Archief

'Van niets iets maken, zo verwoordde een bevriende kunstschilder het ooit. Dat is het inderdaad, denk ik, een passie om iets blijvends te kunnen maken van een gebeurtenis. Eender hoe', zegt An Vandesompele. Meandermedewerker Sylvie had een onderonsje met deze Vlaamse dichter.

'Uitzien met D' van Mischa Andriessen is een overdonderend hechte bundel, vindt Jeroen Dera. Hij is onder de indruk van beeldrijke poëzie, vol subtiliteiten die de lezer een grote bewegingsvrijheid verschaffen.

"Met deze analyse besteden we voor de vierde keer aandacht aan Hans Andreus. Na 'Voor de lieve lezer' (nr. 39), 'Laatste gedicht' (nr. 66) en 'Liggen in de zon' (nr. 87) gaat het nu om het vrijwel onopgemerkt gebleven 'Mol'. Beslist een ontdekking van Lambert Wierenga!” (Joop Leibbrand)

'Telkens als de bundel iets monomaans dreigt te krijgen, verrast Jager met pure lyriek waarin taal en beeld alle ruimte krijgen.' Dit vindt Joop Leibbrand van De wereld heeft geen overkant van Klaas Jager. 'Zou je al een bezwaar tegen deze poëzie willen opperen, dan is het dat de denker de dichter soms enigszins in de weg zit.'

'De verbeelding kan bij waterige poëzie werkelijk alle kanten opgaan. Een veelzijdigheid aan interpretatiemogelijkheden is een van de sterke kanten van deze poëzie, maar wie alle gedichten van de bundel leest merkt toch ook veel eenzijdigheid', aldus Ivan Sacharov over de bundel zouttong van B. Swaal.

'Haar gedichten zijn complexer geworden', schrijft Bouke Vlierhuis over de bundel Namens de ander van Ester Naomi Perquin. 'Sommige gedichten geven hun geheimen nauwelijks prijs, maar de bundel is ook helderder geworden doordat de bundel als geheel een overkoepelend thema mee heeft gekregen.'

Theo Monkhorst: 'Wat alle goede gedichten gemeen hebben is dat ze open zijn, ruimte bieden voor interpretatie, soms twijfel zaaien, schuren langs wat als de werkelijkheid wordt beschouwd, zodat het pijn doet of de adem beneemt. Een voorbeeld van een uitspraak door iemand die zichzelf waarschijnlijk geen dichter zou noemen, is een man die getuige was van de aanslag op de Twin Towers en zei: ‘Explosion, real dark, like snow!’ '

Theo Monkhorst Ik maak de maan Voor D. Hoog de felle maan en vlokken wolk kwaadgrijs ik in het licht zie het schuiven van wolken voorlangs de grote lachebek maar wolken weten niet van maan en maan weet niet van wolken alleen ik ken de lachende maan achter wolken die kwaadheid niet kennen laat staan schuiven voorlangs ik die het licht ontvang de maan maak en het schuivende kwaad.

Lucas Hirsch Jonas In de buik van het beest geweest het verhaal van Jonas verteld op hoop van zegen de juiste zeemanstatoeage laten zetten Zwaluw, anker, hart? Als ik van de vis wist had ik het apocalyptische verhaal van de albatros en de bemanning vanaf de kade in uw richting geschreeuwd Had ik zie je wel ik had het nog gezegd, gezwegen

Lucas Hirsch publiceerde in talloze literaire tijdschriften en debuteerde in 2006 bij uitgeverij Arbeiderspers met Familie gebiedt. Ilja Leonard Pfeijffer merkte destijds op in een recensie in NRC Handelsblad: 'Als dit nog maar het begin is, kunnen we nog veel meer verwachten.' Nu is de bundel Tastzin verschenen en lijkt Hirsch de verwachting in te lossen.

Lies Van Gasse Over iets dat ze vergeet Buiten staat een kind te huilen. Ramen, deuren houden vast. 1. Er zijn meer wegen dan die door donker gaan. Bermen, haltes, grasvelden. De ochtend geeft als antwoord niet dit opstaan, rapen, wandelen. Hoezeer kan men vertrouwen op dit gras? We weten dat de dageraad bedrieglijk is. Jij zegt het klaren van de huizen, het breken van de dauw. Wat niet bestaat is erger. De huid verliest haar glans, je slaat een wig in wat zich mettertijd heeft opgezet.

