Archief

Negen jaar geleden won Vicky Francken (1989) de Meander Dichtersprijs. Onlangs verscheen haar debuutbundel Röntgenfotomodel bij De Bezige Bij.

In het huis van de poëzie zijn veel kamers. Sommige zijn traditioneel ingericht, met eikenhouten meubelen en dikke tapijten. Andere zien er strak en modern uit. Soms wordt er een nieuwe vleugel aangebouwd. Valt ‘light verse’ wel onder de serieuze poëzie? Inge Boulonois vindt van wel, en analyseerde voor ons deze maand een gedicht van Jaap van den Born.

Hans Puper over ‘Maskerade’ van Harry Vaandrager: ‘Wat is ‘Maskerade’? Een roman? Zo werd het boek gepresenteerd. Maar het telt slechts 96 bladzijden. Is het dan een novelle? Zou kunnen. Of een plotloos prozagedicht? Vaandrager zelf rept over poëtisch proza. Het maakt niet uit: een lezer kan in dit geval zelf een genremasker kiezen. ( … ). De thematiek is van alle tijden, maar lijkt nieuw door de bijzondere vorm. De grote kracht van Vaandrager ligt echter in zijn weergaloos goede stijl.’

Hans Franse over ‘Sterveling’ van Dirk Kroon: ‘Het is geresigneerde poëzie, niet uitbundig literair, geen dubbele bodems en fiorituren en nauwelijks beeldspraken ( … ). De thematiek is samengevat de eindigheid van het bestaan, inclusief de aanwezigheid van de dood. Daarbij komt het moeten accepteren van het ouder worden (wat moeilijk is), met alle gevolgen van dien als het wegvallen van mensen om je heen.’

In de eerste POËZIE KORT van 2017 bespreken Eric van Loo en Hans Puper de bundels ‘Een vorm van zwijgen’ van Ann Dewulf, ‘Tussen de regels’ van Maartje van den Bosch, ‘Verglazende tijd’ van Herman Fierens en ‘Koudijs’ hellevaart’ van Peter Smink.

Roos Vlogman (1992) is afgestudeerd aan de opleiding Creative Writing. In 2016 won zij de juryprijs bij de schrijfwedstrijd Write Now! Ze schrijft columns, verhalen en gedichten voor o.a. Trouw, De Gids, de Optimist en Passionate Platform. In november was ze een maand in Zuid-Afrika om aan haar poëziedebuut te werken.

De tweede bundel van Myrte Leffring, ‘De tere bloemen van het verstand’, doet door de inhoud – de levensloop van de mens – zowel denken aan ‘De rotonde’ van Mark Boog als aan het Middelnederlandse ‘Elckerlyc’, zonder dat de bundel iets van zijn eigen karakter verliest. Recensent Eric van Loo vindt dat “De tere bloemen van het verstand’ een intrigerende bundel is, die uitnodigt tot aandachtige lezing en herlezing’.

Twee gedichten van Kees-Jan Sierhuis, met schilderijen van Beatrice Peter.

‘Speling zoeken’, de verzamelde gedichten van K. Michel (tot aan zijn vrijwel tegelijkertijd verschenen bundel ‘Te voet is het heelal drie dagen ver’), geeft een goed inzicht in zijn dichterschap. Recensent Johan Reijmerink: ‘Tegen beter weten in blijft deze taalkunstenaar geloven in de taal om daarmee zijn diepste ervaringen over te brengen. Daarvoor is het scheppen van een zekere orde noodzakelijk, zonder daarbij de dwaalwegen van onze dromen te veronachtzamen.’

De derde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Astrid Arns (1960) en Stefan Heulot (1974).

Met deze gedichten wonnen Astrid Arns en Stedan Heulot de derde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017.

‘Waar die oog van stil word’ is de derde bundel van de Zuid-Afrikaanse Ilse van Staden, ‘een dichteres die existentiële problemen verwoordt in een taal die soepel en lenig is, vol associaties, en goed te begrijpen’, aldus recensent Hans Franse.

