In de laatste Poëzie Kort van dit jaar recensies van ‘Pijnpunten’ van Tom van Rossum (Lennert Ras), ‘Huis huid’ van Theo Monkhorst (Janine Jongsma), ‘Het Liegend Konijn 2019/2’, samengesteld door Jozef Deleu (Hans Puper) en ‘Ik is een ander’ van Frank Diamand (Lennert Ras).
Recensent Johan Reijmerink bespreekt ‘Van de zoon en de zee’ van Pieter Boskma: ‘Hij weet op een picturale wijze meesterlijk de geboorte en eerste ontwikkeling van de zoon te schetsen, met zee, strand en duinen op de achtergrond. Boskma schetst voor ons een schepping die aan alle kanten wordt bedreigd en waarvan tevens een dreiging uitgaat. Hij werpt zich op als Schepper, die de groei in de natuur verbindt aan de innerlijke groei van zijn kind en zichzelf. Er ontvouwt zich een intensieve verkenning door het kind van zijn vader en omgekeerd. Boskma heeft opnieuw zijn meesterschap over de taal getoond.’
Paul Roelofsen bespreekt ‘Eerst de bries, daarna de bomen’ van Jan van der Haar:
“Poëziebundels krijgen een extra dimensie wanneer deze smaakvol en informatief worden uitgegeven. ‘Wat kan ik hier als recensent nog aan toevoegen’, vroeg ik mij verontrust af, maar dat valt mee. Zeker in de marge kan er nog wel wat over gezegd. Maar afgezien van mijn kanttekeningen, staan er prachtige en boeiende gedichten in deze bundel.”
Inge Bak bespreekt ‘Een mooier woord is vuurgevaarlijk’ van Annet Zaagsma:
”Daar waar de dichter zuinig is met woorden, is zij op haar best.
De taal die ‘in het wild’ ontstaat, zou af en toe ietwat getemd mogen worden.
De eigenzinnige Zaagsma laat zich niet harnassen. Zij heeft haar voorkeur voor vorm al uitgesproken.”
Kamiel Choi is onder de indruk van ‘Belle Chair-Heerlijk lijf’: ‘Schoonheid en lust als vloek: het is een bekend poëtisch thema dat Verhaeren in weergaloze erotische verzen heeft weten vatten, die Patrick Lateur behoorlijk overtuigend naar het Nederlands heeft vertaald. De aquarellen in pasteltinten van Michael Bastow zijn zoekende lijnschetsen die de vrouwelijke vorm aftasten’.