Archief

Laura Demelza Bosma over ‘Staarsonnetten’ van Jürgen Smit: “Deze bundel is […] geschreven in asemisch schrift, dat is een vorm van schrift met open semantische inhoud. (…) ‘Staarsonnetten’ is een beeldend kunstwerk dat oproept een toegang te vinden tot poëzie door te kijken. Wie daar voor open staat kan door meer afstand te nemen tot de vaste vorm van een sonnet, de eigen creativiteit bevrijden.”

Hans Puper: "J.H. van Geemert is als dichter weinig bekend en dat is jammer. Zijn nieuwe bundel ‘Krekeldoof’ gaat over ouder worden, het onbereikbare verleden, verval en dood. Dat klinkt zwaar, maar hij maakt de thema’s op een schijnbaar terloopse, bescheiden wijze lichter, humoristisch soms, maar zonder te vervallen in een al te gemakkelijke ironie."

Herbert Mouwen over ‘Als een meeuw op de golven. Albert Verwey en zijn tijd’ van Madelon de Keizer: “[Zij] heeft geen literaire, maar een cultuurhistorische biografie geschreven. Het leven van Verwey, zijn relaties en positie in het literaire en culturele krachtenveld staan daarin centraal. (…) Ik was er al van overtuigd dat de periode 1880-1920 op literair gebied uitermate boeiend en dynamisch was. ‘Als een meeuw op de golven’ benadrukt dat alleen maar.”

De dichter Elsschot is interessant vanuit de optiek van de prozaïst Elsschot, dat is de belangrijkste conclusie die Ernst Jan Peters haalt na lezing van ‘Willem Elsschot. Dichter’. Deze bundel versanalyses, samengesteld en ingeleid door Koen Rymenants en Carl de Strycker, is zo degelijk en wetenschappelijk dat je bijna de lol vergaat om Elsschot beperkte dichterlijke oeuvre te ondergaan. De groeiende Elsschotbibliotheek is uitgebreid met nieuwe inzichten. Boeiend voor Elsschotfanaten, iets minder voor poëzieliefhebbers.

Eric van Loo over ‘enkel tegen enkel’: “Het poëziedebuut van Karim Schelkens is een bundel naar mijn hart. Een bescheiden aantal korte, compacte gedichten, veelzeggend in hun eenvoud. […] De flaptekst vat het krachtig samen: ‘De woorden zijn herkenbaar en alledaags, lijken losjes op het blad geschud, maar vooral voor wie herleest ontvouwt zich langzaam een verrassende geologie van betekenissen.”

Babette Groos (1998) is van oktober 2017 tot oktober 2019 Jonge Dichter des Vaderlands en won eerder Doe Maar Dicht Maar. Ze stond op het Wintertuinfestival in Nijmegen, hoopt volgend jaar haar (erg verlate) HAVO diploma te halen en heeft twee ratten.

Maurice Broere over ‘Dwangarbeider van de poëzie’, de bloemlezing uit het werk van André van der Veeke: ‘[Er] zitten echt juweeltjes tussen die veel meer tot hun recht hadden kunnen komen in een andere opzet. Misschien had de dwangarbeider wat kritischer naar zijn arbeid moeten kijken en niet de hoeveelheid maar de kwaliteit als norm moeten nemen.’

Hanneke van Eijken (1981) is docent Europees Recht aan de universiteit van Utrecht en dichter. In die laatste hoedanigheid viel zij al op in de jaren na 2010 door publicaties in literaire tijdschriften en haar optredens op literaire podia en festivals. Op 7 januari 2018 is de presentatie van haar tweede bundel: Kozijnen van krijt.

Hans Puper: "De nieuwe bundel van Sasja Janssen heet 'Happy'. Wie op grond van deze titel en het vertederende kalfje op het voorplat een feelgood-bundel verwacht, komt bedrogen uit. (…) De bundel is verre van vrolijk, maar dat betekent niet dat je er somber van wordt, integendeel, daarvoor is hij te veelzijdig, zowel naar vorm als inhoud." De existentiële rol die poëzie voor Janssen lijkt te spelen, maakt deze bundel uiterst boeiend.

Laura Demelza Bosma (1986) – ze ging Demelza als tweede naam gebruiken omdat er tijdens haar schrijfopleiding nog een Laura was – debuteerde in 2007 met de bundel Daar vliegen de walvissen . In 2010 verhuisde ze door liefde gedreven naar Oostenrijk en kreeg daar drie kinderen. Afgelopen jaar zou haar tweede bundel verschijnen, maar het liep helaas anders. Laura blijft echter vol verwachting. Zeker nu ze haar rijbewijs heeft gehaald.

