Recensies

Toen Arthur Docters van Leeuwen maart 2006 in het literaire tijdschrift Kinbote twee gedichten publiceerde, trok dat, hoewel het hier een bekende naam uit de wereld van de hogere ambtenarij en de rechterlijke macht betrof, bovendien iemand die gedurende een langere periode nogal prominent in het nieuws was geweest vanwege een breed uitgemeten richtingenstrijd met justitieminister Sorgdrager, toch betrekkelijk weinig aandacht. Nu, met de verschijning van Weggewaaid is dat wel anders.

Paren is een bundel erotische gedichten van Victor Vroomkoning. Hij weet zoetigheid en ranzigheid te vermijden en doet de lezer glimlachen en zelfs grinniken. Een verzameling tedere en vrolijke gedichten.

Wanneer we de poëzie van Anouk Smies lezen, dan valt op dat ze niet op een brede groep lezers is gericht. Het is geen eenvoudige, eenduidige poëzie. Het lijkt haar in Citaten van een roofdier vooral om dynamiek te gaan, om de energie die zij met woorden kan oproepen.

In ‘Liever niet’, antwoordt de liefde van Al Galidi gaat het metaforisch bombardement op een zeker moment zijn beeldende kracht en uitwerking missen. Na zesenveertig liefdesgedichten met al hun lief en leed, genot en pijn, zelfbeklag en zelfverheerlijking is het allemaal een beetje te veel van het goede, en vooral maar meer van hetzelfde. Niettemin: Al Galidi schreef een bundel waarin hij de verliefdheid op een on-Nederlandse wijze in helder taalgebruik fris oppoetste.

Wat Hotel Eden van Huub Beurskens mist, is urgentie. De dichter is zich op zijn manier bewust van de vergankelijkheid, geniet van het leven en wil al de zaken waarvan hij houdt voor ons vastleggen, en voor het nageslacht. De meeste gedichten lezen licht en plezierig. Het is hoofdzakelijk 'feel good'-poëzie.

Van de hand van Cornelis W. Schoneveld, oud-docent Engelse letterkunde aan de Leidse universiteit verscheen in een tweetalige uitgave een vertaling van de korte gedichten van Oscar Wilde. In Vallend bloemblad staat weinig dat de kracht heeft van 'The Ballad of Reading Gaol' of van De profundis, de beroemde vanuit de Readinggevangenis geschreven brief aan Bosie.

Poëzie conserveert. Poëzie leidt altijd tot herinnering. Antoine de Kom herinnert ons in Ritmisch zonder string aan ons verlangen naar vrede, naar harmonie. Doorlopend is hij in zijn gedichten bezig grenzen op te heffen om die staat van eenheid te tonen waar elk mens naar verlangt. En waar alleen liefde ons kan brengen.

De Dordte dichter Jan Eijkelboom (1926-2008) heeft met zijn dichterschap geluk gehad. In de eerste plaats publiceerde hij zijn eerste bundel pas op een leeftijd waarop veel jong debuterenden alweer vergeten zijn en tot op hoge leeftijd bleef hij goede bundels schrijven. Vorig jaar verschenen zijn Verzamelde gedichten en nu analyseert Rémon van Gemeren Eijkelbooms poëzie in Een bezetenheid zo bijna kalm.

VerzamelStip II is het tweede deel van de uitgave van het complete oeuvre van Kees Stip, ook bekend onder het pseudoniem Trijntje Fop. Boordevol lichte verzen, voor wie ervan houdt.