Archief

Recensent Eric van Loo over het debuut van Kim Pauwels: “Tweelingstrijd’ is een zorgvuldig geconstrueerde bundel. De vormgeving is bijzonder mooi, met kleine aquarellen en donker gekleurde bladzijden die de afdelingen afbakenen.’ Het thema van evenwijdige lijnen, raaklijnen en zielen die elkaar nooit echt kunnen bereiken duikt herhaaldelijk op in deze bundel, en wordt in een energieke, associatieve stijl verkend.

Paul Roelofsen is onder de indruk van Armando’s nieuwe bundel ‘Liever niet’. Zijn boodschap ‘is zo indringend dat zijn poëzie voor docenten een bruikbaar handvat zou zijn om leerlingen bewust te maken van de geschiedenis die leert dat wij voortdurend strijd moeten leveren om de vrede en dat niets wat is bereikt als vanzelfsprekend van blijvende aard is.’

In de nieuwe POËZIE KORT drie recensies van Hans Puper: over de bundel ‘Vaan nu’ (met bijdragen van schrijvers en dichters, nog niet gebundelde gedichten van C.B. Vaandrager zelf en enkele literair-historische artikelen waarin zijn huidige betekenis wordt onderzocht), ‘Het Liegend Konijn’ 2017 / 1 (boeiend als altijd) en ‘Verdachte omstandigheden’ van de Mexicaanse dichter Luis Felipe Fabre.

Robin Veen viel twintig keer in de prijzen in de wereld van de poetryslam. In 2015 haalde hij de halve finale van het NK poetryslam. Een mooi moment om zijn slamcarrière af te sluiten, vond hij. Maar hij blijft gedichten schrijven en optreden.

Het is niet gebruikelijk dat in Meander proza wordt gerecenseerd, maar soms moet je een uitzondering maken. Levity Peters over de verhalenbundel van Bas Kwakman, directeur van Poetry International: ‘De bundel heet niet voor niets ‘Hotelkamerverhalen’. Over het festival zelf lees je in deze bundel weinig. Er staat ook maar weinig poëzie in. Meer lees je over de plaats die poëzie in de levens van veel mensen inneemt, en over de wereld die om de poëzie heen ontstaan is, en hoe ( … )’.

In het gedicht ‘Beleid’ (in Vroeger of later, 2003) beklaagt Joop Leibbrand zich over het afbrekend beleid m.b.t. het literatuuronderwijs, onder andere met de regels: ‘Met ziel en vlinder werden klassen / ooit gewonnen, maar Gerhardt / is dood, ook in het onderwijs.’ Ziel, vlinder, het lijkt P.C. Boutens wel, of Henriëtte Roland Holst (in Opwaartsche Wegen, ‘Voor het vaandel III’), of misschien wel Gerhardt zelf (zie haar gedicht ‘Psychè’ in Vroege verzen, 1978). Of leerlingen daar altijd door gewonnen werden, is misschien de vraag, maar Leibbrand had wel gelijk in zijn kritiek op het literatuuronderwijs. Hoe dan ook, de dichteres Ida Gerhardt (*1905) is dan wel dood (†1

Alexis de Roode (1970) is dichter en tekstschrijver. Hij debuteerde in 2005 met de bundel Geef mij een wonder die genomineerd werd voor de C. Buddingh’-prijs. Zijn tweede bundel leverde hem een nominatie voor de J.C. Bloem Poëzieprijs op. Dit jaar verscheen zijn vierde bundel , Een steen openvouwen . Een uitstekend ontvangen bundel die de afgelopen maand onder andere in het Parool en het Leidsch Dagblad met vier sterren werd onderscheiden.

"Apollo in de sneeuw’ is een bloemlezing van de gedichten uit de periode 1962 – 1996 van Alexander Koesjner. Peter Zeeman heeft de gedichten gekozen, vertaald en bovendien van aantekeningen en een nawoord voorzien. De dichter wordt volgens hem beschouwd als de ‘grand old man’ van de Russische literatuur, maar gek genoeg komt hij niet voor in de ‘Verzamelde werken’ van Karel van het Reve, die toch een zeer groot kenner was. Is Koesjner wel zo goed?' (Hans Puper)

Rond 20 mei weten we wie de Meander Dichtersprijs 2017 heeft gewonnen.

