Archief

Christina Guirlande is dichter, vertaler en jeugdauteur. Ze schreef reeds een 60-tal boeken. Had honderden publicaties in tijdschriften en bloemlezingen. Talrijke van haar gedichten werden getoonzet.

Eric van Loo: ‘Voor de liefhebbers van de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach is de gelijknamige bundel van Guido De Bruyn puur genieten. Wie minder bekend is met deze vermaarde compositie treedt een wondere wereld binnen.’ Het kan zijn dat het muzikale van de gedichten pas bij een voordracht volledig tot zijn recht komt, maar het lezen en herlezen moet je niet nalaten. Alleen dan zie je de hechte samenhang.

Wat kun je in een wereld vol oorlogsgeweld, onnoemelijk leed en terrorisme nog als dichter? Meer dan je denkt. ‘Nacht en navel’ van Yannick Dangre is een van de beste bundels die ik het afgelopen jaar heb gelezen. (Hans Puper)

Herbert Mouwen is ingenomen met de bundel ‘Atlas van de tijd’: ‘De poëzie van Anneke Wasscher is beeldrijk. De beelden die ze in haar gedichten hanteert zijn altijd raak en begrijpelijk. Haar gedichten zijn toegankelijk, ze roepen niet alleen een bepaalde sfeer op, maar ze durven ook op verfijnde wijze beladen onderwerpen aan de orde te stellen.’

Ernst Jan Peters ziet in ‘Garderobe, kleine zaal’ van K. Schippers meer dan de zoveelste bundel taalvondsten. Het onderzoek naar wat poëzie is en wat gedichten zijn, heeft zich verlegd naar de vraag wat de dichter zelf is: de ontologie van gedicht en dichter. Het is een sterk samenhangende bundel deelonderzoeken naar de essentie van wat 'is'. En dan blijkt de echo minstens even informatief als het geluid van de voetstap zelf. K. Schippers heeft zijn gedichten niet nodig om te kunnen zien. De gedichten hebben hem nodig om gezien te kunnen worden.

Dorien De Vylder (1988) behaalde selecties in de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd, Write Now!, Naft voor Woord, won diverse poëzieprijzen en publiceert nu en dan in literaire tijdschriften. Ze is (eind)redacteur bij Kluger Hans, woont in Gent en werkt daar als huisapotheker. Vertraagd stilleven is haar debuut.

In de nieuwe POËZIE KORT recensies van Eric van Loo, Hans Puper en Lennert Ras over ‘Eigen terrein’ van Frouke Arns, '19 x Bella en de 20e is zoek' van Cor Gout, ‘Alle remslaap los!’ van Sebastien Crusener en ‘Alsof er niets is gebeurd. Een jaar nieuws in gedichten’, samengesteld door Kristien Bonneure, Katrien Kubben en Badra Rezkallah.

Gedichten van Robin Wim Hutse, Taco van Peijpe, Anne Cockaerts en Robin Kramer.

Johan Reijmerink over ‘Balans’, de nieuwe bundel van Leonard Nolens: ‘Telkens frappeert het weer hoezeer Nolens in staat is concrete feiten en toevallende gebeurtenissen een magische lading mee te geven en ze daardoor op een universeel niveau te brengen. (…) En passant keek hij in de spiegel om voor even de tijd te kunnen bevriezen.’

Over de bundel ‘Vermoeden van licht’ schreef Romain John van de Maele: ‘Wanneer Richard Foqué het over de tijd(en) heeft, gaat het over de existentiële tijd en de rol van het licht. (….) De titel van Richard Foqués nieuwe bundel bevat niet toevallig het woord ‘vermoeden’. De dichter stelt, dat hoe donker het ook mag zijn, er altijd een vermoeden van licht is. (…) De taal is tegelijkertijd de ervaring (de tijd) en de materie die de ervaring fixeert. Denken en dichten zijn nooit taalonafhankelijk, en ook nooit aan de tijd onttrokken.’

‘Het leven deugt. Althans op onderdelen’ is de nieuwe bundel van Anton Korteweg. We leven mee met het knulletje Korteweg, de wat belegen jongeman, de volwassene en de dichter op leeftijd. Eric van Loo over die laatste: ‘Nee, ouderen zijn niet het gelukkigst, zoals Korteweg ons eerder probeerde bij te brengen. De ouderdom komt met gebreken, en er wacht ons geen vrolijk einde. Korteweg stelt zich daartegen teweer met zijn eigen vertrouwde wapens: humor in alle gradaties tussen ironie, galgenhumor, zelfspot en zelfs meligheid. Een bundel die deugt. Althans op onderdelen.’

Paul Roelofsen over ‘Waar ik jou word’, een selectie van 25 gedichten van Antjie Krog: ‘De mening dat het bij poëzie alleen om een spel met de taal gaat en niet om het daarin uiten van emoties, vitaliteit, betrokkenheid en nog zo wat, kortom het totaal van menselijke hoedanigheden, wordt hier ondubbelzinnig gelogenstraft.’

