Archief

Gust Peeters (Antwerpen, 1958) is oprichter van het dichterscollectief ‘ 10 op de schaal van Dichter ’ , waar onder anderen Charlotte Van den Broeck , Lize Spit en Lotte Dodion deel van uitmaken. Vanaf komend najaar zal dit dichterscollectief een avondvullend programma van poëzie en muziek aanbieden bij verschillende culturele centra in Antwerpen onder de naam “De macht van de poëzie”.

Hester van Beers (1995) studeert biomedische technologie. Een studiegebied waar volgens haar weinig poëzie in zit. Een gedicht vergelijkt ze met parfum: het is voor geen twee mensen hetzelfde.

Menno Wigman laat er ook in 'Slordig met geluk' geen twijfel over bestaan: hij is een romantisch dichter. Dat blijkt al uit het motto, dat wordt toegeschreven aan Theresia van Ávila: ‘Er zijn meer tranen vergoten om verhoorde gebeden / dan om onverhoorde gebeden.’ Met andere woorden: de vervulling is het einde van de droom. De romantiek is bij Wigman zwart - de bundel is doortrokken van seks en dood.

In het persbericht over 'tamelijk' van Nikolaas Demoen worden zijn gedichten omschreven als ‘beelden die tussen de tekentafel en de huiskamer zijn gevallen. En opgeraapt worden via de omweg van de taal. Zo ontstaan zinnen die een verlangen en een verwachting oproepen en ergens halverwege landen.’ De typering is ongetwijfeld positief bedoeld, maar wat ‘halverwege’ blijft hangen, is zelden scherp en bovendien onafgewerkt.

Op de site van Atlas Contact staat het volgende citaat over 'Van groot belang' van Nachoem Wijnberg: ‘Economie, politiek of geschiedenis gaan over hoe mensen met elkaar zijn. Poëzie is de krachtigste manier om iets te begrijpen van hoe mensen met elkaar zijn. Daarom is poëzie ook de meest geschikte vorm om het over economie, politiek of geschiedenis te hebben, uitstaande vragen te herkennen en redelijke voorstellen te doen.’ Een stevige claim. Wat maakt dat juist poëzie geschikter is dan wetenschappelijke artikelen of essays?

In haar debuut 'Als je een meisje bent' neemt Maartje Smits afscheid van het meisje zijn en omhelst dat tegelijkertijd. Dit gaat gepaard met interessante kantelpunten en eetproblemen. Uiteindelijk blijft de lezer in verwarring achter en hoopt op een vervolg waarin de volwassen dichter het meisje omhelst.

Deze maand laat Jeroen van den Heuvel zijn licht schijnen over 'Twee zonnen' van Maria Barnas.

Paul Roelofsen (1940) put zijn inspiratie voornamelijk uit nachtelijke wandelingen door zijn woonplaats Koedijk. Onlangs verscheen van hem bij uitgeverij Kontrast de bundel 'Een roos in december'. Alja Spaan ging bij hem op bezoek.

Op de voorlaatste dag van 2015 overleed criminoloog Herman Bianchi op 91-jarige leeftijd. In mei 2007 interviewde Sander de Vaan hem voor Meander.

Chawwa Wijnberg (1942) woont in Middelburg, een mooie, intieme en niet te grote stad. Ze was een Joods onderduikkind, dat ook haar vader verloor in de oorlog. Het lijkt relevant op haar woonplaats en haar verleden te wijzen: de gedichten zijn kleinschalig, hebben de lichtheid en sierlijkheid van de Middelburgse gevels, terwijl de oorlogsherinneringen in de poëzie terug te vinden zijn, gekoppeld aan een sterk engagement met gebeurtenissen van nu. Wie echter denkt dat het een zware bundel is, heeft een verkeerde indruk.

Romain John van der Maele (1948) debuteerde in 1974 met de bundel 'Dagboek van een paria'. Sindsdien verschenen er van hem zeven bundels, waaronder vorig jaar bij uitgeverij Kleinood & Grootzeer 'Herfsttij van het verlangen'. Verder publiceerde hij essays en één novelle. Hij schreef kritieken en opstellen over poëzie in verscheidene tijdschriften. Sinds hij vanaf augustus vorig jaar recensies voor Meander schrijft, zijn er al verscheidene bijdragen van hem op onze site verschenen.

De lezing van de bundel 'Seizoensroddel' van Jan Baeke is een leesavontuur, dat opnieuw de vraag opwerpt wat eigenlijk wel en geen gedicht is, wat wel en geen poëzie is . 'Seizoensroddel' voldoet aan alle criteria. De raadselachtige poëtische wereld van Jan Baeke verwijst naar duidelijk herkenbare realistische elementen uit de wereld van nu.

Bloemlezingen kunnen onderling sterk van karakter verschillen. Dat ligt aan de opzet, de doelgroep en de criteria die de samensteller voor de selectie van gedichten hanteert. In deze Poëzie Kort worden drie bloemlezingen besproken: het 'Nieuw Groot Verzenboek' van Jozef Deleu, 'Ik weet niet welke weg je neemt' van Arie Boomsma en 'Gedichten die vrouwen aan het huilen maken' van Isa Hoes.

Gedichten van de halve finalisten van het NK Poetry Slam: Merlijn Huntjens, Robin Veen, Jee Kast, Chelsea Oost, Mischa van Huijstee, Von Solo, Gerda Blees, Ditmar Bakker, Bram Schrijnen, Else Kemps, Naomi Warndorff, Carmien Michels, Sandy Bosmans, Yannick Moyson en Marloes Robijn.

'Luceberts Zoekend Oog' is een bundel essays die letterkundige Jesserun d´Oliveira schreef over het werk van de dichter. Het dichtwerk staat hierbij centraal, maar de bundel bevat ook een interview met Lucebert, daterend uit 1959. Een kijkje in het hoofd van de dichter, maar nog meer in het hoofd van de essayist.

Op 15 december publiceerden we ‘December 2015, Poëzie Kort’, maar er kwam er nog een van Ivan Sacharov. Hij bespreekt 'Seks, mystiek & urbanisatie' van Johan Wambacq en 'Stofjes op een weegschaal' van Hervé J. Casier. Zijn bijdrage hebben we ‘December 2015, Poëzie Kortst’ genoemd.

In haar essay illustreert Lut de Block haar inzichten met gedichten uit haar eigen oeuvre. Als een gedicht geschreven is – en zelfs tijdens het schrijven – begint het een eigen leven te leiden. Het is ook een uiting van liefde, een brug tussen dichter en lezer. ‘Wat je doorgeeft is het gedicht. De dichter fungeert als doorgeefluik. De lezer leest het gedicht en spiegelt er zichzelf in’.

René Smeets heeft een bloemlezing samengesteld van de poëzie die Hans Magnus Enzensberger vanaf 2003 heeft geschreven: ´Wolken, blauwige raadsels´. Hij is ook verantwoordelijk voor de vertaling. Enzensberger schrijft een volstrekt heldere poëzie. Hij observeert de wereld op een intellectuele afstand en schrijft poëzie vol ironie, met kwinkslagen en soms een pointe aan het einde van het gedicht, alsof hij enig gevoel van zwaarte wil wegnemen. Soms breekt echter de emotie door en ontstaat er zuivere lyriek.