Archief

Anneke Wasscher (1946) dicht en schrijft korte verhalen sinds 2008. In die korte tijd heeft zij een aanzienlijke hoeveelheid prijzen gewonnen zowel voor proza als voor poëzie, waaronder de Gorcumse SNS Literatuurprijs 2008/2009. Tot twee keer toe is zij genomineerd voor de Piet Paaltjens schrijversprijs. Werk van haar werd opgenomen in diverse verzamelbundels en tijdschriften. Zij is regelmatig te horen op de poëziepodia in de provincie Groningen, de afgelopen maanden ook steeds vaker in steden als Amsterdam, Haarlem en Breda.

Leo Vroman toont in 'Daar' een grenzeloze nieuwsgierigheid naar de dood. Dat is begrijpelijk, gezien zijn hoge leeftijd. Hij beschrijft zijn verwachtingen over het moment van sterven en de tijd daarna in nuchtere bewoordingen en een ongedwongen stijl die doet vergeten dat de gedichten op rijm staan.

Berty Snellens schreef met Het Damesmeisje een bundel die onomstotelijk haar bestaansrecht als dichter bewijst.

Inge Boulonois bespreekt 'Onder de sterren van Henk van Loenen (Juliën Holtrigter). 'Onder de sterren' is beeldend, ongekunsteld, verstaanbaar en ontdaan van iedere neiging tot literair machismo en hermetisme.

Recensent en literator Bouke Vlierhuis debuteert bij Lipari met Zingt. Het schreeuwt. Rauw, onrustig, vals, bang en onzeker. Het schreeuwt zichzelf kapot.

K.Schippers beheerst de taal en speelt ermee. Hij toont in tellen en wegende poëzie van optelsommen, maar brengt ook zinnen bij elkaar van overlevenden van de Bijlmerramp. Een gevarieerde bundel, een aanrader voor de vakantie.

Schadenfreude van Hedwig Selles wordt door de uitgever aangeprezen met de slogan 'een rollercoaster van gevoelens die elke lezer zal raken.' Een roetsjbaan is het zeker; niet zozeer van emoties als wel van ervaringen, benaderingen, verwerkingen. 'Lezer, houd je goed vast', had P er nog als leesadvies bij kunnen zetten. Voor de fijnproever.

Bij Martijn Benders gaat het in Wat koop ik voor jouw donkerwilde machten, Willem om de hele wereld, en die lijkt soms maar net groot genoeg. Als het teveel dreigt te worden, houden zelfspot en een Titaantjesachtig levensgevoel hem op het rechte spoor.

Met de bloemlezing De dichter ontdekt maakt de Eindhovense uitgeverij Opwenteling een geslaagde doorstart. Vijftien Brabantse dichters kozen een eigen gedicht, fotograaf Rens van Mierlo zorgde voor de indringende portretten, Victor Vroomkoning schreef een opvallende inleiding.

‘De boot van Dionysos XVII’ is het slotgedicht van de gelijknamige cyclus in ‘Tempel en Kruis’ (1939), dat door Marsmans ontijdige dood zijn laatste bundel zou worden. Een gedicht dat een indringende terugblik op een leven verwoordt. Wim Kleisen werpt de vraag op, of Marsman zijn dichterschap hier als een volslagen mislukking beschouwt.

Van Job Degenaar verscheen bij uitgeverij Liverse de kloeke bundel Vluchtgegevens. Degenaar schrijft beeldend en verzorgd, maar hanteert wel steeds een en hetzelfde register. Zijn poëzie zou wat meer 'dwarsheid' mogen vertonen, de lezer vaker op het verkeerde been mogen zetten.

Zeisend Licht is het aangenaam verrassende debuut van de onder het pseudoniem Louise dichtende Gerda Posthumus (1960), een Groningse die sinds 1997 op Vlieland woont. De 48 gedichten tellende bundel bevat serieus, degelijk werk, zorgvuldig opgebouwd en keurig uitgegeven.

Met Schrijver en lezer heeft Toon Tellegen een qua thematiek en uitwerking unieke bundel geschreven, die ondanks de haast monomane concentratie op het onderwerp vooral dankzij een constante 'lichtheid' geen moment verveelt.

Johanna Geels Detox In het grote blauwe varkensbos vangen we gifkabouters koud zo koud ik zoek je hand maar je staat aan de andere kant van de stolp met je neus tegen het glas gedrukt ik trek mijn armen in fluister gedempt over houden van durf niet goed hardop want het bos schrikt zo snel vandaag zijn de bomen alweer wat kaler en vallen er bladeren op je getormenteerde hoofd (je klotshoofd, waar het troebele water dagen scheef in je ogen stond, vissen schuin doorheen zwommen, me aankeken of ze eruit wilden) hoe moeilijk van je af te blijven als alles vraagt om lief er staan entiteiten tussen laten we slapen, vissen bevrijden kabouters vangen, slapen, voor altijd wakke

Sylvie Marie ALLES OP AFSTAND zo zitten we bijna in een woonkamer, onze banken op de pier en de zee als een salontafel tussen beiden, glazen en rietjes ontbreken nog om er het leven door te zuigen. er is niets dat me naar je hand doet neigen, niets dat mijn trillende vingers op je lippen legt of me doorheen je haren laat gaan. de redenen staan in koffers naast mijn voeten, zwaar en onhandig. ik tors ermee, maar elders wil ik nu niet zijn. jij weet niets van de living en de koffers vol bezwaren, het is de wind die over je hand en mond glijdt en je haren in de war brengt. toch tuit je je lippen om ‘zo’ te zeggen. ‘zo is het wel genoeg.’

