere wordt geraakt door de nostalgie in ‘Hoe het verder moet’ van Bart Verstraete: ‘De lezer krijgt volop de kans zich mee te laten voeren. Een veelbelovend debutant met een scherpe kijk op detail, die dat in sprankelende taal weet te gieten. Mooie observaties die niet vragen naar een diepere betekenis. Er staat wat er staat en dat staat als een huis.’

Paul Roelofsen is aangenaam getroffen door ‘Gasthuis’, het debuut van Laurine Verweijen, in 2016 winnares van de tweede prijs bij de Turing Gedichtenwedstrijd: ‘Wat opvalt is de intensiteit van de gevoelens - de zweep gaat erover- in een woordkeus die origineel en treffend is zonder dat je het gevoel krijgt dat de dichter daarmee wil pronken.’

De light verse-website ‘Het vrije vers’ bestaat tien jaar en ter gelegenheid daarvan verscheen de bundel ‘Er is light’, een uitgebreide selectie van de beste gedichten uit die periode. Voor lezers die weinig bekend zijn met light verse is dit een uitstekende introductie. De bundel bevat een schat aan dichtvormen en is ook daarom een aanrader. Een recensie van Hans Puper.

Paul Demets geeft in zijn bundel ‘De aangelanden’ een stem aan mensen, dieren, planten en landschappen op het platteland door zich in hen te verplaatsen. De gedichten zijn ondanks hun meerduidige inhoud, eenvoudig en helder van taal. Hettie Marzak zegt hierover: ‘Dat wil niet zeggen dat de gedichten simpel zijn, integendeel; ook voor ervaren lezers zit er genoeg vlees aan om hun tanden op te scherpen.’

‘Persoonlijk geraakt’ is het debuut van Sis Matthé, uitgegeven bij Het Balanceer. De naam van de uitgeverij inspireert recensent Levity Peters te filosoferen over de dunne scheidslijn tussen kunst en kitsch. Bij Matthé is veelal sprake van een geslaagde balanceer act, veel gedichten zijn niet alleen knap geschreven, maar ook zuiver van gevoel: ‘het taalexperiment overheerst nergens de emotionele overdracht, waarmee hij in staat is om je werkelijk te raken.’

Hans Puper over deel 4 van ‘Dagen van Van Putten: ‘Engelhart probeert in zijn epos de kern van het bestaan te vatten door dagelijkse gebeurtenissen te beschrijven; als we al gedachten van personages leren kennen, dan zien we die – in de gebruikelijke mijmeringen althans – niet van binnenuit: er is een alwetende verteller aan het woord.’

Marc Bruynseraede bespreekt ‘Syllaben van verdwijn’ van Erick Kila: ''Het existentialistische ervaren van het ‘niets’ houdt de dichter constant bezig. De tijdelijkheid is een onverbiddelijk gegeven. Wat rest is een summiere inventaris van de werkelijkheid. Dat vertaalt zich in een poëzie die staccato geschreven, gelezen én begrepen dient te worden. Een inventaris van taal waarin stiltes en in te vullen betekenis groter zijn dan wat er staat.''

‘Link’ is het poëziedebuut van Ludo Bleys. Kamiel Choi trof intrigerende gedichten, met een soms surrealistisch beeldgebruik: ‘De verwijzingen tussen de gedichten, de links dus, maken de bundel interessant voor lezers die zich graag laten uitdagen door omvangrijke en meerlagige symbolische beeldspraak.’

‘De hazenklager’ van Paul Demets heeft zo’n hoog actualiteitsgehalte dat we er een longread aan wijden. Recensent Johan Reijmerink aan het woord: ‘Deze bundel is op een dramatisch moment in onze geschiedenis uitgebracht, zonder dat de dichter kon bevroeden dat het wereldwijde onheil van de coronaviruscrisis zich zo alomvattend aan ons zou manifesteren. Demets schets ons dat er in de verhouding tussen mens en natuur ingrijpende onevenwichtigheden zijn ontstaan. Een beeldrijk tijdsdocument over een geteisterde aarde.’