Twee bundels zeggen de beste 100 gedichten van 2013 te bieden, die van de VSB Prijs en van de Turing Prijs. Maar in de Boxtelse DichtSlamRapbundel 2014 staat een gedicht dat alle andere misschien wel naar de kroon steekt.
De poëzie van de Italiaanse dichter Valerio Magrelli (Rome,1957) is tegendraads en gekant tegen iedere vorm van lyriek en sentiment. Hij wordt in Italië ook wel een cerebrale of rationele dichter genoemd. Zijn gedichten vormen goed doordachte bouwwerken of, zoals een Italiaans poëziecriticus schrijft, ‘volmaakt geconstrueerde horloges’. Magrelli, die filosofie en Frans studeerde en tegenwoordig als hooglaar Franse taal- en letterkunde aan de universiteit werkt, debuteerde op zijn drieëntwintigste met de bundel ‘Ora serrata retinae’ (1980) en was op slag bekend.
Valerio Magrelli
Vlak voor de laatste bocht van de dag
reik ik naar woorden om mee te slapen:
‘s avonds nemen ze logge en compacte vormen aan.
Hun functioneren wordt gemeten
als bakstenen op een rij zetten ze zich vast
in het witte cement van de pagina.
Het is alsof een muur neerdaalt van bovenaf
en tekens langzaam vorm aannemen.
Er is geen raam of kier
maar met verfijnde precisie
worden ze samengevoegd tot een geheel.
Ik zou willen dat er maar één beeld bestond
een bloem in de knop
die standhoudt en dicht blijft
een knop die de hovenier afplukt en aan zichzelf geeft.
Jet Crielaard krijtnagels elke hand heeft zeven dagen die kneden samen wekelijks een vorm maken series van twee en vijftig noemen die jaren zo worden decennia geheeld of gebroken door nagels Nagels bestaan uit dood hoornmateriaal. Ze groeien vanuit het nagelbed tussen de huid waar de nagel op rust de nagelplaat en de huid. Daar bevindt zich een dunne huidlaag die een goede afgrenzing vormt met de buitenwereld. Het is nog te vroeg om te zeggen dat het schoolbord zijn laatste jaren heeft gehad. Wel zijn bovenstaande instrumenten welkome aanvullingen op het visualiseren en organiseren van kennis. met een stompje […]
Misschien wel de belangrijkste reden dat wij kunnen genieten van de poëzie van Kavafis, lijkt mij hoe hij zijn betrokkenheid bij de wereld onder woorden brengt. De liefde, en de verschrikkingen die hij ook beschrijft. Ze zijn van alle tijden.