Johanna Geels (1968) schrijft sinds 2004 gedichten. Haar debuutbundel Tuig verscheen in 2008 bij Uitgeverij Atlas en werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs 2009. In december 2010 verscheen haar tweede bundel Detox. Johanna Geels treedt regelmatig op, waarbij haar voordrachten vaak worden begeleid door muziek van gitarist Mark Beumers.

Martijn Boele is, behalve dichter, ook schrijver van toneelstukken, voorzitter van de Gelderse Schrijverskring en redacteur van A Tempo, een maandelijks literair tijdschrift voor de muziek- en/of schaakliefhebber. In 2011 debuteerde hij met zijn dichtbundel Schaduwfiguren bij Uitgeverij Kontrast.

Loren Brouwers (1991) is in Den Bosch geboren en woont sinds kort in Nijmegen. Ze heeft een sterk groeiende passie voor poëzie, is nieuwsgierig, houdt van ontdekken en van verwonderen. Met haar gedichten won ze een aantal (kleine) wedstrijden en staat ze in DoeMaarDichtMaar 2010, Klein Deventer Winterboek, Eindhovens Dagblad, Woordenstroom en Brabant literair. Onlangs won ze de voorronde van Write Now! Den Bosch. Het liefste leest ze gedichten van Rutger Kopland.

De Duitstalige, in Roemenië geboren Hertha Müller, trad in 2009 toe tot het selecte gezelschap van Nobel-nobelen. In de jaren zeventig van de vorige eeuw kreeg ze tijdens haar werk als vertaalster in een machinefabriek het dringende verzoek om voor de gevreesde geheime dienst Securitate van dictator Ceaucescu te gaan werken. Ze weigerde en verscheurde het aan haar verstrekte aanmeldingsformulier demonstratief. Die weigering leverde haar doodsbedreigingen op van haar ‘recruter’, maar dat deerde Müller niet. Later zou ze haar beslissing als volgt verklaren: “Als ik hun voorstel had geaccepteerd, had ik niet meer met mijzelf kunnen leven.”

Loren Brouwers Kade bij een stad Een dag aan de heuvel van een straat. We kussen stenen, eten brood en ijsjes, wringen onze nagels in de kiezels tot ze bruin zijn zoals wij van de zon. We kijken naar het wijde van een rivier , wachten met volle maag en vieze handen. Zo lachend alsof alles vanzelf is zo kruipt de dag langs onze voeten uit de stad. ‘s Avonds gaan we zwemmen, dan sluit de rivier zich een jas om je armen, als een man met koele schouders wordt er dan van je gehouden. En ook door de brug, de avond, het zand, mijn benen om de jouwe, we wachten op de nacht.

Hertha Müller

dikke maan snijdt hier ’s nachts citroen ofschoon
ik er niet meer woon zwarte gang in mijn oor taxi
naar gekalkte deur kijk eens door het sleutelgat
hangt de lamp er nog vertel me dat

De rubriek 'De dichter' besteedt aandacht aan dichters die minstens twee bundels hebben gepubliceerd bij een literaire uitgever. Voor de eerste keer een Meandermedewerker in deze rubriek. Sylvie Marie (Tielt, 1984) werkt al meer dan vijf jaar bij Meander. Dat ze het al zo lang volhoudt is te danken aan de grote plaats die poëzie in haar leven in neemt. Ze staat regelmatig op het podium, is naast haar werk voor Meander ook redacteur bij Deus ex Machina en sinds eind 2009 huisdichteres van het blad Humo. In 2009 verscheen haar bundel Zonder uit en deze week werd haar tweede bundel, Toen je me ten huwelijk vroeg, gepresenteerd.

Martijn Boele Brodsky Kom, we bespreken Brodsky, bij jou thuis of bij mij We drinken wijn wijl wij zijn verzen zacht citeren De gemorste druppels, die sierlijk de salontafel fêteren Laten we liggen gelijk klaprozen in een bloemenwei Kom, we bespreken Brodsky, bij jou thuis of bij mij Ik zal je op olijven of een kaasplankje trakteren Als je niets in huis hebt, consumeren we de maatschappij Kom, we bespreken Brodsky, bij jou thuis of bij mij Houd je niet van Brodsky soms, is Prigov meer je man? De grote Russen niet? De Fransen? De oude Grieken? Wil je Koesjner horen, Achmatova of Mandelstam? Kom, we gaan, want bij het dauwdaaglijks krieken Val ik bij jou of jij bij mij s

Ofschoon de uitgever op het achterplat van Elma van Harens Likmevestje meldt dat deze bundel bij uitstek geschikt is voor lezers van alle leeftijden, is het volgens Harry Vaandrager duidelijk dat deze 'versjes' alleen voor jeugdige lezers bestemd zijn.