Archief

Martin Reints (Amsterdam, 1950) publiceerde een essaybundel en verschillende dichtbundels. Hij won de J. Greshoffprijs en de Herman Gorterprijs. In zijn meest recente bundel Wildcamera (2017) staan gedichten en beschouwingen.

Dichter, essayist en literatuurwetenschapper Erik Spinoy gaf de tweede Hans Groenewegen-lezing onder de titel ‘Geen delicatessen’. In navolging van Paul van Ostaijen beschouwt hij literaire teksten als een vingerafdruk van de schrijver of dichter. Hij gaat ook in op de problematiek van het onuitspreekbare, door Samuel Beckett zo treffend samengevat met de uitspraak ‘Fail again. Fail better.’ Een vlot geschreven essay zonder academische hindernissen.

Huub Oosterhuis (1933) is dichter en theoloog. Hij publiceerde dichtbundels, essays, korte verhalen en liturgische teksten.

In ‘Verre uittrap’ van F. van Dixhoorn staat leegte centraal. Een inspirerende leegte: geen ontkenning van het leven, maar het mogelijk maken ervan – in het hoofd van de lezer. Hans Puper: ‘In deze bundel ligt de verbeeldingskracht bij de lezer. Nooit eerder heb ik een dichter meegemaakt die hen zo weinig in de weg stond.’

'Shop Girl' van Dominique De Groen is een vormrijk debuut, aldus Ernst Jan Peters, met inhoud, duizelingwekkend veel inhoud. Een kledingwinkel wordt beschreven als het eindpunt van een lang en dynamisch proces: van zijderups tot onderbroek. De 'ik' is onderdeel van het geheel en staat tegelijkertijd buiten het plastische verhaal.

Wouter van Heiningen (1963) vult zijn dagen met poëzie. Gedichten schrijven, over poëzie schrijven op zijn blog, organiseren van poëziepodia en poëzie-evenementen, kleinschalig uitgeven van poëzie, lezen van poëzie, beoordelen en recenseren van poëzie en zo nu en dan voordragen op plekken in Nederland en België.

Herbert Mouwen noemt ‘We komen van ver’ van Carmien Michels een opvallende debuutbundel met kwalitatief goede gedichten. ‘Veel gedichten van haar zijn stromen van woorden, die met een persoonlijke dynamiek en toon vanaf het podium gebracht kunnen worden.’ Het verschil tussen de beste en minder geslaagde gedichten is echter te groot. Niettemin: ‘In de toekomst valt nog veel mooie poëzie van Carmien Michels te verwachten (…)’

Theo Danes (1983) is dichter en vormgever. Met zijn oom en rijmdocent Ivo de Wijs schreef hij als toenmalig tienkamper de sportieve dichtbundels Atletische verzen en Olympische verzen. In 2016 volgde zijn solodebuut Personal Best.

Eric van Loo over ‘Open ogen’ van Remco Campert: “De oorlogsgedichten in Camperts jongste bundel hebben veel aandacht gekregen. Mij raken zijn gedichten over de oude dag het meest. ‘Open ogen’ wordt beter naarmate ik hem vaker lees. De oneffenheden blijven, maar ze worden steeds zichtbaarder onderdeel van wat de dichter ons in al zijn naakte en ontwapenende eerlijkheid wil vertellen.”

Van Atze van Wieren (1943) verscheen afgelopen september Eeuwig leven, zijn derde dichtbundel. Werk van hem verscheen verder in verzamelbundels en tijdschriften. Ook won hij meerdere prijzen.

'Poëtisch vind ik de bundel niet interessant en je kunt je afvragen waarom ik hem dan toch bespreek. De reden is mijn ergernis over zijn preekzucht en annexatiedrift, waardoor een terecht engagement volkomen de mist in gaat', zegt Hans Puper over ‘Die wij denken’ van Huub Oosterhuis.

Maurice Broere over ‘Over de vloedlijn’ van Kees Klok: ‘Zowel qua vorm als thematiek is de bundel niet zo vernieuwend. (…) Aan de andere kant zijn de gedichten erg toegankelijk, goed leesbaar en het zijn geen duistere woordpakketten. (…) Geen stormen en hoge vloedgolven, maar statisch evenwicht. Bij vloed verdwijnt veel onder water. Misschien was de eblijn wel interessanter, in ieder geval onthullender, geweest.

