Recensies

Vakwerk, zo noemt Marc Bruynseraede de poëzie in ‘Mea culpa’ van Hilde Keteleer: ‘Zeer mooi beschreven, scherp observerend, met hier en daar wat onthechting, een rijmpje, alliteratie, een woordspelinkje of welgeplaatste metafoor en knappe syntactische constructies.’

Jan van Gulik is enthousiast over de bundel ‘Schipperen’ van Anne Meerbergen. Een mens in disbalans gaat op zoek naar houvast en evenwicht: ‘Meerbergen weet de kwetsbaarheid die hiermee gepaard gaat in rake beelden te vangen. Het maakt de bundel lief en bovenal herkenbaar. ’

Ivan Sacharov vindt dat de poëzie in het debuut van Dirk Mout, ‘Onzegbaar is het blauw’, romantisch-mistroostig oogt: ‘Ondergronds zit er in deze poëzie een flink besef van de eindigheid van dingen, een verlangen haast naar een zekere afloop.’

In de nieuwste bundel ‘Het langzaam voorovervallen’ van Alja Spaan, heeft zij indrukken verzameld uit de periode dat zij voorlas aan ouderen in een zorginstelling. Volgens Onno-Sven Tromp leest de bundel als een samenhangend verhaal: ‘Je hebt de neiging om ze allemaal achter elkaar door te lezen, en de hele bundel dus in één keer uit te lezen.’

Podiumdichter Tom Driesen debuteert officieel met zijn bundel ‘Inschepen en vertrekken’. Tom Veys is onder de indruk, hij ziet het talent van Driesen om zijn leefwereld aanspreekbaar te maken: ‘Zijn gedichten zijn uitspreekbaar en empathisch, ze passen op een podium en op papier.’

Dorota Walczak schrijft een ode aan de Noordzee in de bundel 'Noordzee/Morze Północne'. Hettie Marzak vindt dat slechts zeventien gedichten te weinig is om overtuigend te zijn. Ze komt dan ook tot de conclusie dat 'de Noordzee veel dieper is dan deze gedichten.'

Maurice Broere bespreekt ‘Jouw nectar is mijn inkt’ van Sander Grootendorst. Een verrassende bundel: ‘Je waant je in een beschrijving van de werkelijkheid en ineens bevind je je in een soort parallel fantasiewereld.’

De tweede bundel, 'Weten welke huid je aan moet', van Edward Hoornaert wordt besproken door Peter Vermaat: 'Evenals veel moderne schilderkunst houdt de stijl van Hoornaert het midden tussen figuratief en abstract, waarbij de bovenste laag van een gedicht vrijwel altijd voldoende concreet is voor beeldvorming, maar tevens nooit zo eenduidig dat er sprake kan zijn van een anekdote.'

De scores zijn berekend, de uitslag is bekend. De winnaar van de Rob de Vos-prijs 2023 is Steven Van Der Heyden met zijn gedicht 'Woonzorgcentrum'. De tweede prijs gaat naar Annika Cannaerts met haar gedicht 'Laatste groet aan mijn lichaam'. Johan Clarysse wint de derde prijs met zijn gedicht 'Het afscheid voorbij'.