Gedichten
Irene Wiersma
Huizen met ogen
Als huizen geen ogen hebben,
waarom die in mijn buurt dan wel?
Ramen bekokstoven snode plannen,
luisteren af, kijken op van
mijn ontbijtkeuze:
waarom altijd bruin?
Zonnebaden mag ik niet,
zo’n wit, groot, bijna bloot
vrouwenlichaam
daar voelen ze zich toch
wat ongemakkelijk bij.
Ik ben de kwaadste niet,
dus zit ik binnen met
de zwarte, zware gordijnen
gesloten en de sloten ook
voor de zekerheid,
want als huizen ogen hebben,
waarom dan ook geen voeten?
Verder verzamel ik moed
en spaar ik vanwege die
bekroonde middenweg
voor nieuwe namen en
luxaflex voor de ramen.
Als huizen geen ogen hebben,
waarom die in mijn buurt dan wel?