Het schrijven van sonnetten lijkt voor Onno-Sven Tromp een bijzonder serieuze aangelegenheid. Wat beweegt een eigentijdse dichter ertoe zich zo te beperken? En leidt deze beperking tot meesterschap? De dichter is vaak op zoek naar gemoedsrust, het gedicht blijkt een oase. Eric van Loo las ‘Een euro of een groet’ met plezier en moest soms hardop lachen om bepaalde wendingen. Al vreest hij ook, dat sprake kan zijn van onbedoelde humor.
Muziek, beeld, woorden. Dichter Ozymantra is zuinig, “spaar ze dan, die punten, die zegels, de bonnen van oma, plak ze in het boekje”.
Laura Demelza Bosma las ‘Mijn oma is kwijt …’ van Peter Theunynck (poëzie) en Lies Van Gasse (illustraties), ‘een (voor)leesboek over dementie voor jong en oud’. Het is mooi om te zien hoe Theunynck de empathie van de lezer opwekt en Lies Van Gasse met haar tekeningen een geheel eigen verhaal vertelt. Laura vindt het ‘boekje een fascinerend geheel dat, hoewel er veel verteld en geïllustreerd wordt en ook zeker leerzaam te noemen is, toch ruimte overlaat voor de verbeelding.’
In 2017 en 2018 won Machiel Pomp het Nederlands Kampioenschap Light Verse. Hij was jarenlang tekstschrijver voor cabaret maar koos voor het onderwijs en houdt zich pas de laatste twee jaar bezig met light verse. Lang aarzelde hij of hij wel onder eigen naam als plezierdichter bekend wilde worden. Inmiddels is hij aan dat idee gewend, zijn werk ‘mag er zijn’, in de letterlijke betekenis van die woorden.
Romain John van de Maele las de debuutbundel ‘Niet alles is orewoet & waarheid’ van Leen Pil, die geen genoegen neemt met gebaande wegen. ‘Orewoet’ is volgens het Middelnederlands Woordenboek ‘ekstase, geestelijke opwinding, euforie, drift’, maar dat dekt het begrip niet geheel. Van de Maele: ‘De zorgvuldige lezing van de soms enigmatische gedichten heeft me niet dichter bij een adequate interpretatie van de titel gebracht. Ik vermoed dat de lezer uit de bundel eigen waarheden mag destilleren en dat een aantal gedichten geen euforie hoeft uit te lokken (…)’.