Bij de naam Willem Wilmink denkt u misschien in eerste instantie aan zijn vele liedjes voor kinderprogramma’s als Sesamstraat en Het Klokhuis. Wilmink heeft echter ook een groot aantal dichtbundels op zijn naam staan, en is goed vertegenwoordigd in de verschillende drukken van de dikke Komrij. Eric van Loo buigt zich over één van zijn bekendere gedichten: ‘Voorspoken’.
Peter J.R. Vermaat las de bundel ‘Nederzettingen’ van Bert Bevers. Hij heeft bewondering voor de compositie van de eerste reeks gedichten en de taal is klankrijk. Maar: ‘Poëzie moet, om tot steeds weer tot herlezen uit te nodigen, ofwel een zekere raadselachtigheid hebben, die je door die herlezing steeds dichter op de hielen lijkt te komen (…), ofwel een kwaliteit in taal die het gedicht tot een gezochte omgeving maakt (…). In deze bundel heeft uitsluitend de eerste afdeling een blijvende aantrekkingskracht voor mij. Ten aanzien van de tweede helft blijft het vooralsnog bij nieuwsgierigheid.
“Ons bestaan in een onmetelijk en eeuwig heelal is een raadsel. Wij weten nog zo weinig. Toch ben ik er intuïtief van overtuigd dat het universum, hoe en wat weet ik niet, ten diepste een bezield universum is.” Die bezieling zit in de gedichten van Atze van Wieren. Zijn bundel Eeuwig leven werd “een bepaald eindstation maar een nieuw thema zal zich vanzelf wel aandienen.”
Maurice Broere over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan: ‘Ze neemt ons mee in haar wereld en gunt ons een ruime, intieme inkijk soms op het erotische af, maar nooit scabreus, altijd met ruimte voor de lezer om een eigen invulling te geven. Universele gevoelens en waarnemingen zijn origineel verwoord. Een van de betere bundels die ik in 2018 heb mogen inzien.
De een vindt zijn poëzie pessimistisch en nostalgisch terwijl een ander het meditatieve karakter ervan benadrukt, de korte regels roepen op tot overpeinzing. De Surinaamse dichter Bhai (James Ramlall) overleed 19 december j.l.