De gedichten voor de finale van de Meander Dichtersprijs 2017 (4): Maria van Oorsouw, Kate Schlingemann en Merel van Slobbe.

De gedichten voor de finale van de Meander Dichtersprijs 2017 (3): Wim Vandeleene, Marjon Zomer en Martin Wijtgaard.

De gedichten voor de finale van de Meander Dichtersprijs 2017 (2): Stefan Heulot, Nafiss Nia en Astrid Arns.

De gedichten voor de finale van de Meander Dichtersprijs 2017 (1): Onno-Sven Tromp, Peter Vermaat en Hester van Beers.

Recensent Hans Franse over ‘Blijven en weggaan’ van Ineke Holzhaus: ‘De poëzie van Ineke Holzhaus is zeer zintuiglijk. Ze neemt scherp waar en legt die waarneming vast in het gedicht, waardoor haar gedichten worden tot een persoonlijk hier en nu. Haar taalgebruik is eenvoudig, vol kleur en soms is er een ritmische muzikaliteit, die het lezen aangenaam maakt.’

Hans Puper over de nieuwe bundel van Alain Delmotte: ‘Warhoofds gekkenwerk verschilt van alles wat ik de laatste jaren aan poëzie heb gelezen. Alleen daarom al vind ik de bundel verfrissend, maar dat is niet het enige: hij is ook goed. Al bij het eerste gedicht schoot ik in de lach, maar een light verse-bundel is het niet, integendeel. En ik zeg ‘gedicht’, maar klopt dat eigenlijk wel? Dat is nog maar de vraag. ( … ) Het is net maar hoe je het bekijkt en dat is precies de bedoeling, denk ik. Een prachtbundel.’

‘Binnenplaats’ is niet alleen de omsloten tuin waar de dichter vanaf zijn balkon over uitkijkt. In het woord ‘binnenplaats’ klinkt ook iets door van het innerlijk, van de diepste kern. Recensent Eric van Loo is kritisch, maar ook enthousiast over deze bundel van Joost Baars: “Binnenplaats’ is een geweldig en omvangrijk debuut. De onderzoekingen uit de eerste afdeling zijn spannend en intiem, en nodigen uit tot herlezen en herkauwen.’

De oudste laag van Meander bestaat uit de gedichten die van najaar 1995 tot en met voorjaar 1998 op de site zijn gezet. Het zijn 232 gedichten van 67 inzenders.

Anouk Smies (1975) publiceerde gedichten op Krakatau, de Optimist en de Contrabas. Haar tweede poëziebundel Wie heeft een middelpunt nodig verscheen bij Uitgeverij de Opwenteling en werd onlangs genomineerd voor de J.C. Bloemprijs.

Recensent Hans Puper over de nieuwe bundel van Thomas Möhlmann: ‘Ik was een hond’ is een goede bundel. Sommige gedichten geven zich moeizaam prijs, maar een geduldige, aandachtige lezer wordt ruimschoots beloond. Het eerste gedeelte vind ik boeiender dan het tweede, omdat de variabele lengte en losse vorm goed passen bij de soms als heftig ervaren tegenstelling tussen de veiligheid van de kleine, vertrouwde omgeving en het dreigend onheil in de buitenwereld.’

Heleen Bosma (1964) is dichter en schrijfdocent. Ze was stadsdichter van Deventer en provinciedichter van Overijssel. Vier keer drong ze door tot de top 100 van de Turingwedstrijd. Ze publiceerde twee bundels. Recent lanceerde zij een nieuw soort dichtersplatform: Dichter bij dichters.

Recensent Paul Roelofsen heeft ‘Ja nee’ van Tonnus Oosterhoff met plezier gelezen en dat gunt hij anderen ook. Helaas is de lezerskring beperkt en dat is niet terecht, ‘want of je nu graag ernstig ontregeld wilt worden, van humor houdt of geniet van het stoeien met taal, je komt bij deze dichter hoe dan ook aan je trekken.’