Archief

Recensent Hans Puper: ‘‘Anagrammen van een blote keizer’, het debuut van Tijl Nuyts (1993), is vermoedelijk een zoektocht van een dichter naar taalkleuren (of gekleurde taal ), de macht van taal, het wezen ervan dat je steeds ontsnapt, de verhouding tussen verschillende talen, naar taal en werkelijkheid. Ik zeg ‘vermoedelijk’, want Nuyts maakt het je niet makkelijk.’ Waarom leg je deze bundel dan toch niet terzijde?

Onlangs verscheen van Ilse Starkenburg bij uitgeverij De Arbeiderspers de bundel De boom valt op mij. In Meander hieruit twee gedichten.

Met deze gedichten wonnen Merel van Slobbe en Maria van Oorsouw de zesde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017.

De zesde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Merel van Slobbe (1992) en Maria van Oorsouw (1948).

Juryvoorzitter Francine Houben selecteerde de 100 beste gedichten van de VSB Poëzieprijs 2017. Recensent Hans Franse: "De 100 beste gedichten’ uit de bundels ingezonden voor de VSB Poëzieprijs [geven] een goed beeld van wat en hoe in Nederland en Vlaanderen geschreven wordt.’

Op 20 april aanstaande vindt er in Podium Mozaïek Theater te Amsterdam een toneelvoorstelling plaats van gedichten van Kaváfis, met als titel Wateren van Cyprus, Syrië en Egypte.. Sander de Vaan spr@k met vertaler Hero Hokwerda over Kavafis én als toetje over Kikí Dimoulá, alom beschouwd als de grootste, nog levende Griekse dichter.

De nieuwe bundel van Jabik Veenbaas heet ‘Stad van liefde’. Hij is in staat een huidige liefde te verbinden met gelukkige herinneringen en weemoed over wat in diezelfde liefde niet herhaalbaar is. Maar hij doet meer. Over het gedicht ‘marilyn monroe, breakfast in bed’ schrijft recensent Hans Puper: ‘Zelden las ik een mooier beeld van de onweerstaanbare Marilyn die zelfs van de machtigste mannen ter wereld weerloze pubers maakte.’

Recensent Johan Reijmerink over ‘Meervoudig afwezig’: ‘Perquin heeft met deze nieuwe bundel een zeer leesbare, verrassend knappe bundel geschreven die voor mij een aards-metafysische inslag heeft, zonder dat hij humor en directheid mist. In haar pogingen het afwezige in het aanwezige te laten zien vanuit het deel of het geheel, maakt deze bundel tot een existentiële ervaring met een spirituele kwaliteit.’

Een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017. Met Anouk Smies, Jeanet van Omme en Wim Vandeleene.

Recensent Levity Peters is niet echt ingenomen met de nieuwe bundel van Martijn den Ouden, ‘Een kogelvrije zomer’. Zijn belangrijkste bezwaar is dat ieder gedicht gespeend is van enige emotie en betrokkenheid. Toch zal zijn recensie velen nieuwsgierig maken.

Recensent Paul Roelofsen over de nieuwe bundel van Peter Verhelst: 'Koor' is een door Verhelst zelf samengestelde bloemlezing uit eerder werk. Het eerst gedicht, ‘Voor het vergeten’, zet meteen de toon, die van een rebel, een durfal ( … )’. Een enkele keer toont hij te weinig zelfkritiek bij de opname van gedichten, maar over het algemeen genomen is het een zeer goede bundel. Roelofsen neemt ook de gelegenheid te baat om uitgevers te kapittelen over hun teksten op het achterplat.

Afgelopen week was Willem Hussem heel even in het nieuws. Tijdens de sloop van het voormalige postkantoor in Raalte werd een tien meter hoge aluminium sculptuur van de kunstenaar door de slopers voor oud ijzer aangezien en vernietigd. ‘Alles van waarde is weerloos’, om met de woorden van Lucebert te spreken. De woorden van Hussem zijn minder makkelijk klein te krijgen. Dick van Hoeve buigt zich over een zeer kort gedicht dat na vijftig jaar nog steeds -of misschien wel opnieuw- school maakt.

Op het Groenendaalcollege te Merksem geeft Kim Pauwels (1983) dagelijks haar passie voor taal en tekst door aan haar leerlingen tijdens lessen Frans en Esthetica. In februari verscheen haar debuutbundel Tweelingstrijd bij Uitgeverij Vrijdag.

‘Misschien moet alles eerst op tekening hersteld’ is de vierde bundel van Alja Spaan. Ze schrijft dagelijks, direct na het opstaan en zegt achteraf niets te wijzigen. Recensent Eric van Loo: ‘Soms zijn er nog droombeelden die in het schrijven doorsijpelen, in ieder geval is de waakzame oordelende geest nog niet helemaal wakker. Alle ruimte dus voor het creatieve, associatieve brein.’ Het resultaat is verrassend.

In de nieuwe ‘Poëzie Kort’ recensies van Yolandi de Beer, Lennert Ras en Hans Puper over ‘Die aarde is ’n eierblou ark’ van Susan Smit, ‘Vrije uitloop’ van Saskia Stehouwer en ‘Drie steden twee ogen’ van Hanz Mirck. Yolandi de Beer schreef de bespreking van ‘Die aarde is ’n eierblou ark’ in haar moedertaal, het Afrikaans.

Op 11 maart verschijnt bij uitgeverij Lipari de eerste bundel van Hester van Beers: Het einde van de roltrap.

Katelijne Brouwer (1966) studeerde in december af aan de Schrijversvakschool te Amsterdam met de bundel De maagden moeten bloeden.

Het publiek haat poëzie, zegt Lerner, dichters ook, inclusief hijzelf. Ieder gedicht schiet tekort: de dichter loopt op tegen de grenzen van de taal, universele gedichten kun je niet schrijven en de hoop om met poëzie bij te dragen aan maatschappelijke omwentelingen is ongegrond. Hans Puper vindt ‘Waarom we poëzie haten’ van Ben Lerner een schitterend essay.

Jan Kleefstra (1964) is een tweetalig dichter: Nederlands en Fries. Hij combineert zijn Friestalige poëzie liefst met muziek. Samen met zijn broer Romke Kleefstra maakt hij diverse bewerkingen, o.a. verschenen op hun album Piiptsjilling, die tot ver in het buitenland te horen zijn.

De vijfde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Hester van Beers (1995) en Onno-Sven Tromp (1967).

Met deze gedichten wonnen Hester van Beers en Onno-Sven Tromp de vijfde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017.

Recensent Hans Puper: ‘Hoe een zee een woord werd’ is de vierde bundel van Antoinette Sisto. De titel is in eerste instantie onopvallend, maar roept bij nadere beschouwing nieuwsgierig makende vragen op. In de eerste plaats het woord ‘hoe’: is er sprake van een vertelling? Laat de bundel een transformatie zien van zee naar woord, in casu poëzie? En dan dat onbepaalde lidwoord ‘een’: gaat het niet om een specifieke zee?’