Klassiekers

Rogier de Jong bespreekt 'Eeuwigheid' van de Vlaamse dichter Bart Moeyaert (°1964). Een gedicht over de liefde en over eeuwigheid als leugen - of toch niet? Want het lichaam is een geheugen dat alles verzamelt

Joost Dancet laat zijn licht schijnen over 'De overkant van de canyon' van Lieke Marsman - het laatste gedicht dat Meander-redacteur Eric van Loo kort voor zijn dood zo intrigeerde. Ja, wat is er aan de overkant van de canyon?

'Verboden terrein' is een korte cyclus van twee gedichten van de Vlaamse dichter Herman Leenders (°1960) over herkenbare, maar onverwachte ontmoetingen tussen mens en dier. Joost Dancet ziet beide gedichten schitteren in taal en vorm. 

Herbert Mouwen bespreekt 'Spijt' van de Vlaamse dichter Willem Elsschot (1882 - 1960). Een moedergedicht waarin de ik-figuur meermaals schuld bekent. Maar het is te laat, het over doen kan niet meer. Het gedicht eindigt met een merkwaardige oproep. 

Pieter M. van Sterkenburg bespreekt 'Het bruidje', een gedicht van de toen 24-jarige Martinus Nijhoff (1894 - 1953). Een gedicht met een religieuze dimensie waarin plots een zachttreurige stemming het gemoed van het bruidje overschaduwt. Is het wellicht e

Hettie Marzak bespreekt het gedicht 'Caligula' van Hugo Claus (1929-2008) uit de  bundel met de betoverende titel 'Het huis dat tussen nacht en morgen staat' (1953). Claus kiest er - vreemd genoeg - voor om in dit gedicht een andere kant van Caligula te

Op 12 augustus jl. overleed K. Schippers (1936-2021), alias Gerard Stigter. Herbert Mouwen bespreekt als eresaluut ‘Opening van het visseizoen’ uit de bundel 'Een klok en profil' (1965), een poëticaal gedicht dat de spot drijft met de vorige generati

‘Door het ochtendgrauw licht het fijne azuur op’, zong Oswald von Wolkenstein eeuwen geleden. De Nederlandse dichter H.H. ter Balkt (1938 - 2015), altijd gek op obscure historische wetenswaardigheden, schreef in zijn volstrekt unieke en herkenbare sti

Joost Dancet bespreekt 'gieser wildeman' uit de felbejubelde debuutbundel 'Habitus' (2018) van Radna Fabias (°1983). Het is een mysterieus, ironisch bezwerend klinkend gedicht over de verhouding tussen vrouwen en mannen, maar vooral over vrouw zijn.