Maandelijkse archieven: september 2017

Herbert Mouwen over ‘Mammie’ van Ronelda S. Kamfer: ‘Er zijn dichters die gedichten schrijven vanuit hun herinneringen zonder dat ze die verzen verfraaien met metaforen, rijm- en metrumvormen en allerlei stijlfiguren. De werkelijkheid die zij in hun poëzie publiceren, is op zich al bijzonder of schokkend genoeg. Hun gedichten behoeven geen aankleding of decoratie, ze confronteren de lezer direct met hun eigen persoonlijke historische realiteit. ‘Mammie’ van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ronelda S. Kamfer is zo’n dichtbundel.’ Vertaald door Alfred Schaffer.

‘Dagen van Van Putten’ (deel 2) van Kees Engelhart is heel goed afzonderlijk te lezen. Hans Puper: “Ik associeer [het totale werk] natuurlijk in eerste instantie met ‘Het Bureau’ van Voskuil, niet alleen door de beoogde omvang, maar ook door de inhoud: hij raakt de kern van een leven. Toevallig herlas ik een brievenboek van Reve. Aan Josine Meyer schreef hij: ‘Wat men vaak mist ( … ), is het bizarre, het persoonlijke, het schijnbaar onbelangrijke maar in werkelijkheid wezenlijke’. Bij Engelhart zou hij op zijn wenken zijn bediend.”