Maandelijkse archieven: oktober 2017

Klassieker 216: Elly de Waard – Ochtend in de tuin

Met de bespreking van ‘Ochtend in de tuin’ van Elly de Waard vieren we een bijzonder jubileum. Het is de 25e bijdrage van Inge Boulonois aan de Klassiekers. In 2005 en 2006 stormde zij onze kolommen binnen met maar liefst zes besprekingen per jaar. Daarna bleef ze gestaag één à twee bijdragen per jaar aanbieden. Zij weet daarin telkens weer met kennis van zaken haar liefde voor een gedicht en voor de poëzie in het algemeen op de lezer over te brengen. Mooi detail: haar aandacht verdeelt ze gelijkelijk over dichters (13) en dichteressen (12).

Lees verder

Poëzie Kort 2017 / 7

In POËZIE KORT 2017 / 7 recensies van Hans Puper over het tweede deel van ‘Het liegend Konijn 2017’, waarin een aantal opvallend goede gedichten staat, een verrassende zoektocht van Atze van Wieren naar de oorsprong van ons bestaan (‘Eeuwig leven’), en ‘Ik kan het altijd denken’ van Cees Bolle, dat onder andere gaat over de dienstbaarheid van herinneringen.

Lees verder

Gedichten

De debuutbundel Gedachten over een mogelijk einde van Heidi Koren (1975) verscheen in 2015. Een nieuwe bundel is in de maak, evenals een debuutroman. Naast schrijven, praat ze vooral graag over schrijven. Dit doet ze in de vorm van boekverkoper en schrijfdocent. ‘s Avonds leest ze een boek.

Lees verder

Pierre Kemp – Het regent in de trompetten

Romain John van de Maele over ‘Het regent in de trompetten’: ‘Wiel Kusters en Ingrid Wijk hebben een aantrekkelijke bloemlezing samengesteld uit het werk van Pierre Kemp (1886-1967). ( … ) Kemp heeft met veel verve […] de kleuren van zijn wonderbaarlijke palet gebruikt. Niet met de zotskap van het Maaslandse carnaval, maar met de koksmuts van de leerjongen op het hoofd geef ik Kemp en zijn bloemlezers drie sterren in de gids voor poëzieproevers.

Lees verder

Gedichten

onze herfsttuin er spookt een herfstwind in de kruinvan onze boom, daar zucht het blad de schutting is wat scheefgezakt doorklimop die vaak net als ik veel ruimtenam en verder ging, te ver misschientoch heb jij nooit een tak gesnoeid er is niets jong gebleven op ons erfde verf laat los en bladdert af en ikben niet in staat iets vast te houden jouw armen blijven naar me reiken bevolkingsonderzoek de bus is dichtbevolkt met vrouwen uit het dorphun leeftijd is al aan de meldingsplicht gewend ze zoeken in de zakken van hun regenjas weernaar die ene gladde pas die […]

Lees verder