Archief

Bij uitgeverij Wereldbibliotheek verscheen Opstandige dauw, een tweetalige verzamelbundel van de Iraanse dichter Ahmad Shamlu (1925-2000). De bundel staat volgens Johan Reijmerink vol met prachtige aforistische regels die de schittering en troost van de liefde, de meedogenloosheid van het geweld, de huiver voor de angst en de troost van het verglijden van de tijd weergeven.

Jos Versteegen (1956) heeft met Zijn overhemden op jouw huid de perfecte partnerbundel geschreven voor het eerdere Slapen bij een warme man. De requiems voor vader, moeder, boerderij en boeren levenswijze vormen samen ook een dichterlijke autobiografie. De laatste afdeling van de bundel heet 'Laatste gedichten van thuis'. Bouke Vlierhuis vraagt zich af of het verhaal hiermee uit is.

Estelle Boelsma AANTEKENINGEN het regent maar weer de hele dag ragfijn, gemeenlijk priemende soldatenhonger naar beneden vaak telt hij, staat even op van zijn stoel laat zich weer vallen, naar achteren geleund is minstens drie keer getreurd als we binnenstappen staat moeder aan het aanrecht hakt pillen in stukken - de werkelijkheid doorklieft een ware glansrol van het vleesmes en ons lichaam op de plank – in de coulissen zeg je me gedag treur niet – je weet dat er een mooie etalage klaarstaat waarin je mint, bemint, waar de receptuur steeds onbekend is vanaf dit moment zullen we niets meer zeggen en accorderen we elk verzoek

Marije Langelaar Stoel Ik stond naast een tafel en het verontrustte mij dat ik zo alleen was en opeens hoorde ik het kloppen erg zachtjes weliswaar maar iets maakte zich kenbaar. Het was zo subtiel dat ik moest knielen, zo vond ik de stoel en ik raakte het hout zoals je een tong raakt, ik legde mijn vinger in een nerf, het begon onmiddellijk te schemeren en dieren stonden om ons heen. Inmiddels was ik al niet veel groter dan een speldenpunt en innerlijk dronken de stoel zond mij zijn gedachten, vrij technisch maar gevolgd door het ruisen van bomen voor even, een seconde of drie werd ik stoel. Het was zalig, zalig dat hout in mijn wervels! De klop in mijn been, een bestaan

Marije Langelaar (1978) voltooide in 2000 haar opleiding tot beeldend kunstenaar aan de kunstacademie in Arnhem. Ze nam deel aan diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland. In 2003 debuteerde ze bij de Arbeiderspers met de bundel De rivier als vlakte. In 2009 kwam haar tweede bundel uit: De schuur in. Ze is betrokken bij uitgeverij ROMA Publications, een onafhankelijke uitgeverij die boeken uitgeeft in nauwe samenwerking met kunstenaars, ontwerpers en schrijvers.

Estelle Boelsma (1971) is beeldend kunstenaar en dichter. Ze studeerde in 1998 af aan de Hoge School voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Daarna studeerde ze taal- en kunstfilosofie aan de Katholieke universiteit van Nijmegen. Estelle publiceerde gedichten in De Revisor, De Brakke Hond, en Lava. Haar gedichten werden voorgedragen bij Literair Podium Perdu. In de lente van 2006 initieërde ze met Edwin Fagel het e-zine blue-turns-grey.nl dat per kwartaal online verschijnt over en met beeldende kunst, poëzie en literatuur. In Meander werden van haar al eerder gedichten gepubliceerd en ze stond ook in de bundel 'Nog een lente'. In deze Meander drie nieuwe gedichten.

Runa De Moudt-Svetlikova (Antwerpen, 1982) intrigeert steeds meer mensen met haar poëzie. Meander sprak met de dichter die verantwoordelijk was voor een muisstil moment op BrulA’pen, een reis van Friesland naar Groningen en het uitzinnige razen van neurologische stofjes.