Moniek Spaans
Roi du Corduroy
Lord of Manchester
Roi du Corderoy
Heer van Fluweel tot Karbonade
okergeel en mossig groen
een beige bruin, zijn werkkostuum
het stroeve piepen van zijn pijpen
bij elke stap die hij verzet
zijn pantalon wijdlopend
ruim genoeg voor klok en spel
mij daartoe uit zijn lijf gerukt
en naar zijn beeld geschapen
"Van origine ben ik beeldend kunstenaar. Taal heeft echter altijd een grote rol in mijn beeldende werk gespeeld. Objecten die ik maakte droegen verhalende titels zoals ‘Toevluchtstoren van Lapje en Soucha Twinings’.
Uiteindelijk ontstond uit deze kruisbestuiving van woord en beeld ‘Het in vergetelheid geraakte koninkrijk’ van Pablo Swentibold, een kleurrijk uitgegeven boek waarin mijn prozaschetsen samengebracht werden met mijn beelden, collages met tekeningen en foto’s. (Uitgeverij Em. Querido bv. 2002)
In 2008 verscheen ‘Hazenpad op de kunst van het verdwijnen’, met gefiguurzaagde illustraties, ook bij Em. Querido bv.
Liefde en aarde, de tweede bundel van Tom Van de Voorde, bevat veel wat een snel begrip te boven gaat. Maar in sommige gedichten valt te genieten van klank en ritme, van muziek. Hardop lezend ontsluiert zich dan iets dat niet in woorden is te vangen.
Charlotte van den Broeck
Kleine vulkaan (Eyafjällajoküll)
We gooiden een anker. We zeiden hier stopt alle Rede.
Als we ooit weer wilden denken, konden we naar dat anker
terugkeren. We zeiden nu is een vingerknip, nu is alweer voorbij,
dus als we nu vergeten dat wij hier voorbijgaan, zijn wij een
eeuwigheid, zijn wij de lakens over het hoofd, heer en
meester van de tijd, als we maar niet ademen, dan gaan we niet
voorbij, dan hoeven we niet te denken aan,
waarom zouden we ooit nog denken aan:
frambozen en rode wijn , een clandestiene vrijpartij,
een hand die niet weet waar, een hand die per ongeluk geheugen krijgt,
een vingerknip, een tijdverdrijf, het klakken van een tong tussen duim
en wijsvinger, de rode huig die zweept,
wat stokt in de keel naar beneden,
altijd verder je ogen zijn zwarte kralen
altijd naar beneden, kleine zwarte kralen,
ik peuter ze uit mijn navel:
zeeroversparels.
Charlotte Van den Broeck (1991) uit Borgerhout (België) timmert hard aan de weg. Begin dit jaar stond ze in de top honderd van de Turing nationale gedichtenwedstrijd en won ze een plek in de finale van DichtSlamRap. Sindsdien stromen de optredens binnen en stond ze op Manu Mundo, Mama’s Open Mic en op BLOK-BLOC festival. Niet alleen de vloeiende stijl van haar gedichten valt op, maar ook haar indringende en integere manier van voordragen. Voor Charlotte is schrijven vanzelfsprekend, ze kan zich niet inbeelden dat ze het niet zou doen. Meer gedichten van haar zijn te lezen op haar weblog: Splintervingers.http://splintervingers.blogspot.nl/.