In de bundel Dichter & andere dingen is de dichter een ding en het gedicht een levend organisme, zo constateert Ernst Jan Peters. Deze verzamelbundel met het dichtwerk van Ton van 't Hof geeft een helder overzicht in het zoekproces naar de mogelijkheden van taal. De taal levert 'monstrueuze schikkingen die uit zijn op onstuimig effectbejag', maar het is de dichter die de keuzes maakt en zo toch iets bloot geeft van zichzelf, over zichzelf.

Herbert Mouwen over ‘Het waaide er’ van Jan Glas: ‘[Het] is een verzameling gedichten – ik durf het woord ‘reeks’ niet te gebruiken, omdat het een lineair verband veronderstelt – die zich niet zomaar prijs geeft aan de lezer. (…) Laat je levenservaring, je belezenheid en zogenaamde intellectuele bagage thuis en ga eens écht lezen, misschien wil de dichter dat wel. Of toch niet?’

Eric van Loo: “Tijdens het lezen van ‘verdere bijzonderheden’ van Rozalie Hirs kwam ik er al snel achter, dat er van de lezer een andere leeshouding gevraagd wordt. (…) De lezer moet zich enige inspanning getroosten, misschien zelfs door de gedichten als partituur te beschouwen en hardop voor te lezen, tot een eigen interpretatie te komen. Zoals de dichter schrijft in ‘tijd en sintel’: ‘neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren’. Die lezer wordt zeker beloond.”

Daniel Bras schrijft gedichten op het snijpunt van theater en poëzie. Hij publiceerde die gedichten in tijdschriften als Passionate, Tzum, Lava, Krakatau, Meander, Op Ruwe Planken, NY, Kluger Hans en de Revisor. Het afgelopen jaar publiceerde hij zijn feuilleton Europia op een gelijknamig blog. 

Hans Franse over ‘Sluitertijd’ van Stan Mooij: ‘Er valt weinig negatiefs te zeggen over deze bundel met oprechte, bescheiden poëzie met een bescheiden bewogen melancholie, maar toch ook van het genieten van reizen, van vreemde steden, van herinneringen.’

Ivan Sacharov: "Onder de titel ‘Op de hoogte van de vogels’ zijn bij Uitgeverij Liverse de verzamelde gedichten van Dirk Kroon uitgegeven. Bijna zeshonderd bladzijden gevuld met teksten, waarin een prominente plaats is weggelegd voor universele thema's als liefde en dood. (…) Helaas voor deze dichter behoor ik niet tot de groep mensen die, omdat ze liefhebbers van schepen zijn, een schilderij van een schip automatisch een goed schilderij vinden."

Johan Reijmerink: “Miriam Van hee heeft haar nieuwe bundel ‘Als werden wij ergens ontboden’ een motto van de Zwitserse schrijver Robert Walser (1878-1956) meegegeven: ‘Je hoeft niet zoveel bijzonders te zien. Je ziet zo al veel.' (…) Met haar personifiërende waarnemingen van de natuur creëert zij haar eigen binnenwereld. Zodoende neemt ze in een glimp het ongewone aan het gewone waar en toont ons de werkelijkheid op een ongeziene wijze.”

Paul Roelofsen over ‘Morgue en andere gedichten’van Gottfried Benn (1886 – 1952): ‘hij was bezeten van de geneeskunde en de snijkamer en vanuit die passie beschreef hij de werkelijkheid zonder illusies te koesteren. Hij vervormde de realiteit nauwelijks. (…) Je zou kunnen zeggen dat hij voor de Eerste Wereldoorlog wakker schudde, wat zich na die oorlog ontwikkelde tot het expressionisme.’

Gedichten van Irene Schoenmacker, Olaf Korder, Harry Vreeswijk en Alphonse W Wijnants.

Hans Puper over ‘Western’ van Delphine Lecompte: ‘[Ze] geeft haar uitbundige verbeelding zonder enige terughoudendheid de vrije hand, meer nog dan in voorgaande bundels. (…) Het laatste gedicht is een ‘Deleted scene’, met als titel ‘De profetische teckel en de analfabetische jongenshoer’. 'Deleted' is absurd: we lezen het immers. Maar dát het ‘deleted’ moest worden, wordt aan het slot pijnlijk duidelijk.

Frouke Arns is tekstschrijver, literair vertaler en dichter. In 2015-2016 was zij Stadsdichter van Nijmegen. Oktober 2017 verscheen bij uitgeverij Marmer Eigen Terrein, een bundel met haar stadsgedichten. Onderstaande gedichten komen uit deze bundel.

'Toen met een lijst van nu errond' leest, na een langzame start, als een trein. Deze biografie van Herman de Coninck werd gelezen door Ernst Jan Peters. Hij is enthousiast hoewel door het anekdotische en fragmentarische karakter er meer afstand tot de dichter blijft dan hij zou wensen. Daarmee nodigt deze biografie wel weer uit tot het lezen en herlezen van De Conincks poëzie.