Columns

Wie gedichten op voorhand autobiografisch leest, kan veel mislopen. En kun je eigenlijk wel biografisch schrijven? Een column door Hans Puper.

"Als twee dichters elkaar omhelzen lacht de hemel". Een column vol heimwee, zinderende hitte, vriendschap, kunst, geuren en kleuren en de stem. Waar de een stopt, neemt de ander het van hem over. Hans Franse denkt nog vaak terug aan deze dag.

H. Marsman schreef ooit, dat het graan des levens wordt omgestookt tot jenever der poëzie. In deze decembermaand, rijk aan gedichten, rijk aan drank, buigt Eric van Loo zich op een andere wijze over de verhouding tussen alcohol en poëzie.

Pubers onderwijzen, daar ben ik niet laconiek genoeg voor, dacht columnist Jan Loogman, maar het ging prima. Er werden woorden genoteerd, zinnen gevormd, lijstjes gemaakt die aan het Sinterklaasfeest deden denken en daaruit werd gekozen: drie woorden. Uit drie woorden kan per slot van rekening een prachtig vers ontstaan. En dat is een geweldig cadeautje.

Joop de Vries vat zijn aantekeningen samen over de klankgedichten van Greta Monach. Er is, aldus Monach, in taal geen natuurlijke samenhang tussen klank en betekenis. Klank in taal is een overdrachtsmiddel. Met voorbeelden van andere klankdichters wordt aangetoond dat klankpoëzie een bijzondere kunstuiting is met talloze varianten en invloeden. En de aandacht voor Monach groeit nog steeds.

Een columnist die een keer met de mond vol tanden stond, waar gebeurt dat nog, en een steekhoudend argument in een wild avonturenverhaal waar hij zomaar in terecht kwam...Opnieuw verbindt Hans Franse talen en gebeurtenissen aan elkaar! En welke eer viel hem te beurt?

Een column telt bij ons een 600-800 woorden, hoe noemen we een kortere tekst dan? Soms komt een overweging tot 400 woorden, even boeiend om te lezen. Wij geven u vanaf deze maand nu en dan een 'gedachte naar aanleiding van een tekstfragment', een beetje zoals u dat in ons wedstrijdthema kon terugvinden. Maurice Broere bijt het spits af.

Kunt u zich nog herinneren, dat u een bepaalde dichter of een klassiek geworden gedicht niet kende? Een mens is nooit te oud om te lezen. Dat merkte Eric van Loo toen hij jaren geleden met de nieuwste Kopland in de hand op een Franse camping belandde. ’s Avonds werd er gezongen op het terras, en sneuvelde Nederland in de halve finale. ’s Middags was er tijd voor poëzie.

Een kritische kanttekening van columnist Jan Loogman op het gedicht van onze Dichter des Vaderlands op een groot maatschappelijk gebeuren als het boerenprotest op het Haagse Malieveld. Naast de herinneringen aan kruiwagens met mest en koeien melken voor schooltijd, is het duidelijk dat in huize Loogman aan de toekomst wordt gedacht. Een columnist met een eigen geluid!