Myrte Leffring
Val
Een koorddanser was zij,
op brede planken,
ijzeren stangen de lianen
in een oerwoud
zonder kerken
Avond aan avond
zocht zij het gevaar
in oversteken
zonder kijken
droeg zij haar tas
soms aan de straatkant
aan een schouder
keek eens de dood
recht in de ogen
in de etalage van
een grossier in zerken
Vaak hoopte zij op groots
en anders
of anders dood
en dat niemand
het zou merken
Jeanine Hoedemakers beproeft met Pauwenveren en judaspenning een nieuw tussengenre, iets tussen de zelfstandige haiku en senryu en het autonome vrije vers in. Iets wat ze in het overgrote deel van de bundel succesvol doet.
Uitgeverij In de Knipscheer blijft een onvermoeibare pleitbezorger van de Caribische literatuur en dat levert regelmatig mooie uitgaven op. Kate Moss in Mahaai van dichter Hans Vaders en kunstenaar Herman van Bergen is er zo een. De bundel stort je midden in de andere wereld die Curaçao is en verloochent de Nederlandse wortels niet. Het levert een boeiende synthese op.
Jorge Luís Borges
Buenos Aires
En nu is deze stad een plattegrond
waarop mijn feilen en vernedering staan,
bij die deur zag ik de zon vaak ondergaan,
daar het beeld waar ik vergeefs te wachten stond.
Hier vind je wat ons allemaal verbindt
en dat ook mij door het ongewis verleden
en het wisselend heden is verschaft; hier smeden
mijn passen hun onpeilbaar labyrint.
Hier wacht de askleurige avondschemering
de door de ochtend toegezegde vrucht;
hier glijdt mijn schaduw met een licht gerucht
de al even ijdele laatste schaduw in.
Niet liefde, angst verbindt ons met elkaar;
misschien houd ik daarom zoveel van haar.
Uit: El otro, el mismo (1964)
De Argentijn Jorge Luís Borges (Buenos Aires, 1899-1986) is waarschijnlijk de bekendste Nobelprijsverliezer. Hoewel het Nobelcomité nooit uitsluitsel heeft gegeven, heeft het er alle schijn van dat Borges de prijs om politieke redenen is misgelopen.
Borges, de man van de ingenieuze korte verhalen, de doorwrochte gedichten en de scherpzinnige essays, de man ook die talloze andere schrijvers en dichters diepgaand inspireerde, had geen hoge pet op van de linkse wereldverbeteraars die in de jaren zestig en zeventig in Argentinië actief waren, en al helemaal niet van de Montoneros, de radicale guerrillabeweging die in die tijd met bommen en vuurwapens de ‘reactionaire’ vijand bestreed.