Sylvie Marie weerbarstig bedenk me als een stukje papier dat je onbedacht in je jaszak propt nadat je er wat op schreef. ik laat open wat, al hoop ik: laat het een zin zijn. één voor in een vers van later en waaraan je blijft denken, nog lang nadat je me wegstopte. je kent de zin naderhand vanbuiten. hij doemt op als een mantra in je hoofd. toch, nooit vind je er de juiste context voor: een goed gedicht dat de zin plaatst, omkadert, bovenal temt. hoe je me dan na verloop van tijd bovenhaalt, streelt en zucht: wat moet ik met je aan?

De Zweedse dichter Lennart Sjögren werd in 1930 op het eiland Öland in de Oostzee geboren. Op negentienjarige leeftijd debuteerde hij als dichter en nu, ruim een halve eeuw later, geldt hij als een vooraanstaand auteur in zijn vaderland. In deze aflevering plaatsen wij een aantal gedichten uit de bloemlezing Oog om oog, plus een reeks teksten die Bernlef ons onlangs ter beschikking heeft gesteld.

Lennart Sjögren DINGEN Het best was het op de grens van de dageraad zichtbaar na het uur van de wolf waarin dingen ons met heldere blik konden gadeslaan. Dingen zijn nauwelijks mensen noch dieren maar zij wonen zoals wij in hun gesloten schaal en wanneer zij kapot worden geslagen hoor je een gekraak van brekend gebeente. Vraag mij niet naar hun ontstaan noch naar hun uiteindelijke bestemming - maar zonet op de grens van de dageraad hoorde ik ze blaffen als opgewekte honden die het spoor hebben ontdekt. Vertaling: Bernlef

Sylvie Marie: 'Toen ik dat commentaar van Gruwez las, moest ik glimlachen. Ik vind immers wel dat het bij mijn bundel past. Sommige gedichten lijken inderdaad op kleine bezweringen om de werkelijkheid te temmen. Toch betekent dat niet dat ik op het moment van schrijven daadwerkelijk met mijn hand op mijn mond zit om niet te schreeuwen.'

'Een dichter met kloten, kotsend in lotsroes - van zo'n dichter wil je alles lezen, kom maar op met het woelwater van de werkelijkheid!' Dit zegt Joop Leibbrand over de bundel Lichtspraak van Mark van Tongele. Echter: 'soms lijkt de dichter niet meer te doen dan bijzondere woorden uitstrooien die je na een paar regels al wat narrig van je af wilt schudden.'

Bouke Vlierhuis reageert lichtelijk allergisch op de bundel Sloop de stad met tedere woorden van Rense Sinkgraven. Hoewel hij af en toe geweldige regels schrijft.

Eigenlijk heb je alles al van Huub Beurskens is een stevige bundel, vindt Maarten Hamelink, met soms ronduit mooie poëezie. Toch slaat de dichter zo nu en dan de plank mis doordat zijn gedachten met hem op de loop gaan.

Met dit nummer besteden we voor de vierde keer aandacht aan Slauerhoff. Werden eerder al bekende gedichten als 'De ontdekker' (nr. 56), 'Dit eiland' (nr. 99) en 'Brieven op zee' (nr. 108) behandeld, deze keer is het de beurt aan een gedicht waarnaar het in de bloemlezingen vergeefs zoeken is. Het zal voor velen een ontdekking zijn.

Dichter Jan-Paul Rosenberg is oprichter, directeur en hoofdredacteur van de literaire uitgeverij Stichting Achterland. Zijn gedichten waren, al dan niet onder pseudoniemen, al te lezen en te beluisteren op tentoonstellingen, in een radio-en televisieserie van RTV Oost, tijdschriften en bloemlezingen. Meandermedewerker Sylvie Marie sprak met hem over 'comfortabel profiel op zure benen' en het &-teken in zijn poëzie.

Jan-Paul Rosenberg Gedenklied voor de slaap Zie hoe de duisternis herstelt van regen, een schaduw zich losmaakt van een lichaam, zich de dag in schrijft met zinnen à la 'de weg naar geluk kent geen woorden', een titel erboven als 'compositie', afdruipt met de afgesneden oren van de eerste mens: comfortabel profiel op zure benen, verzegeld met regels als 'vandaag begint'.

Miriam Van hee debuteerde met de dichtbundel Het karige maal in 1978. Haar werk werd vaak onderscheiden. Ze schrijft niet alleen goede oorspronkelijke poëzie, maar vertaalt ook veel gedichten, onder andere van de Russische dichteres Anna Achmatova. De populariteit van de poëzie van Miriam Van hee lijkt steeds te groeien. Zo werd haar laatste bundel Buitenland maar liefst vijf maal herdrukt.