Recensies

Denkend aan Marsman herinnert iedereen zich, hoe ‘brede rivieren traag door oneindig laagland gaan’. Toch zijn deze regels niet representatief voor zijn werk. Niet voor niets koos Jaap Goedegebuure, emeritus hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde en Marsman-kenner bij uitstek, als titel voor zijn bloemlezing ‘Groots en meeslepend’, meer passend bij Marsmans vitalistische inslag. Eric van Loo zag een goed verzorgde bundel, die door zijn thematische opzet en uitstekende Nawoord zeer toegankelijk is gemaakt.

In zijn eerste recensie op Meander bespreekt Berry Vos de nieuwe bundel van Frans Kuipers. Kuipers werd onder een breder publiek bekend, toen in 2004 negen van zijn gedichten werden geselecteerd voor de herziene editie van de dikke Komrij. 'Alles waait' is zijn veertiende bundel. Gevarieerde poëzie, gegroepeerd in vijf met Romeinse cijfers genummerde afdelingen. “De poëzie is zowel concreet en verstaanbaar als abstract en raadselachtig. Kortom: alles waait, ook de poëzie in deze bundel.”

'Neem dit lichaam' van Fatena Al-Ghorra is een avontuur, aldus Ernst Jan Peters, vanwege de sterke expressieve beelden in de gedichtenbundel. Al-Ghorra schrijft gedichten die niet direct toegankelijk zijn maar wel meteen indruk maken. Is hier sprake van een zoektocht naar de geheimen van lichaam en geest of van een wanhopige hunkering naar een plaats om te landen?

Herbert Mouwen over 'Laiwarikon' van Peter Ghyssaert: ‘De dichter lijkt geen onderwerp uit de weg te gaan. Zijn poëzieaanbod is zo groot, dat er niet aan te ontkomen valt gedichten tegen te komen waar je als lezer niet mee uit de voeten kunt. Het zij zo, gewoon doorbladeren en verder lezen, zo erg is dat niet. Voor de lezer heeft 'Laiwarikon' iets van een groeibriljant. Wellicht later nog eens proberen een ingang te vinden op het gedicht dat jou niet meteen binnenliet. De bundel niet te snel opzij leggen.’

‘Alleen maar later’ is een selectie uit de gedichten van Richard Foqué, gekozen door Bert Bevers. Ivan Sacharov: ‘Hij komt bij mij over als iemand die een geheel eigen weg bewandelt. Hij is authentiek. Maar het is een eenzame weg. Alsof het hem soms moeite kost om echt iemand toe te laten in zijn wereld. Dat in de latere gedichten het ijs een beetje lijkt gesmolten wil niet zeggen dat de poolreiziger is verdwenen.’

Hans Franse las ‘Bloemen in de regen’ en vindt dat Arjen Sevenster ‘erin is geslaagd vanuit pure, soms kleine menselijke ervaringen gedichten te schrijven die verwijzen naar een wereld van ontroering, van nu en later: heel het leven in één mystiek-poëtische ademtocht. Het is bevattelijke, gevoelige, mooi geconstrueerde en zeer ritmische poëzie.

In de ‘Parade der Poëten’ bezingen 61 dichters in 76 gedichten het cultureel erfgoed van de provincie Utrecht. De dichters zijn de prijswinnaars en genomineerden van zes regionale dichtwedstrijden, alsmede vijftien uitgenodigde gastdichters uit de provincie. Voordat hij de bundel opensloeg, vreesde Eric van Loo de clichés van het gelegenheidsgedicht. Maar de deelnemende dichters blijken niet van gisteren. In uiteenlopende vormen en toonzettingen geven zij een onverwacht rijk en gevarieerd beeld van het cultureel erfgoed in de provincie Utrecht.

Volgens Romain John van de Maele laat Els de Groen laat in haar bundel ‘Wakker vallen’ zien ‘dat er verschillende waarheden bestaan, niet in de zin zoals politici en populisten het woord misbruiken, maar in de fenomenologische context die elke vorm van verstehen meebepaalt. De titel 'Wakker vallen' had ook 'Wakker schudden' kunnen zijn. De bundel heeft me meermaals overtuigd van Els de Groens dichterschap (…)’.

Het debuut ‘Obelisque’ van Obe Alkema ziet eruit als een modeglossy. Hij zet alle middelen in om de verwarring, aantrekkingskracht en complexiteit van het leven als millennial te beschrijven. Daarin is geen plaats voor een ‘ik uit één stuk’, een modieus thema, maar dat past in een glossy. Aan ‘Less is more’ doet hij niet. Het is een ambitieus, gedurfd, boeiend debuut. Een recensie van Hans Puper.