Interviews

De documentaire 'Ik heb voor niks geschreven', gemaakt door Sharon Kromotaroeno, gaat over het leven en werk van Koenraad Goudeseune. De maakster is geen beelddenker, maar houdt erg van taal. Ze identificeerde zich met Goudseseune omdat hij een buitenstaander was en weinig zichtbaar. De nagelaten gedichten van Koenraad, die postuum zijn uitgegeven door uitgeverij Atlas-Contact, zijn één voor één prachtig.

Als kind wilde Leen Raats alle wereldproblemen verhelpen. ‘Natuurlijk besef je dan op een gegeven moment dat je dat niet kan, maar dat je wel de wereld van individuele mensen een beetje kan veranderen.’ Dat doet ze door mooie dingen te schrijven die hen ontroeren, waarin ze herkenning of troost vinden bijvoorbeeld. Ze hoopt een verschil te maken.

Pim Thorn liet zelfs de ‘echte concurrentie, een gedicht met daarin een blowjob’, achter zich en veroverde de tweede plaats in De Gedichtenwedstrijd. Hij is voorlopig tevreden. De dichter die de grootste invloed heeft gehad op zijn manier van schrijven en denken over poëzie is Delphine Lecompte. Hij werd zich bewust van de ongelofelijke vrijheid die poëzie biedt of kan bieden.

Mirthe Smeets ging met Adriana Ivanova in gesprek over haar bundel ‘Zuurstof’ maar ook over schrijven en persoonlijke rouw. Ellendige momenten hebben haar weerbaarder gemaakt. In haar werk gaat ze de dialoog aan, stelt vragen, onderzoekt. Dat móét ze van haarzelf. Poëzie is het ontleden van ongemakkelijke gevoelens en gedachten. Als het niet wringt, werkt het niet.

Schrijven is voor Ann Van Dessel een levensnoodzakelijke behoefte, net als eten, drinken, slapen, tekenen en in haar eentje in de natuur wandelen. Wanneer ze over iets schrijft bestaat er al een zekere afstand tot het gebeuren en het onderwerp. ‘Tijd’ ervaart ze als noodzakelijk om te kunnen schrijven. De emotie moet bij de lezer liggen, niet in het gedicht.

De generatiegenoten van Hester van Beers moeten zelf uitvinden wat hun plaats in deze snel veranderende wereld is. Daar schrijft ze graag over, van leeftijdsgenoten krijgt ze terug dat ze zich herkennen in haar gedichten. Hoewel we meer verbonden lijken te zijn dan ooit, is er veel eenzaamheid. Onlangs won ze de hoofdprijs van De Gedichtenwedstrijd.

Alter en Ego in een tweegesprek ter kennismaking. Als vaste medewerker van Meander heb je zo je verplichtingen en columnist Jan van der Vegt wijdt zich met plezier daaraan. Over verontwaardiging, biografeling, de vijfde zondag, zinnige vragen, in hoeverre schrijven recensenten over zichzelf? Over de verhouding tussen een dichter en zijn werk die anders is dan bij een prozaïst. Nog meer?

Taal is nooit neutraal, zegt dichter Bernke Klein Zandvoort tegen interviewer Cora de Vos. Taal is een construct, een subjectief, tijd- en plaatsgebonden leeg materiaal waar we zelf betekenissen in blazen. Als schrijver moet je je bewust zijn van de omgang met je materiaal. Een gesprek over de betekenis van taal en het kijken door lenzen van woorden.

Het is als ademen, zegt Twan Vet. ‘Als ik wakker word, kijk ik al uit naar het schrijven of het componeren. Ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen, denk ik. De verschillende kunstvormen maken me compleet, allen op hun eigen manier. En als het dan lukt, dan ben ik zielsgelukkig. Heel even. Dus schrijf ik maar door. Voor de zekerheid.’