Literator Hans Werkman verzorgde voor de mooie Prominentreeks van de Baarnse uitgever Tiem een deeltje over Kees van Duinen, een protestants-christelijke dichter wiens werk nauwelijks bekend geworden is, maar die het in ieder geval volgens Wim Hazeu verdiende uit de marge van de literatuur te worden gehaald. Lidy van Eijsselsteijn, Reinold Kuipers en C. Rijnsdorp lieten zich al veel eerder in positieve zin uit.
In juni verschijnt de debuutbundel Kalfsvlies van Marieke Rijneveld. De dichteres stond al met gedichten in de Revisor, het Hollands Maandblad en op diverse podia. Meander sprak haar over haar poëzie en haar ambities.
Noppenfolie Van bovenaf gezien is dit trappenhuis net een badkuip, ik denk aan een film met een clown die uit een putje kroop, sindsdien leg ik er bij het douchen een washandje op. In een woning schuilen vele herinneringen als onderduikers die op een dag tevoorschijn moeten komen, zoals de keer dat mijn broer onder mijn bed was gekropen en een kat nadeed. Later was hij degene die voor het eerst godverdomme riep, alleen met muren kun je kinderen binnenhouden. Toen ze hem kwamen ophalen stond vader in zijn overall half gebogen met zijn hoofd tussen de spijlen van de […]
Anneke Brassinga bracht in Grondstoffen ruim drieëntwintig tussen 1998 en 2014 geschreven verspreide teksten bijeen: een enkel krantenartikel, columns en essays, verschillende op verzoek geschreven gelegenheidsbijdragen. Het zijn vanuit haar persoonlijke leeservaring geschreven stukken over het schrijver- en kunstenaarschap, over poëzie in het algemeen en over specifieke dichters en gedichten in het bijzonder, over schrijvers van vroeger en nu. In alle teksten etaleert Brassinga een bijzondere, heel eigen dienstbaarheid aan de taal en de verbeelding, die zich in wederkerigheid aan haar schatplichtig mogen weten, want haar taalgebruik is op een volstrekt vanzelfsprekende wijze superieur.
Bette Westera (tekst) en Sylvia Weve (beeld) verdienen diep respect voor de manier waarop ze met Doodgewoon een prachtige dichtbundel voor kinderen over de dood hebben gemaakt. Een kunstwerk.
Het is niet alleen een heel mooi en leerzaam boek, het is een noodzakelijk boek. En je zou wensen dat elke zichzelf serieus nemende dichter voor volwassenen zoveel verbeeldingskracht had en zo’n sterk taalgevoel.