Archief

Merel van Slobbe was net havermoutpap aan het maken toen ze hoorde dat ze de Meander Dichtersprijs 2017 had gewonnen.

Recensent Eric van Loo wenst Erwin Steyaert met zijn omvangrijke debuut ‘Alleen van kale reizen kom je thuis’ de C. Buddingh’-prijs 2018 toe. Hij wekt bewondering met zijn beelden, die hij met een minimum aan middelen neerzet. Maar bovenal is hij niet ‘een man die de taal ontregelt, volgens de regels van de mode van de dag. Niet een fijngeslepen talent van de schrijversvakschool. Maar een man die iets te zeggen heeft, en zijn woorden tot stoere taalbaksels kneedt.’

In juni verschijnt Vonkt, de langverwachte derde bundel van Marije Langelaar bij De Arbeiderspers. In Meander daaruit twee gedichten.

Ivan Sacharov schreef een schitterende recensie over ‘Meridianen van de doling’ van de Luikse dichter, romancier en fotograaf Serge Delaive. (De bundel is vertaald door Katelijne De Vuyst). Het is tevens een essay over wat Sacharov noemt dichters met een korte golflengte en dichters met een lange golflengte. Tonnus Oosterhoff zendt op een korte golf, Delaive op een lange – een waardeoordeel is dit overigens niet.

Recensent Johan Reijmerink over ‘Verzamelde gedichten’ van Wim Brands: ‘Vanuit een diepe genegenheid zijn de Verzamelde gedichten van Wim Brands (1959) door zijn echtgenote Monique Edelschaap en zijn vriend en redacteur Thomas Verbogt bijeengebracht. ( … ) Misschien gaan de gedichten van Brands ten diepste over: ‘Ik wil juist ergens bijhoren’. Ik meen met Brands dat uiteindelijk ‘niemand uit de nacht kan vallen.’ Het is goed dat de Verzamelde gedichten er zijn. Zijn naarstig zoeken naar de zin van dit bestaan verdient het om gelezen te worden.’

Jolies Heij (Maarn, 1964) is lerares Duits, serveerster, kok en podiumdichter met optredens tijdens poetryslams in Nederland en Duitsland. Tevens is zij columniste op de site van Pom Wolff. Zij debuteerde november 2016 met de bundel Lolita zei (uitgever Heimdall) waarvan reeds een tweede druk verscheen.

Recensent Levity Peters: ‘Sommige mensen houden zich hun leven lang met maar één genre bezig, anderen, nieuwsgieriger, verdiepen zich in alles wat ze tegenkomen en zijn daarbinnen op zoek naar datgene wat hen vertrouwd voorkomt, én naar wat daaraan is toegevoegd: het vernieuwende.’ Voor die ‘anderen’ is ‘Zwembad de verbeelding’ van Tom van de Voorde een heel aantrekkelijke bundel.

In de nieuwe POËZIE KORT recensies van Lennert Ras en Hans Puper over ‘De geluiden’ van Paul Meeuws – een van de genomineerden voor de C. Buddingh-prijs -, de tweetalige bundel ‘Als engel, maar met roofdierogen’ (een selectie uit ‘Les fleurs du mal’ met reflecties van hedendaagse dichters) en ‘Zuid-Limburg aan zee’ van Manuel Kneepkens.

De Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Merel van Slobbe (1992). In de eindronde vonden dertien van de 73 juryleden haar de beste.

Hester van Beers (1995) is op de tweede plaats geëindigd bij de Meander Dichtersprijs 2017. Elf van de 73 juryleden in de eindronde vonden haar de beste.

Marjon Zomer (1972) is op de derde plaats geëindigd bij de Meander Dichtersprijs 2017. Tien van de 73 juryleden in de eindronde vonden haar de beste.

De Zuid-Afrikaanse Yolandi de Beer, die sinds vorig jaar in Nederland woont, schreef in haar moedertaal een recensie over ‘Vloeibare Middelpunt’ van Martjie Bosman. Zij heeft heimwee naar het Afrikaans, zoals blijkt uit de titel van haar bespreking: ‘Woorde reis na hier’. Maar er is meer: ze vindt de bundel ook heel goed: ‘Dis ‘n bundel wat spreek van ’n mens met diep sin en ervaring in die lewe. Iemand wat geleer het om te voel en te sien verby wat die alledaagse aan ons ontbloot.’

Recensent Johan Reijmerink over de bundel 'De boom valt op mij' van Ilse Starkenburg: ‘Ik denk dat de uitspraak van Ludwig Wittgenstein ‘Das Ich, das Ich das tief Geheimnisvolle!’ een belangrijke kern aanduidt van wat Starkenburg ons in deze bundel wil zeggen.’ Hij is niet onverdeeld enthousiast: ‘Wat ze aan thematiek wil overbrengen is wel interessant, maar ze weet daarvoor niet voor mij de meest aansprekende weg in de taal te vinden.’

