Maandelijks archief: december 2017

Klassieker 218: Lieke Marsman – Vasthoudendheid

Lieke Marsman (1990) stormde op jonge leeftijd de Nederlandse letteren binnen. Ze is met vijf gedichten vertegenwoordigd in ‘De Nederlandse poëzie van de twintigste en de eenentwintigste eeuw in 1000 en enige gedichten’ (2016). Het hier besproken ‘Vasthoudendheid’ zit daar niet bij, maar staat wel in drie andere gezaghebbende bloemlezingen: ‘Ik ben een bijl’ (2009), ‘Dichters uit de bundel’ (2014) en ‘Dichters van het nieuwe millennium’ (2016). Nu al een klassieker dus. Jeroen van den Heuvel legt uit waarom.

Lees verder

Dorien de Vylder – Vertraagd stilleven

Eric van Loo over ‘Vertraagd stilleven’ van Dorien De Vylder: “Een roomwitte, bijna vierkante bundel. Grijs de naam van de auteur, de titel van de bundel in reliëf aangebracht, zonder kleur. En wat voor een titel! Terwijl een stilleven per definitie geen beweging kent, spreekt de dichter van een ‘vertraagd’ stilleven. (…) ‘Vertraagd stilleven’ is een sobere bundel, in gedurfd eenvoudige taal geschreven. Een indrukwekkend debuut.”

Lees verder

Gedichten

OP WIEKEN Je had de bijenwas waar je vleugels meeaan je schouderbladen bevestigd waren voor je de sprong waagdegoed laten harden, terwijl je wistdat je aan geen enkel labyrint ontsnappen kan –vooral niet aan het innerlijke hoe behoedzaam je vader ook te werk gingen zijn beste gereedschap gebruikte, veren met stevigeschachten en slagpennen koos, de risico’sbleven levensgroot wat woog ten slotte meer tegen de zwaartekracht opdan de sensatie je los te maken, het schitterende panoramate kunnen bewonderen, de hele archipelhonderden meters onder je, het vasteland nogmijlenver weg en op de thermiek van een lichte bries groeide je durftot overmoed uit, […]

Lees verder

‘Als het kijken eindelijk het vergeten inwilligt’

Het werk van Hans Tentije (Beverwijk, 1944) werd veelvuldig bekroond, onder andere met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, de Herman Gorterprijs, de Guido Gezelleprijs, de Karel van de Woestijneprijs en onlangs met de Constantijn Huygensprijs voor zijn gehele oeuvre.

Lees verder

Marc Tritsmans – Het zingen van de wereld

Peter J.R. Vermaat over ‘Het zingen van de wereld’: ‘Marc Tritsmans weet waaruit zijn taal gehouwen of naar boven gepompt is en hij schaamt zich daar niet voor. Evenals in voorgaande bundels sorteert, stapelt en bouwt hij zijn gedichten met woorden die de weerklank zijn van zijn natuurlijke omgeving: sterren, steen en groene begroeiing. Maar daarbij blijft het niet. In zijn taal ondergaat hij de natuurlijke processen, hij ondervindt ze aan den lijve en getuigt van die sensaties in zijn poëzie.’

Lees verder