Meandermagazine

De bundel ‘de laatste framboos’ van Elly Stolwijk is een autobiografisch poëtisch verslag over haar doodgeboren dochter in 1995. Baby Renée Sterre stierf toen Stolwijk achtenhalve maand zwanger was. De poëzie van dit gewonde moederdier is wars van sentiment, aards en sterk. Een aangrijpende bundel. Een recensie van Janine Jongsma.

Jan Loogman is een Romein, althans in deze column. Is hij een toerist? Hij leest een poëziebundel van Montale met daarin de wonderschone regels “Ik daalde met jou aan mijn arm minstens een miljoen trappen af / en nu je er niet bent, wacht een leegte na iedere tree.” Dan klinkt Jacob Israël de Haan in zijn hoofd, Kopland. Reizigers vinden eigenlijk overal hun thuis.

Waarom worden vrijgevochten types zoals kunstenaars bohemiens genoemd? Wat verbindt hen met die historische regio in Tsjechië? Rogier de Jong in deze column over de levensstijl die niet alleen gekenmerkt wordt door scheppingsdrang maar ook door aversie tegen al wat burgerlijk is. Is bohemien zijn wel een keuze of een bestemming, een noodlot?

Wim Platvoet bespreekt de tweetalige bundel ‘Les sœurs Loveling – De zusters Loveling’ van Rosalie en Virginie Loveling, waarin moderne dichteressen met een gedicht reageren op de poëzie van de zussen. 'De acht hedendaagse gedichten hebben een sterk uiteenlopend karakter, zeker gezien de context van de lezende ontmoeting met het gedicht waardoor elke dichteres is geïnspireerd.'

Christophe Ywaska in dialoog met debuterend dichter Kenneth Swaenen. “Ik vergelijk poëzie en haar maakproces graag met een zandloper. Het zand loopt traag door een dunne hals van glas, gestold uit witgloeiend zand…het puzzelstuk past. De lezer keert de zandloper om…vanaf dan stopt het gedicht op papier en leeft het verder in andermans hoofd.”

De debuutbundel ‘Het is warm in de hivemind’ van Maxime Garcia Diaz wordt uitgebreid besproken door Peter Vermaat: ‘De pagina’s lange gedichten ervaar ik stuk voor stuk als een lappendeken van fragmenten van uiteenlopende oorsprong, waarvan het verband in het uiterste geval moet zijn dat de dichter ze heeft samengebracht en in deze vorm gerangschikt, maar die mij niet bijblijven door hun muzikaal klankkarakter of in het oog springende verwoordingen.’