Archief

De bundel ‘Ik is niet 1’ is een waardevolle aanvulling op Poetry international 2017. Het is een gevarieerde, boeiende bundel met korte essays, gedichten en beeldende kunst over het ‘ik’. Is dat een illusie? Een constructie? Een manier om zich staande te houden? Iets anders? Ook Antoinette Sisto leverde een bijdrage, een mooie en tegelijkertijd verdrietig stemmende: zij overleed op 3 juli. In haar werk leeft zij voort. Een cliché misschien, maar daarom niet minder waar.

Recensent Herbert Mouwen over de elfde dichtbundel van Gerry van der Linden: ‘ ‘Verse helden’ geeft kriskras lezend zijn geheimen geleidelijk prijs: de grote die je het eerst ziet en herkent, daarna is het zoeken naar de kleine verborgenheden. Die zijn er volop, maar een aantal blijft in eerste instantie onzichtbaar.’ Dat moet ook, want deze verse helden ‘vertellen verhalen / grote gebaren en kleine nuances’.

Eric van Loo over ‘Leesjongen’, de verzamelde gedichten van Wiel Kusters: ‘Het is een buitengewoon persoonlijke bundel, met veel aandacht voor zijn afkomst: de mijnstreek, familie, vrienden en literaire voorbeelden. ( … ) In zijn gedichten toont hij een scherp oog voor detail, en hanteert hij een directe, aansprekende schrijfstijl.’

Nog een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017.

Al sinds de begindagen van internet is Benders een alomtegenwoordige verschijning in de Nederlandse dichtwereld, koningstrol voor de een, begenadigd dichter voor de ander. Onlangs gaf hij zijn zevende bundel uit, Nachtefteling.

De dood van Rogi Wieg maakte diepe indruk op collega-dichters. De hommagebloemlezing 'In de kring van menselijke warmte' bevat werk van honderd dichters. Bewonderaars, vrienden, vage kennissen met allemaal een persoonlijke insteek op de mens Rogi, de dichter Wieg of zijn omvangrijke oeuvre. Een mooi eerbetoon is het zeker, maar daar konden nog best wat woorden proza bij om een wat groter publiek uit te leggen wat de kracht is van het bijzondere dichtwerk van deze in 2015 overleden dichter. Een recensie van Ernst Jan Peters.

Afgelopen maandag overleed Antoinette Sisto. Zij was sinds 2007 medewerker van Meander.

Een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017. Gedichten van Wim Klooster, Meliza de Vries en Jeannette Jansen-Kim.

De bundel ‘Zingend naar huis’ van R.A. Basart bevat gedichten uit de bundels ‘Oranjebal’ (1975) en ‘De gezonde apotheek’ (1977) en een afdeling ‘Laatste gedichten’. Onder de relativerende toon laat zich een diepe melancholie vermoeden. Een recensie van Hans Franse.

In zijn postmodernistische poëzie strijdt de Amerikaanse dichter Michael Palmer (1943) met de onvertelbaarheid van de werkelijkheid, wat hem aanzet de associatieve kracht van de taal de vrije loop te laten. Ogenschijnlijk onsamenhangende beeldenreeksen, feiten, gebeurtenissen, voorvallen en gevoelservaringen volgen elkaar snel op. Hij wil met die snelle opeenvolging het niet-logische van de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid tonen. Een recensie van Johan Reijmerink over de bloemlezing ‘De beloftes van glas’, samengesteld door Tom Van de Voorde. Hij is ook de vertaler van de gedichten.

Een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017. Gedichten van Pieter Olde Rikkert, Taco van Peijpe en Katrien Dessers.

Een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017. Met Truus Roeygens, Rik Sprenkels en Odile Schmidt-Nouhan.

De gedichten van Tsjêbbe Hettinga kunnen mij sterk emotioneren. In een mailtje aan een mede-recensent schreef ik dat hij waarschijnlijk precies wist wat en hoe hij moest schrijven om emoties op te wekken en dat je daar een heel helder hoofd bij nodig hebt. 'Maar de bron zijn die emoties, anders had hij het niet gekund. En er is natuurlijk meer: alle overbodige rommel heeft hij overboord gegooid. Het gaat om het leven, schoonheid, liefde, de dood.’ Met het verschijnen van ‘Het vaderpaard / It faderpaard’, zijn verzamelde gedichten, heeft Hettinga het monument gekregen dat hij verdient. (Hans Puper).

Recensent Levity Peters over 'Wildcamera' van Martin Reints: 'Ik heb antwoorden gekregen die ik niet zocht, maar misschien nog wel meer vragen: wat anders is de reden dat ik de gedichten kan blijven lezen, als ligt er buiten de regels iets dat ik niet kan vatten? Maar misschien is het juist dat ongrijpbare dat Martin Reints in herinnering brengt, dat mij een gevoel van tevredenheid geeft, van voldoening zelfs. Veel zogenaamde poëzie laat je met een leeg gevoel achter, maar deze bundel ervaar ik als voedend. Ik heb er, dat mag duidelijk zijn, van gesmuld.'

