Categoriearchief: Gedichten

Een vrouw strijkt vouwen uit kussenslopen, een kind speelt een spel met negen levens. Tegen een hek staat een oude fiets, een man plast in een heg. De fiets wordt door een voorbijganger gered van verdrinken in een gracht. Een bijna vader bladert in het telefoonboek op zoek naar namen. Er staan auto’s verkeerd geparkeerd en er zijn agenten in burger, maar feitelijk doet niemand iets fout. In een open raam dat niet open mocht zit een meisje in een zijden jurk. Onder haar bungelende voeten zwijgt de straat als een graf. Met alle ogen die ik heb, probeer ik […]

De moeders Geesten in een kuil bij reactorcentrum Petten, een moeder bekijkt meeuwen, water, een visdief met gevorkte staart. Opgekalefaterd door wind en zilt strekt zij haar vlerken in de lucht. Haar zandhanden zingen koelte in elke porie en een lege, stenen hemel hikt onder haar kin, waar uit het strothoofd een klank springt en een onbekende naar haar tepels reikt. In elk koppel kaatst een beeltenis, een schaduw die dwars door bossen waaiend de zomer binnenvlucht. En de tijd wordt aangekaart. Ik bedoel: een moederlijke catastrofe. Zij ademt uit en in en uit, haar rok stottert en uit haar […]

Een Idylle Bergen lezen geen gedichten, noch de steile stenen hellingen, de ingesleten dalingen, de herder met zijn horde op pad, de bomen en struiken die zich angstvallig vastklampen, al groeiend de zwaartekracht trotseren. De opstuivende zandstenen paden door het natte heuvelgras hebben nog nooit woorden bewonderd; het atonaal gebel van geitenbellen, het gehuppel dat overgaat in wild gedraf evenmin. Nee, deze toonaangevende bergtoppen verdiepen zich niet in poëzie, noch de man in zijn roestig blauwe oplegger die hier dagelijks om de natuur heen zijn weg aflegt. Hij heeft geen tijd voor de ijdelheid van woorden. Gedichten hebben niets met […]

natuurmonumenten Ook in woord gaat hij ons voor, de gids, broze dingen van natuur bij de hand. Wij lopen onder een hemel van gewassen blauw over de dijk in een mens vergeten zomeravond uur. Steeds meer karrevelden en inlagen schuiven aan ons voorbij, kluten en lepelaars herhalen zich, zeekraal, kwelbuizen en oude grondpatronen. Zijn woorden zoeken hun plek in van zilt en woede doortrokken verhalen. In bodemdiepe dorpen keert het tij van elke dag op dode schreden met berichten van de zee. Tot hier het teruggedrongen land, de geschouderde dijk, lui water, dat zich spiegelt aan een nagebleven uur, meeuwen, […]