Recensies

Paul Roelofsen las de tweetalige bundel ‘Brief aan de geliefde omtrent de dood - Lettre à la femme aimée au sujet de la mort’ van Jean-Pierre Siméon. ‘Wat direct opvalt is de niet aflatende beeldspraak in de gedichten, dikwijls treffend, vaak raadselachtig en niet zelden onbegrijpelijk.’ Desondanks werd Roelofsen ‘voortgezogen’ naar de climax. De vertaling is van Lucienne Stassaert. Daarover is hij minder te spreken.

‘Na het paringsritueel’ heet de nieuwe bundel van Willem Thies. Hij combineert het doodsbesef van het denkende dier mens met het zintuiglijke en de overlevingsdrift van andere dieren. Het zintuiglijke is sprankelend, de vorm aantrekkelijk en de inhoud prikkelend. Hans Puper vindt het een goede bundel, een aanrader.

Joop de Vries over ‘Huishoudkunde’: Temmerman is erin geslaagd in zijn nieuwste bundel een wereld te scheppen waarin de behoefte van de mens zich te kunnen terugtrekken in een veilige schuilplaats manifest wordt. De gulzigheid van de tijd, die jacht maakt op het leven en de moderne mens alsmaar op de hielen zit, hem als prooi opjaagt, is de tol die hij betaalt voor de duizelingwekkende voor(ui)tgang.’

Romain John van de Maele over de ‘Verzamelde gedichten’ van Emily Dickinson: ‘Een van de meest enigmatische Amerikaanse dichters was en blijft Emily Dickinson (1830-1886). Ze schreef bijna 1800 gedichten en publiceerde er zelf maar enkele. Peter Verstegen heeft haar werk toegankelijk gemaakt in een tweetalige uitgave die ruim de helft van haar gedichten in vertaling bevat. (…) Verstegen heeft titanenwerk geleverd, en als lezer (of bespreker) word je wat stil bij die overvloed. De indrukwekkende prestatie rechtvaardigt echter geen beate bewondering die elke kritische reflex onderdrukt.’

Johan Reijmerink las voor ons ‘Genadeklap’, de nieuwe bundel van Willem Jan Otten. Hij laat zich meevoeren op de zoektocht van de dichter: ‘Net als de religie reikt de poëzie naar wat onbegrepen en onverklaarbaar is.’ Mysterieuze gedichten als ‘na sluitingstijd’ en ‘de veerman luidt de bel’ worden met aandacht gelezen: ‘Op het snijvlak van droom en werkelijkheid weet Otten ons de ogen te openen voor wat groter is dan wijzelf zijn.’

Romain John van de Maele vindt dat ‘Derwisj ben ik, dansende derwisj’ van Halil Gür ‘te weinig poëtische spankracht heeft om als dichtbundel te overtuigen. (…) Gür is wel een mens van goede wil, een liefhebber van het mens-zijn in al zijn facetten, en die daar ook vaak heeft over nagedacht. (…) Wie gemakkelijk het etiket ‘gedichten’ opzij kan schuiven, vindt in de existentiële zoektocht van Gür heel wat aanknopingspunten voor een zinvol leven en samenleven, ook wanneer men het creationistisch wereldbeeld van de schrijver niet erkent.

Peter J.R. Vermaat recenseerde ‘Negenentwintig dingen en één afscheidszang’ van Geert van Istendael. Hij vindt hem een goed ambachtelijk dichter die kleine verwonderingen verwoordt of schrijft over wat onherroepelijk voorbij is. In de gedichten lijkt hij zelf niet aanwezig, behalve in ‘Afscheid van Brussel’, dat onder andere gaat over de terroristische aanslagen in 2016.

Met ‘Lopen op los zand’ hebben Daniel Billiet, Erwin Steyaert, Hilde Pinnoo, Hilde Van Cauteren en Ann Van Dessel een groot aantal bijzondere en goed leesbare gedichten over een moeilijk onderwerp geschreven. Vrijwel alle facetten van de ziekte komen aan bod. Het wordt nergens sentimenteel, omdat alle gevoelens die kanker teweegbrengt er mogen zijn. Verdriet, pijn, medeleven, woede en zelfs rancune. Reden genoeg voor Eric van Loo om deze bundel een jaar na zijn verschijning alsnog te bespreken.

Dit voorjaar was Lieke Marsman writer-in-residence bij het Tilburgse Literatuur Festival. Zij zou een boekje schrijven over de stad en haar ervaringen aldaar. Het liep volstrekt anders. Haar slepende schouderklachten bleken veroorzaakt te zijn door een vuistgrote tumor. Een paar dagen na het festival ging zij onder het mes, en tijdens het opkrabbelen schreef zij toch nog een boekje. Een briljant betoog volgens recensent Eric van Loo. Over hoe een ziek lichaam zich verhoudt tot een zieke wereld, in één essay en twaalf gedichten.