Maandelijkse archieven: oktober 2018

Romain John van de Maele over de ‘Verzamelde gedichten’ van Emily Dickinson: ‘Een van de meest enigmatische Amerikaanse dichters was en blijft Emily Dickinson (1830-1886). Ze schreef bijna 1800 gedichten en publiceerde er zelf maar enkele. Peter Verstegen heeft haar werk toegankelijk gemaakt in een tweetalige uitgave die ruim de helft van haar gedichten in vertaling bevat. (…) Verstegen heeft titanenwerk geleverd, en als lezer (of bespreker) word je wat stil bij die overvloed. De indrukwekkende prestatie rechtvaardigt echter geen beate bewondering die elke kritische reflex onderdrukt.’

Johan Reijmerink las voor ons ‘Genadeklap’, de nieuwe bundel van Willem Jan Otten. Hij laat zich meevoeren op de zoektocht van de dichter: ‘Net als de religie reikt de poëzie naar wat onbegrepen en onverklaarbaar is.’ Mysterieuze gedichten als ‘na sluitingstijd’ en ‘de veerman luidt de bel’ worden met aandacht gelezen: ‘Op het snijvlak van droom en werkelijkheid weet Otten ons de ogen te openen voor wat groter is dan wijzelf zijn.’

Romain John van de Maele vindt dat ‘Derwisj ben ik, dansende derwisj’ van Halil Gür ‘te weinig poëtische spankracht heeft om als dichtbundel te overtuigen. (…) Gür is wel een mens van goede wil, een liefhebber van het mens-zijn in al zijn facetten, en die daar ook vaak heeft over nagedacht. (…) Wie gemakkelijk het etiket ‘gedichten’ opzij kan schuiven, vindt in de existentiële zoektocht van Gür heel wat aanknopingspunten voor een zinvol leven en samenleven, ook wanneer men het creationistisch wereldbeeld van de schrijver niet erkent.