De vijfde bundel van Daan Cartens, ‘Mijn vriend herinnering’, geeft meer prijs naarmate je hem vaker leest, vindt Hans Puper. Dood, verleden en het nu zijn in iedere afdeling nauw met elkaar verbonden. Door herhaling van woorden en begrippen zet hij op een onopvallende manier een interne symboliek op en de vormgeving van de gedichten is schijnbaar eenvoudig, maar vaak tot in details verrassend.
In de debuutbundel ‘Belvédere’ maakt literair recensent Arjan Peters de overstap naar dichter. Kamiel Choi vindt het dapper, maar het debuut heeft geen eeuwigheidswaarde: ”Dit is een dichterschap dat veel heeft afgekeken en de effecten beheerst, maar uiteindelijk niet weet te overtuigen. ‘Belvedère’ is een persoonlijke bundel van een groot poëzieliefhebber wiens handen zijn gaan jeuken om een proeve af te geven van zijn eigen kunnen.”
De debuutbundel ‘wuivend en buigend’ van Hansko Visser, staat vol met mededelingen die voor de dichter relevant zijn, maar de vraag is wat de lezer ermee moet? Wim Platvoet: ‘Hetzelfde geldt voor woorden, plaatsen, situaties en gebeurtenissen die waarschijnlijk voor de dichter zelf uiterst betekenisvol zijn, maar die voor de lezer door het gedicht toch niet tot leven komen.’
Paul Roelofsen heeft genoten van ‘Schoon in elk oog is wat het bemint’ van Hafid Bouazza. ‘Deze uitgave van vertalingen van de erotische klassieke poëzie van Arabische dichters bevat integraal vijf herziene bundels van Bouazza en beslaat bijna 800 pagina’s aan liefdespoëzie, een zee aan voetnoten en aantekeningen, bronvermeldingen, een personenregister en een inleiding bij elk deel.’ Een longread.
‘Ik wil de slak zijn die haar huis draagt’ valt meteen op door de kleurrijke cover, ook de inhoud is speels en aantrekkelijk en dat is niet voor niets. Deze bloemlezing is bedoeld om de jeugd in aanraking te brengen met poëzie in het secundair onderwijs in Vlaanderen. Over tien jaar zou een – nu gloednieuwe exemplaar – beduimeld in iedere schoolkast moeten liggen vanwege intensief gebruik. Een recensie van Janine Jongsma.