Romain John van de Maele beschouwt 'De spiegel van Hirundine' van Catharina Boer als een zeer leesbare en belangrijke bundel, zowel inhoudelijk als stilistisch. Een citaat uit zijn recensie: ‘Literatuur is altijd een spiegel (van het leven), en gedichten zijn altijd spiegelbeelden die achteraf bij elkaar worden gevoegd, en zo wordt een bundel een spiegel of informatiedrager. Het is de taak van de lezer die spiegelbeelden in zich op te nemen en deze bij de eigen bespiegelingen te voegen om zo een nieuwe dialoog te beginnen ( … )’.

Recensent Ivan Sacharov heeft een helder oordeel over ‘Radeloos en betoverd’ van Pat Donnez: ‘Hij noemt zelf o.a. J.C. Bloem, Walt Whitman en Dylan Thomas als ‘collega’s’, en hoewel ik het hem gun om met hen vergeleken te kunnen worden denk ik dat ook die dichters (om verschillende redenen) tot een iets andere sfeer behoren. Nee, dan komt in mijn hoofd eerder nog de naam van Toon Hermans op.’

Nog vijf gedichten die de aandacht trokken tussen de inzendingen in de tweede ronde van de Meander Dichtersprijs 2017. Van Robin Veen, Etwin Grootscholten, Henrike Vellinga, Ramon van den Dungen en Michelle Brouwer.

In ‘POËZIE KORT 2016 / 12’ recensies van Paul Roelofsen en Hans Puper over ‘Oogsteen’, een selectie uit de gedichten van Hester Knibbe van 1982 tot 2016, de traditionele ‘Pomes Penyeach – Poëzie voor een prik’ van James Joyce, het aantrekkelijke debuut ‘Ik, mijn broer’ van Martin Knaapen en de opwekkende bundel ‘Draagvlak en vizier’ van Renaat Ramon.

‘Het moet nog ergens liggen’ is de nieuwe bundel van Joke van Leeuwen. Paul Roelofsen vindt hem heel goed: ‘Een bundel, die verontrust en gelijktijdig door het lenige en vooral levendige taalgebruik vermaakt. Wat poëzie al niet vermag.’

Zes gedichten die de aandacht trokken tussen de inzendingen in de tweede ronde van de Meander Dichtersprijs 2017. Van Jordi Lammers, Riet van Schie, Joris van Tol, Tania M. Verhelst, Henk Kooij en Mart Stel.

Ellen Deckwitz (1982) is dichter, schrijver en columnist. In 2009 kreeg zij de Meander Dichtersprijs; in hetzelfde jaar won ze het NK Poetry Slam. In 2013 werd haar het C.C.S. Crone-stipendium uitgereikt en in 2015 kreeg ze de C. Buddingh’-prijs. Haar laatste boek, Olijven moet je leren lezen, een cursus genieten van poëzie, was de aanleiding voor een interview.

‘Bewonder de zee als de liefde’ is het verzameld werk van Inge Tielman (1931 - 2015). Recensent Hans Franse: ‘een uitgave van mooie, consistente poëzie waarin de liefde en de taal centraal staan, waarnaast soms grillige bijna surrealistische poëzie voorkomt. Het is de poëzie van een heel leven, waarbij liefdespoëzie in een steeds puurder wordende taal: taal die noemt en benoemt.’

Het is winter. We hebben de eerste nachtvorst al achter de rug. In de winter wordt de meeste poëzie gelezen, zelfs als we corrigeren voor de rijmelarij rond Sinterklaas. Maar hoe lees je poëzie? Ilja Pfeijffer zei ooit, dat je bij ieder gedicht opnieuw zou moeten leren lezen. Dat is een uitgangspunt dat mooi aansluit bij de bespreking van het gedicht van deze maand. Lezen als een beginneling, vanuit verwondering, zoals je aarzelend de nog ongerepte sneeuw betreedt.