Gedichten van Vera Steenput, Annemarie van Harten, Robin Wim Hutse, Jan de Bruyn en Xander L Jongejan.

Eric van Loo over het tekstboek met op twee cd’s bijgevoegde muziek, ‘Palermo’ van Frank Boeijen: ‘Binnen de Nederlandstalige popmuziek vielen de teksten van Boeijen van meet af aan op door hun poëtische karakter. (…) Met zijn teksten, die bijna allemaal over liefde gaan, wil Boeijen ingaan tegen de stroom van het cynisme van deze tijd. De burgemeester van Palermo, die elke vluchteling persoonlijk welkom heet, is voor hem daarbij een symbool van moed en menselijkheid.’

Marjan De Ridder aka Marianders is heilig verliefd op woorden. Daarnaast combineert ze deze met beelden, het resultaat daarvan kan je bekijken op haar website. Haar teksten zijn nomaden en reizen van poëzie, slam, spoken word tot rap. In de zomer van 2017 ging ze aan boord van de poëziebus, sindsdien is ze naar eigen zeggen niet meer uitgestapt.

Hans Franse over ‘Om tijd te winnen’, een selectie uit de gedichten van Jan Dullemond: ‘De poëzie vertelt, er is weinig beeldende lyriek bij: de vertellingen zijn wat recht toe recht aan, soms zelfs aan de droge kant verwoord. Ik mis daarbij het lyrische moment. Wat ik wel opmerk is een menselijk gevoel dat als het ware op de achtergrond meespeelt, het is sterk ingehouden, er zijn momenten dat het even doorbreekt.’

Ernst Jan Peters las ‘Lange armen. Gedichten over de politie’ van Ester Naomi Perquin en ziet daarin een warm eerbetoon aan mensen die bij de politie werken. Voortgekomen uit een opdracht bij het eerste lustrum van de vernieuwde politieorganisatie heeft de 'Dichter des Vaderlands' meegelopen met agenten en gesprekken gevoerd. De tien gedichten zijn uit op herkenning en erkenning en daarin slagen ze.

Johan Reijmerink over ‘Oefening in alleen lopen’ van Kreek Daey Ouwens: ‘De emotionele ontwikkeling van kind tot volwassen vrouw vormt de thematische achtergrond (…) Het wordt duidelijk dat voor Ouwens taal een middel is om de ander te bereiken. Ze maakt weinig gebruik van metaforen. Het gevaar dat haar zodoende bedreigt, is dat ze daardoor de gelaagdheid in haar werkelijkheid niet altijd voldoende tot gelding weet te brengen.

Joris Denoo (Torhout, 1953) is een Vlaams germanist, dichter, proza-en toneelschrijver. Van hem verscheen in augustus 2017 de poëziebundel Zwaartekracht. Joris Denoo schrijft al decennia. Zijn verhalen stonden eens in het vroegere Meander, maar zijn proza is meestal totaal anders dan zijn poëzie, zoals hij hier vertelt.

Paul Roelofsen over ‘Vloeken is gezond’ van J.C. Aachenende: ‘Deze directe en ongezouten manier van uitdrukken is niet de enige kwaliteit van Aachenende. Hij onderscheidt zich met name door zijn uitzonderlijk meesterschap over de vorm; geen syllabe te veel of te weinig en alle woorden feilloos op de juiste plaats. En ook de ritmiek, wezenskenmerk van voordrachtspoëzie (…) is perfect.

Gedichten van Annette Akkerman, Taco van Peijpe, Pieter van de Walle, Arjen van de Meijgaard en Wim Vandeleene.

Het zal u niet ontgaan zijn: het debuut van Joost Baars is één van de vijf bundels die voor de huidige en tevens laatste editie van de VSB Poëzieprijs zijn genomineerd. Ook Joost Dancet was onder de indruk van 'Binnenplaats'. Hij laat zien wat het openingsgedicht van de bundel tot zo’n bijzonder gedicht maakt.