door Archivaris | okt 2, 2010 | Gedichten
O, de ode aan de ode aan Ik ken een vrouw: ze sterft op uw bodem zij mag het niet weten zij zou huilen als bij het afscheid van haar favoriete personage in die soap heet ze Carmen zo heetten ze allemaal zij die tevergeefs op u wachtten. Ik heb u slechts vertaald...
door Archivaris | okt 2, 2010 | Gedichten
Stad Op hoeven draaft de stad de nacht door lange teugels om gebouwen zweepslagen op het plein van opwinding luiden de klokken bakstenen laten hun greep los fietsen ratelen de straat op, fornuizen. Genoeg. De stad strijkt neer bij een oever door het rinkelen en gongen...
door Archivaris | okt 2, 2010 | Gedichten
FURIEN ik ga je dag zeggen, je verlaten, ik neem afscheid, ik draai me om ik geef alles terug dan kleed ik me uit en laat me op de grond vallen mijn lichaam markeren door iets zots, iets ongewoons zodat een ieder verbijsterd langs me heen loopt jaren blijf ik liggen...
door Archivaris | sep 18, 2010 | Gedichten
MISMOEDIG Ze laat mij zakken in een land van sneeuw en ongeboren wolken, waar raven hun nest hebben verlaten; de schuld aan God is kwijtgescholden. In het nieuwe land vraagt een jonge godin de weg naar de hemel. Ik zeg: er is geen weg. Vastbesloten. Ik kom eruit. Op...
door Archivaris | sep 18, 2010 | Gedichten
DE PUBLIEKE RUIMTE Hoe performen we hier? Met welk gedrag? Voorbeeld 1. Op de bus helpen we een kinderwagen aan boord, tonen spontaan ons vervoerbewijs. We beschadigen ramen en bekleding, terwijl ik op de bus zit. Ik word beïnvloed door (frisdrank): Een man houdt...
door Archivaris | sep 4, 2010 | Gedichten
De IJzige Stilte hij zwijgt leegte compleet zonder handen of voeten waarom luistert zij als niets de bodem raakt in de boodschap zit het geheim verpakt in stille vingerknippen onuitgesproken beelden glijden rakelings achter haar gladde rug – het gezegde van...