In de eindronde van de Meander Dichtersprijs 2017 waren er 73 juryleden. Elk koos uit de twaalf finalisten degene die zij als beste beschouwden. Daarnaast kozen zij de op een na beste. En zo mogelijk gaven ze een motivatie bij hun eerste keuze.

Recensent Eric van Loo over het debuut van Kim Pauwels: “Tweelingstrijd’ is een zorgvuldig geconstrueerde bundel. De vormgeving is bijzonder mooi, met kleine aquarellen en donker gekleurde bladzijden die de afdelingen afbakenen.’ Het thema van evenwijdige lijnen, raaklijnen en zielen die elkaar nooit echt kunnen bereiken duikt herhaaldelijk op in deze bundel, en wordt in een energieke, associatieve stijl verkend.

Paul Roelofsen is onder de indruk van Armando’s nieuwe bundel ‘Liever niet’. Zijn boodschap ‘is zo indringend dat zijn poëzie voor docenten een bruikbaar handvat zou zijn om leerlingen bewust te maken van de geschiedenis die leert dat wij voortdurend strijd moeten leveren om de vrede en dat niets wat is bereikt als vanzelfsprekend van blijvende aard is.’

In de nieuwe POËZIE KORT drie recensies van Hans Puper: over de bundel ‘Vaan nu’ (met bijdragen van schrijvers en dichters, nog niet gebundelde gedichten van C.B. Vaandrager zelf en enkele literair-historische artikelen waarin zijn huidige betekenis wordt onderzocht), ‘Het Liegend Konijn’ 2017 / 1 (boeiend als altijd) en ‘Verdachte omstandigheden’ van de Mexicaanse dichter Luis Felipe Fabre.

Robin Veen viel twintig keer in de prijzen in de wereld van de poetryslam. In 2015 haalde hij de halve finale van het NK poetryslam. Een mooi moment om zijn slamcarrière af te sluiten, vond hij. Maar hij blijft gedichten schrijven en optreden.

Het is niet gebruikelijk dat in Meander proza wordt gerecenseerd, maar soms moet je een uitzondering maken. Levity Peters over de verhalenbundel van Bas Kwakman, directeur van Poetry International: ‘De bundel heet niet voor niets ‘Hotelkamerverhalen’. Over het festival zelf lees je in deze bundel weinig. Er staat ook maar weinig poëzie in. Meer lees je over de plaats die poëzie in de levens van veel mensen inneemt, en over de wereld die om de poëzie heen ontstaan is, en hoe ( … )’.

In het gedicht ‘Beleid’ (in Vroeger of later, 2003) beklaagt Joop Leibbrand zich over het afbrekend beleid m.b.t. het literatuuronderwijs, onder andere met de regels: ‘Met ziel en vlinder werden klassen / ooit gewonnen, maar Gerhardt / is dood, ook in het onderwijs.’ Ziel, vlinder, het lijkt P.C. Boutens wel, of Henriëtte Roland Holst (in Opwaartsche Wegen, ‘Voor het vaandel III’), of misschien wel Gerhardt zelf (zie haar gedicht ‘Psychè’ in Vroege verzen, 1978). Of leerlingen daar altijd door gewonnen werden, is misschien de vraag, maar Leibbrand had wel gelijk in zijn kritiek op het literatuuronderwijs. Hoe dan ook, de dichteres Ida Gerhardt (*1905) is dan wel dood (†1

Alexis de Roode (1970) is dichter en tekstschrijver. Hij debuteerde in 2005 met de bundel Geef mij een wonder die genomineerd werd voor de C. Buddingh’-prijs. Zijn tweede bundel leverde hem een nominatie voor de J.C. Bloem Poëzieprijs op. Dit jaar verscheen zijn vierde bundel , Een steen openvouwen . Een uitstekend ontvangen bundel die de afgelopen maand onder andere in het Parool en het Leidsch Dagblad met vier sterren werd onderscheiden.

"Apollo in de sneeuw’ is een bloemlezing van de gedichten uit de periode 1962 – 1996 van Alexander Koesjner. Peter Zeeman heeft de gedichten gekozen, vertaald en bovendien van aantekeningen en een nawoord voorzien. De dichter wordt volgens hem beschouwd als de ‘grand old man’ van de Russische literatuur, maar gek genoeg komt hij niet voor in de ‘Verzamelde werken’ van Karel van het Reve, die toch een zeer groot kenner was. Is Koesjner wel zo goed?' (Hans Puper)