Joris Denoo (Torhout, 1953) is een Vlaams germanist, dichter, proza-en toneelschrijver. Van hem verscheen in augustus 2017 de poëziebundel Zwaartekracht. Joris Denoo schrijft al decennia. Zijn verhalen stonden eens in het vroegere Meander, maar zijn proza is meestal totaal anders dan zijn poëzie, zoals hij hier vertelt.
Hors d’oeuvre De grootste zwijger schrijft niet. Hij stapelt woorden als een wering waarachter het oorverdovend stil blijft. Dat zwijgen is zeer hevig daar. Het stuit, uit volle borst. Aldus is deze stilte zo geletterd, dat zij alles overstemt. Want zij is niet opgelegd. Er is geen zinsverduistering. Zie: noch de ogen, noch de schreeuwzijn gesperd. Vier brieven aan mijn zoon. 1 Ze zijn negentien gebleven te Ieperen. In Werchter zijn ze weer negentien. De ene kluit is de andere niet. En hun tenten, graven en koorts. De tijd staat zo stil in jou, tenzij hij suist als een schicht. […]
Paul Roelofsen over ‘Vloeken is gezond’ van J.C. Aachenende: ‘Deze directe en ongezouten manier van uitdrukken is niet de enige kwaliteit van Aachenende. Hij onderscheidt zich met name door zijn uitzonderlijk meesterschap over de vorm; geen syllabe te veel of te weinig en alle woorden feilloos op de juiste plaats. En ook de ritmiek, wezenskenmerk van voordrachtspoëzie (…) is perfect.
Gedichten van Annette Akkerman, Taco van Peijpe, Pieter van de Walle, Arjen van de Meijgaard en Wim Vandeleene.
Het zal u niet ontgaan zijn: het debuut van Joost Baars is één van de vijf bundels die voor de huidige en tevens laatste editie van de VSB Poëzieprijs zijn genomineerd. Ook Joost Dancet was onder de indruk van ‘Binnenplaats’. Hij laat zien wat het openingsgedicht van de bundel tot zo’n bijzonder gedicht maakt.