Archief

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen. De bekendste gedichten uit de Nederlandse literatuur van Menno Wigman en Rob Schouten heeft er met De Nederlandstalige poëzie in pocketformaat van Chrétien Breukers en Philip Hoorne een geduchte concurrent bij. Welke bloemlezing te kiezen?

Tien gedichten staan er in Half in de zee en mede dankzij de illustraties is deze Gedichtendaguitgave een echte Joke van Leeuwenbundel: lichtvoetig, speels, misschien een tikkeltje baldadig, maar met genoeg ernst om het niet oppervlakkig te maken.

Amber-Helena Reisig gaat als een speer. De dichteres, te schilderen met grote ogen, rood gestifte lippen en een sigaret in de hand, heeft hier en daar wel iets gemeen met de zingende YouTube-fenomenen van de laatste jaren: jong, bomvol talent en zeer actief in de blogosfeer. Ze werd opgemerkt door andere bloggers en inmiddels ook ver buiten die sfeer. Onlangs nog stond ze als jongste in de categorie 'Creatief' van de Viva 400, een lijst met succesvolle Nederlandse vrouwen. Meander sprak met haar.

Amber-Helena Reisig ik vind mijn moeder in een winkelruit mijn moeder gebruikt haar vaders wandelstok eerder dan dat hij dat deed ik hoor 's nachts haar sloffen op de gang vragen of het toilet nog dichter kan het is de dood die zwijgzaam inhaalt en tussen plassen van licht balanceert zij zaagt aan zijn koord of drukt zich tegen muren we gingen eens naar de zee daar was de morgen koud ik voelde het ruisen in haar botten harder dan in een schelp haar botten zeiden mij als ooit een morgen komt aan zee warmer dan vandaag laat ons dan hier maar gaan ik vind mijn moeder in een boekenkast ze staat op een kaft te lezen ik vind mijn moeder in mijn wieg ze zegt: â

Odette van Kempen Wachtkamer wij- drie musketiers in spe-strijders begeven ons naar een plek waar we zachter dan het zwaard kunnen blijven daar drinken we- overmatig- thee dat zich laat druipen-over rooibos-tongen vanuit een schuurpapieren luchtigheid we kijken hoe de buurman losse kruimels raapt vanonder hordeurwimpers, over tafel schaatst langs lezerijen-en afgekloven nagelbedden -op zoek naar nieuws- en wat onaangedane tijd we zien kauwgum- met de tanden er nog aan dat zich kleeft aan de net gemoduleerde stoelen tussen afgeveegde vingers-en een bosje fronzen vinden we- in handzaam strooibiljet een nummer -dat kan leiden tot ons eigen hulpbeleid we blazen

Poëzie hoort bij mij zoals handen en voeten' is een uiting van Odette van Kempen (1968), die zich waarmaakt in de lichamelijkheid van haar gedichten. Zij publiceerde in het literaire tijdschrift Lava, in de bundel Het mos tussen de letters (uitgeverij aquaZZ) en de verzamelbundel Nocturne (uitgeverij Vleermuis). Twee van haar gedichten zijn afgelopen jaar geselecteerd voor de elfde Biënnale Hedendaagse kunst in Vlaanderen. Regelmatig valt zij in de prijzen bij Poetry Slams, onder andere in het Laktheater in Leiden.

Rik Wouters bespreekt 'Waarom ik zilver smelt in mijn gedichten' van Paul Snoek. De dichter valt met de deur in huis. Hij wil het in zijn gedicht hebben over het scheppen van poëzie, zijn poëzie ...

Michiel van Kempen stelde uit het werk van Bernardo Ashetu (1929-1982) de bloemlezing Dat ik je liefheb samen. Het is een geslaagde kennismaking met een dichter met een bijzondere eigen expressiviteit, vol wonderlijke, raadselachtige beelden.

Met weemoed is de vierde bundel van J.C. Aachenende. Als hij een halve eeuw jonger was geweest, had hij kunnen uitgroeien tot de Johan Cruijff van de poëzie. Die andere J.C. zou iets te hoog gegrepen zijn.

Edwin Fagels Het geroofde lichaam van Charlie Chaplin is behalve een verhalende bundel vooral een verkenning van het dichterschap: de waarnemer die overal buiten staat, die zoekt maar geen écht menselijk contact kan vinden, die de wrijving tussen tegenstellingen gebruikt om zijn taalmessen aan te slijpen. Het is een bundel óver poëzie.

Tegen het einde - ondertitel: 'keuze uit de sonnetten en kwatrijnen (1952-2007)' - is de door De Witte Uitgeverij postuum uitgegeven bundel van Ger van Wijck (Ger Klein Ikkink, 1933-2007). Opvallend is de structurering van de bundel, waaruit een grote behoefte aan ordening spreekt. Van Wijck wenste kennelijk niet alleen zijn poëzie te bewaren, maar ook de chronologie van zijn leven.

Dichter, essayist en Lucebert-deskundige Hans Groenewegen behandelt in zijn bundel van alle angst ontdaan zes thema's, waaronder de maanden van het jaar en het sterven van een vader. In alle gedeelten blijf je de vele verschijningsvormen ontdekken van het tere, het tedere en het smerige.

Van de Haarlemse stadsdichter Sylvia Hubers is inmiddels een vierde bundel verkrijgbaar. Harry Vaandrager durft te wedden dat ook deze, God gaf ons apparaten, goed ontvangen zal worden. En met recht, zegt hij. 

Marja van der Veen (1945) publiceerde tot nu toe drie dichtbundels in eigen beheer: Buitensporig, Ik wil je lezen en Soms droom ik van Bach. Sinds 2005 is ze lid van de Groningse poëziewerkgroep WP99, een vruchtbare samenwerking met Atze van Wieren en vijf andere dichters, die onder meer de dichtbundel Van liefde en koude min (Monnier, 2009) heeft opgeleverd. Ze leest graag voor uit eigen werk, heeft onder andere opgetreden in het Prinsentheater en werd verkozen tot Dichteres van de maand bij Dichtclub Marleen in Groningen. Samen met kunstenares Bianca van Schaik maakt ze gedichten op kleurrijke posters.

Marja van der Veen Santiago Wat ze eigelijk wil nadat ze de zoete kant van de zegel heeft gelikt is nog even hinkelen op de zwartwitte blokvloer van het postkantoor Ze kan natuurlijk ook linea recta naar Santiago met een krekel in een kooitje Spanje is vol van poëten en heiligen Daarbij gelooft ze steevast in terugkomst - maar dan als planeet met zeven manen en een haan voor als het nodig is

Genoeg voor een hele dag van Martin van de Vijfeijke is het veertiende deeltje in de gestaag uitbreidende reeks 'Verse voeten' van De Witte Uitgeverij te Leiden, die enigszins de rol van het verdwenen Amsterdamse De Beuk lijkt te hebben overgenomen in het uitgeven van in het algemeen minder bekende of zelfs nieuwe, maar niettemin serieus te nemen dichters.

Dit jaar verscheen bij uitgeverij Passage in Groningen de signaalrode bundel Wat u? van Irene Wiersma. Het is haar poëziedebuut, waarbij behalve de gedichten ook de illustraties van haar hand zijn. Irene Wiersma (1985), die ook animaties maakt, is als creatief multitalent in het Groningse al langer bekend als singer-songwriter onder de naam Flux.