Ernst Jan Peters over ‘Voor jou, van jou’ van Nachoem Wijnberg: ‘Misschien is zijn zeventiende bundel, getiteld 'Voor jou, van jou', wel de doorbraak voor het grote publiek. Het gaat over alledaagse herkenbare zaken: verliefdheid, verlaten liefdes, herinneringen, lichtheid en zwaarte.’ Maar ook hier geldt dat Wijnberg zijn lezers dwingt om opnieuw te leren lezen, Wie dat doet, wordt ruimschoots beloond.

Laura Demelza Bosma over ‘De dood en drie andere gedichten’ van Joris Miedema: ‘Het zijn rauwe, werkelijke gedichten die, hoewel ze van alle sentiment zijn ontdaan, tóch liefdevol overkomen en eveneens vanuit bijzondere invalshoeken met verrassende kwinkslagen komen. ( … ) De dichter beheerst de kunst van het in- en uitzoomen en wisselt ook regelmatig van perspectief zodat een breed spectrum aan gevoelens, gedachten en associaties aan bod komt.’

Elly de Waard (Bergen N.H. 1940) publiceerde vijftien bundels; de laatste, In die tijd die, verscheen een klein jaar geleden. Op haar website komen veel soorten van haar creativiteit samen (ook proza, popmuziek en kritisch werk). Op het blog van de site wordt geëxperimenteerd met poëzie en allerlei soorten beeld.

Peter J. R. Vermaat is niet gelukkig met de bundel ‘Zie mij’ van Mariet Lems (gedichten) en Cora Vries (schilderijen). Het gevaar van zo’n gecombineerde bundel is dat het gedicht tussen het beeld en de beschouwer komt te staan. Bovendien schemert bij de gedichten het ambacht er teveel doorheen. Vermaat: ‘Maar misschien neem ik deze bundeling te serieus en moet ik haar niet als poëziebundel zien, maar eerder als een soort catalogus van een tentoonstelling, in combinatie waarmee hij ook op internet te vinden is.’

Daan Janssens (1994) is een jonge schrijver en performer met een hart voor het ongewone en is sinds januari 2017 de eerste stadsdichter van Hoogstraten. Zijn literatuuropleiding heeft hem opgezadeld met een schrijfmicrobe en sindsdien tracht hij zijn versies van de werkelijkheid via zijn pen en op het podium met de wereld te delen.

De omslag van ‘Handschrift’, de nieuwe bundel van Jean Pierre Rawie, is stijlvol. Eric van Loo: ‘De boodschap is duidelijk: deze bundel moet zichzelf verkopen. En dat zal de nieuwe Rawie, tot afgrijzen van de heersende kritiek, dan ook zeker doen. (…) Voor de liefhebbers van het werk van Rawie valt er in ‘Handschrift’ wederom veel te genieten. Veel gedichten hebben de kracht van een credo, waarin hij eindelijk een keer zijn overtuiging wil verwoorden.’

Met de bespreking van ‘Ochtend in de tuin’ van Elly de Waard vieren we een bijzonder jubileum. Het is de 25e bijdrage van Inge Boulonois aan de Klassiekers. In 2005 en 2006 stormde zij onze kolommen binnen met maar liefst zes besprekingen per jaar. Daarna bleef ze gestaag één à twee bijdragen per jaar aanbieden. Zij weet daarin telkens weer met kennis van zaken haar liefde voor een gedicht en voor de poëzie in het algemeen op de lezer over te brengen. Mooi detail: haar aandacht verdeelt ze gelijkelijk over dichters (13) en dichteressen (12).

In POËZIE KORT 2017 / 7 recensies van Hans Puper over het tweede deel van ‘Het liegend Konijn 2017’, waarin een aantal opvallend goede gedichten staat, een verrassende zoektocht van Atze van Wieren naar de oorsprong van ons bestaan (‘Eeuwig leven’), en ‘Ik kan het altijd denken’ van Cees Bolle, dat onder andere gaat over de dienstbaarheid van herinneringen.

De debuutbundel Gedachten over een mogelijk einde van Heidi Koren (1975) verscheen in 2015. Een nieuwe bundel is in de maak, evenals een debuutroman. Naast schrijven, praat ze vooral graag over schrijven. Dit doet ze in de vorm van boekverkoper en schrijfdocent. 's Avonds leest ze een boek.

Romain John van de Maele over ‘Het regent in de trompetten’: ‘Wiel Kusters en Ingrid Wijk hebben een aantrekkelijke bloemlezing samengesteld uit het werk van Pierre Kemp (1886-1967). ( … ) Kemp heeft met veel verve […] de kleuren van zijn wonderbaarlijke palet gebruikt. Niet met de zotskap van het Maaslandse carnaval, maar met de koksmuts van de leerjongen op het hoofd geef ik Kemp en zijn bloemlezers drie sterren in de gids voor poëzieproevers.