Zaterdag 24 juni kreeg Merel van Slobbe, tijdens een aflevering van het poëziepodium Reuring in Alkmaar, de Meander Dichtersprijs 2017.

De uitgever van de onlangs verschenen biografie van Willem Kloos bracht ook zijn ‘Verzen’ (1894) opnieuw uit. Recensent Herbert Mouwen: ‘[Het] is geen dichtbundel om in één keer van begin tot het einde te lezen. Voor lezers die van sonnetten houden is de bundel ontegenzeglijk de moeite waard. Het is een boek om veelvuldig in te grasduinen. Je moet het thuis ergens in het zicht leggen, want dan pak je het geregeld om op zoek te gaan naar een bijzonder gedicht of een opmerkelijke versregel.’

Arjan Keene (1963) stond vier keer in de top-100 van de Turing nationale gedichtenwedstrijd en won de Willem Wilmink Dichtwedstrijd in 2013.

De werkgroep Divers, die uit vijf dichters bestaat, publiceerde ter gelegenheid van het twintigjarige bestaan de tweetalige, op foto’s gebaseerde dichtbundel 'Wat we achterlieten/ What we left behind'. Recensent Hans Franse vindt hem buitengewoon mooi: ‘voor wie van fraaie, milde en melancholieke poëzie houdt, gebaseerd op mooie foto’s, fraai vormgegeven, is dit boek een aanrader.’

Eric van Loo las met stijgend genoegen de derde bundel van Marije Langelaar: ‘Bij Langelaar geldt nadrukkelijk: vorm = inhoud. De gebeurtenissen zijn niet logisch, dus het gedicht ook niet. De werkelijkheid is niet mooi, dus het gedicht streeft ook geen schoonheid na. En toch valt er veel moois te beleven.’ Langelaar creëert neologismen die zo uit het woordenboek lijken te zijn weggelopen. En ze snijdt zonder enige terughoudendheid belangrijke, soms pijnlijke vragen aan.

Recensent Ernst Jan Peters: “Toen het moest’ van Micha Hamel is als een bundel nagelaten gedichten een verzameling van divers materiaal met weinig onderlinge samenhang. Daar zitten meesterwerken tussen die het bestaan van de bundel in hun eentje rechtvaardigen, naast vormexperimenten, gezellige observaties en onderzoeken naar de expressiemogelijkheden van de taal. Daar moeten er nog heel wat bij, wil er sprake zijn van een echt dichterlijke nalatenschap, maar de dichter kondigt aan het dichten te zullen laten. Dat is geen goed besluit!’

Ieder exemplaar van ‘Nicola – een soort van antenne’, de nieuwe bundel van Ruben van Gogh, is uniek. Iedereen krijgt de gedichten in een andere volgorde te lezen en het besef daarvan kan leiden tot bijzondere ervaringen. Recensent Paul Roelofsen: ‘Voorwaarde is wel dat men zich openstelt, een ‘soort van antenne’ wil en durft te zijn. Dit laatste is waar de dichter ons meer bewust van maakt en alleen daarom is deze bundel het uitgeven al waard: hij schudt ons wakker.’

Recensente Laura Demelza Bosma over 'Hoe ik een bos begon in mijn badkamer' van Maartje Smits: ‘[Ze] legt originele verbanden, niet alleen tussen de woorden maar ook tussen woord én beeld. ( … ) Ze vertelt van personificatie en eenheid met de natuur en schetst tegelijk een mensbeeld. De mens die het leven uitknipt dat hij wil hebben, als plaatjes uit een catalogus op een verlanglijstje en de natuur die hieronder lijdt.’

Het gedicht 'November' is één van de beroemdste gedichten van J.C. Bloem, en behoort tot de bekendste gedichten uit het Nederlandse taalgebied. Huub van der Lubbe, die zichzelf naast zanger ook een beetje als dichter beschouwt, heeft het gedicht al jaren geleden op muziek gezet. Ook Jan Rot liet zich niet onbetuigd. En tot mijn verrassing had het gedicht ook een hoofdrol in de eerste aflevering van de televisieserie 'De coassistent' (2010). August Agasi blaast voor ons het stof van de regels. En met de bespreking van dit schitterende najaarsgedicht gaan de Klassiekers evenals vorig jaar twee maanden met zomerreces.

Michelle Brouwer (Leeuwarden, 1991) is in 2016 afgestudeerd aan de opleiding Creative Writing (ArtEZ) met een dichtbundel naar aanleiding van de gasbevingen in Groningen. Michelle droeg haar teksten onder andere voor op Lowlands, Onbederf’lijk Vers, Noorderzon en Dichters in de Prinsentuin en publiceerde onder meer in Op Ruwe Planken, De Optimist en het Passionate Platform.