Archief

Recensent Paul Roelofsen heeft ‘Ja nee’ van Tonnus Oosterhoff met plezier gelezen en dat gunt hij anderen ook. Helaas is de lezerskring beperkt en dat is niet terecht, ‘want of je nu graag ernstig ontregeld wilt worden, van humor houdt of geniet van het stoeien met taal, je komt bij deze dichter hoe dan ook aan je trekken.’

‘Vanwaar kom je beeld’ is de nieuwe bundel van Dimitri Casteleyn. Recensent Ivan Sacharov gaat met hem in discussie: ‘Er lijkt overigens niets aan te doen dat iemand langzaam ‘in zichzelf verandert’, zoals de dichter dat zo cryptisch zegt. Iemand wordt noodzakelijkerwijs steeds meer zichzelf doordat hij wordt ervaren (door zichzelf en anderen) en doordat de gedroomde tijd die we de toekomst noemen steeds korter wordt. We zijn voorbestemd onszelf te worden, of we willen of niet!’ Een boeiende bundel.

De klassieker van deze maand kent een nauwkeurige locatie. Om elke verwarring uit te sluiten gaf Hans Tentije in de titel niet alleen de straat maar ook de plaats aan. Dat maakt nieuwsgierig. Wat heeft de dichter in deze straat gezien? Wat is er gebeurd? René Leverink ging voor ons op onderzoek uit.

Recensent Romain John van de Maele: ‘Zopas verscheen ‘Erbarme dich’, een nieuwe dichtbundel van Marleen de Crée (1941). Het werk is echter meer dan een dichtbundel, het is een Gesamtkunstwerk. In een intrigerende inleiding gaat Johan van Cauwenberghe op zoek naar de oorsprong van de titel, en hij staat stil bij de relatie tussen lijden, medeleven en kunst. Zijn korte verkenning gaat niet alleen over de gedichten van Marleen de Crée, maar ook over muziek en visuele kunst.’ Van de Maele is zeer onder de indruk van de bundel.

‘Ik ben vandaag in dienst getreden van het goede’ schrijft Alexis de Roode in het eerste gedicht van zijn bundel ‘Een steen openvouwen’. Maar wat is het goede? Recensent Eric van Loo: ‘Veel gedichten hebben een donkere, om niet te zeggen donkerroode ondertoon. ( … ). Maar, zegt Van Loo: ‘[er zijn] ook gedichten, waarin De Roode in lyrische en heldere stijl misstanden aan de kaak stelt.’

Joost Baars (1975) is boekverkoper en schrijft essays en recensies over poëzie voor Poëziekrant en Awater. Hij vertaalde poëzie van o.a. Dorothea Lasky, Robert Creeley, en Gerard Manley Hopkins. Zijn debuutbundel Binnenplaats verscheen in februari 2017 bij uitgeverij Van Oorschot en is inmiddels al aan een herdruk toe.

Recensent Johan Reijmerink is onder de indruk van de bundel ‘Nachtroer’ van Charlotte Van den Broeck: Zij werkt ‘met omvangrijke cycli en bouwt structuren om haar fragiele gedachte- en gevoelsbouwwerk te ondersteunen. Daarbij kenmerkt zich haar poëzie door een breed uitwaaierend karakter. ( … ) Haar taalvirtuositeit is indrukwekkend.’

In de nieuwe ‘Poëzie Kort’ recensies van Hans Puper over ‘Het einde van de roltrap’ van Hester van Beers, ‘Bokalen’ van Nanne Nauta en ‘Het oog van de dichter’ van Anton Korteweg, de essaybundel over 25 schilderijgedichten ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum van Ons Erfdeel.

De zes voorrondes van de Meander Dichtersprijs 2017 hadden telkens twee winnaars. Maar wie eindigden er in die rondes op de 3e plaats?

