Gedichten
Jolies Heij
Het is niet
Het is niet dat de mussen schuw
onder de daken kruipen, dat je
al meer dan een week geen enkel
gedicht geschreven hebt,
dat de muzen zichzelf bedruipen
dat zijn lippen bij haar oorring
dat een gerookte kipsandwich ligt te
verpieteren omdat je uit pure nijd
iedere kruimel wilt verkwisten
terwijl je onder de stoppelkin
van je buurman door zijn blote
hals verslindt, het is niet dat
je de pijnpunten opzoekt en de vraagtekens
voor lief neemt, een kapot hart
valt te repareren of desnoods op te strijken
met liefdevolle hand, alleen hij mag het
vertrappen zo vaak hij wil
hij mag je gedichten verbranden
van de daken schreeuwen dat jij
het satijn met messen verwondt…
Het is dat jij achter hem aan
en in het voorbijgaan roept
het was mooi wat je zei, maar hij
is allang vertrokken naar een ander land.