Maandelijkse archieven: januari 2015

Ton van ’t Hof gaf zijn tiende bundel Dingen sluiten nooit helemaal goed aan uit bij zijn eigen uitgeverij Stanza, waar lezers exemplaren van de bundel on demand kunnen laten drukken of online bestellen. Het zegt iets over het dichterschap van Van ‘t Hof, die zich afzet tegen de canon van de grote uitgeverijen, die volgens hem ook de longlist van de VSB prijs domineren.
Al is ‘flarf’ over zijn hoogtepunt heen, computerpoëzie blijft Van ‘t Hof boeien. Daarnaast bevat de bundel ook ‘gewone’ poëzie als een middel tot zelfonderzoek.

Antoinette Sisto gaf haar derde bundel met Ik vlucht alleen nog in mijn hoofd een intrigerende titel mee, want hij balanceert tussen twee opties. De ‘iemand’ van wie sprake is zou één specifieke persoon kunnen zijn, en het ligt voor de hand daarin bijvoorbeeld een verloren geliefde te zien tegenover wie een soort herinneringsverplichting bestaat. Vergeten is ondenkbaar. Maar bij uitbreiding wordt ook gezegd dat je gemist moet worden om iemand te kunnen zijn – pas wie als mens door anderen wordt gemist, weet zich waarlijk mens.

Fred Tak onderneemt in De kamer van Plato een wanhopige speurtocht naar een betrouwbare, veilige werkelijkheid, maar stuit alleen maar op wat dat niet is. De wensput waar kinderen Kwezel in schreeuwen geeft slechts Ezel terug. Natuurlijk zijn er ook het licht en de lust die ons voor even kunnen troosten; je kunt jezelf even verdoven met de werkelijkheid van een gedicht: maar ook dat helpt niet. Je kunt niet ontsnappen aan een leven waarin je feitelijk onmachtig bent. We zijn allemaal gevangen in de illusie van onze werkelijkheid.