Recensent Hans Puper: ‘‘Anagrammen van een blote keizer’, het debuut van Tijl Nuyts (1993), is vermoedelijk een zoektocht van een dichter naar taalkleuren (of gekleurde taal ), de macht van taal, het wezen ervan dat je steeds ontsnapt, de verhouding tussen verschillende talen, naar taal en werkelijkheid. Ik zeg ‘vermoedelijk’, want Nuyts maakt het je niet makkelijk.’ Waarom leg je deze bundel dan toch niet terzijde?

Onlangs verscheen van Ilse Starkenburg bij uitgeverij De Arbeiderspers de bundel De boom valt op mij. In Meander hieruit twee gedichten.

Met deze gedichten wonnen Merel van Slobbe en Maria van Oorsouw de zesde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017.

De zesde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Merel van Slobbe (1992) en Maria van Oorsouw (1948).

Juryvoorzitter Francine Houben selecteerde de 100 beste gedichten van de VSB Poëzieprijs 2017. Recensent Hans Franse: "De 100 beste gedichten’ uit de bundels ingezonden voor de VSB Poëzieprijs [geven] een goed beeld van wat en hoe in Nederland en Vlaanderen geschreven wordt.’

Op 20 april aanstaande vindt er in Podium Mozaïek Theater te Amsterdam een toneelvoorstelling plaats van gedichten van Kaváfis, met als titel Wateren van Cyprus, Syrië en Egypte.. Sander de Vaan spr@k met vertaler Hero Hokwerda over Kavafis én als toetje over Kikí Dimoulá, alom beschouwd als de grootste, nog levende Griekse dichter.

De nieuwe bundel van Jabik Veenbaas heet ‘Stad van liefde’. Hij is in staat een huidige liefde te verbinden met gelukkige herinneringen en weemoed over wat in diezelfde liefde niet herhaalbaar is. Maar hij doet meer. Over het gedicht ‘marilyn monroe, breakfast in bed’ schrijft recensent Hans Puper: ‘Zelden las ik een mooier beeld van de onweerstaanbare Marilyn die zelfs van de machtigste mannen ter wereld weerloze pubers maakte.’

Recensent Johan Reijmerink over ‘Meervoudig afwezig’: ‘Perquin heeft met deze nieuwe bundel een zeer leesbare, verrassend knappe bundel geschreven die voor mij een aards-metafysische inslag heeft, zonder dat hij humor en directheid mist. In haar pogingen het afwezige in het aanwezige te laten zien vanuit het deel of het geheel, maakt deze bundel tot een existentiële ervaring met een spirituele kwaliteit.’

Een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017. Met Anouk Smies, Jeanet van Omme en Wim Vandeleene.

Recensent Levity Peters is niet echt ingenomen met de nieuwe bundel van Martijn den Ouden, ‘Een kogelvrije zomer’. Zijn belangrijkste bezwaar is dat ieder gedicht gespeend is van enige emotie en betrokkenheid. Toch zal zijn recensie velen nieuwsgierig maken.

Recensent Paul Roelofsen over de nieuwe bundel van Peter Verhelst: 'Koor' is een door Verhelst zelf samengestelde bloemlezing uit eerder werk. Het eerst gedicht, ‘Voor het vergeten’, zet meteen de toon, die van een rebel, een durfal ( … )’. Een enkele keer toont hij te weinig zelfkritiek bij de opname van gedichten, maar over het algemeen genomen is het een zeer goede bundel. Roelofsen neemt ook de gelegenheid te baat om uitgevers te kapittelen over hun teksten op het achterplat.

Afgelopen week was Willem Hussem heel even in het nieuws. Tijdens de sloop van het voormalige postkantoor in Raalte werd een tien meter hoge aluminium sculptuur van de kunstenaar door de slopers voor oud ijzer aangezien en vernietigd. ‘Alles van waarde is weerloos’, om met de woorden van Lucebert te spreken. De woorden van Hussem zijn minder makkelijk klein te krijgen. Dick van Hoeve buigt zich over een zeer kort gedicht dat na vijftig jaar nog steeds -of misschien wel opnieuw- school maakt.