Archief

Op het Groenendaalcollege te Merksem geeft Kim Pauwels (1983) dagelijks haar passie voor taal en tekst door aan haar leerlingen tijdens lessen Frans en Esthetica. In februari verscheen haar debuutbundel Tweelingstrijd bij Uitgeverij Vrijdag.

‘Misschien moet alles eerst op tekening hersteld’ is de vierde bundel van Alja Spaan. Ze schrijft dagelijks, direct na het opstaan en zegt achteraf niets te wijzigen. Recensent Eric van Loo: ‘Soms zijn er nog droombeelden die in het schrijven doorsijpelen, in ieder geval is de waakzame oordelende geest nog niet helemaal wakker. Alle ruimte dus voor het creatieve, associatieve brein.’ Het resultaat is verrassend.

In de nieuwe ‘Poëzie Kort’ recensies van Yolandi de Beer, Lennert Ras en Hans Puper over ‘Die aarde is ’n eierblou ark’ van Susan Smit, ‘Vrije uitloop’ van Saskia Stehouwer en ‘Drie steden twee ogen’ van Hanz Mirck. Yolandi de Beer schreef de bespreking van ‘Die aarde is ’n eierblou ark’ in haar moedertaal, het Afrikaans.

Op 11 maart verschijnt bij uitgeverij Lipari de eerste bundel van Hester van Beers: Het einde van de roltrap.

Katelijne Brouwer (1966) studeerde in december af aan de Schrijversvakschool te Amsterdam met de bundel De maagden moeten bloeden.

Het publiek haat poëzie, zegt Lerner, dichters ook, inclusief hijzelf. Ieder gedicht schiet tekort: de dichter loopt op tegen de grenzen van de taal, universele gedichten kun je niet schrijven en de hoop om met poëzie bij te dragen aan maatschappelijke omwentelingen is ongegrond. Hans Puper vindt ‘Waarom we poëzie haten’ van Ben Lerner een schitterend essay.

Jan Kleefstra (1964) is een tweetalig dichter: Nederlands en Fries. Hij combineert zijn Friestalige poëzie liefst met muziek. Samen met zijn broer Romke Kleefstra maakt hij diverse bewerkingen, o.a. verschenen op hun album Piiptsjilling, die tot ver in het buitenland te horen zijn.

De vijfde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is gewonnen door Hester van Beers (1995) en Onno-Sven Tromp (1967).

Met deze gedichten wonnen Hester van Beers en Onno-Sven Tromp de vijfde ronde van de Meander Dichtersprijs 2017.

Recensent Hans Puper: ‘Hoe een zee een woord werd’ is de vierde bundel van Antoinette Sisto. De titel is in eerste instantie onopvallend, maar roept bij nadere beschouwing nieuwsgierig makende vragen op. In de eerste plaats het woord ‘hoe’: is er sprake van een vertelling? Laat de bundel een transformatie zien van zee naar woord, in casu poëzie? En dan dat onbepaalde lidwoord ‘een’: gaat het niet om een specifieke zee?’

‘Zijn poëzie heeft de behoefte het moment te vangen en eeuwig te maken’, staat er op de achterflap van Tom van Deels nieuwe bundel. Dit is bijna een definitie van een genre poëzie waar recensent Eric van Loo erg van houdt. Niettemin: ‘Wie spectaculaire onderwerpen of gebeurtenissen verwacht kan ‘Herfsttijloos’ beter laten liggen.’

Een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017. Met Anton Beekmans, Maaike Rijntjes, Bianca Hendriks en Sascha Beernaert.

Ivan Sacharov over het debuut 'Eistijden' van Geert Viaene: 'Je denkt als lezer meestal dat je hem begrijpt en dat geeft zelfvertrouwen. Maar dan lees je nog eens en dan wordt het lastig. Er is iets weerbarstigs, dat zich weigert over te geven aan de gemakzucht van een vanzelfsprekende interpretatie.' Aan de hand van één gedicht laat Sacharov zien dat Viaene een bijzondere dichter is.

De laatste voorronde van de Meander Dichtersprijs 2017 is bijna afgelopen. Al eerder, in de jaren 2008 t/m 2010, was er een Meander Dichtersprijs met in totaal achttien genomineerden, waarvan er drie winnaar werden. Hoe verging het de genomineerden? Zijn zij nog met poëzie bezig? En op welke manier dan?

In de eerste ‘Signalementen’ van 2017 behandelt Hans Puper onder andere een essaybundel van Samuel Vriezen over poëzie in het digitale tijdperk, de nieuwe bundel van Frans Kuipers en een PEN-bundel die is samengesteld door Annemarie Estor en Joke van Leeuwen.

Een selectie uit de gedichten die werden ingezonden voor de Meander Dichtersprijs 2017. Met: Jeanet van Omme, Angelo Di Berardino, Peter de Volder en Anne Meerbergen.

Recensent Eric van Loo over ‘Wat helpt is een wonder’ van ex-Dichter des Vaderlands Anne Vegter: ‘Wat heeft deze bundel ons te vertellen? Gaat het over de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen vier jaar ( … )? Is het inderdaad 'poetry for the millions', zoals DWDD suggereert? Wat valt er te zeggen over het poëtisch gehalte en een eventuele ontwikkeling in het werk van Vegter?’ Van Loo concentreert zich bij het beantwoorden van deze vragen op een tweetal gedichten.

‘Avond’ van Willem Kloos werd gepubliceerd in de eerste jaargang van De Nieuwe Gids (1885-1886). De dichter moet dus een jaar of 25 zijn geweest toen hij het schreef. De berustende, beschouwende toon van de eerste drie strofen is dus geenszins het werk van een dichter op leeftijd. In Verzen (1894) staat het gedicht direct na het gedicht met de beroemde openingsregel ‘Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten’. Simon Mulder laat zien, waarom ook ‘Avond’ zo’n ingenieus gedicht is.

Recensent Emma Burns Over ‘status, het is ingewikkeld’, het debuut van Jana Arns: ‘Het is moeilijk je te verdiepen in de thematiek als de vorm wat tegenstaat. Het is nog moeilijker te beseffen dat het hier over een debuut gaat, waarin duidelijk veel werk zit. Niet alleen een debuut is bij voorbaat kwetsbaar, maar dit algehele zelfportret ook.’ Toch is zij benieuwd naar Arns’ tweede bundel.

Hans Puper over de nieuwe bundel van Piet Gerbrandy: ‘Steencirkels’ is een van de zeldzame bundels die je nog lang niet uit hebt als je hem hebt gelezen, ook niet als je dat al twee keer hebt gedaan. Het epos blijft doorwerken in je hoofd. Gerbrandy is een dichter van de buitencategorie.’

‘Krabbengang’ is de bloemlezing uit eigen werk van de Vlaamse dichter en vertaler Stefaan Van den Bremt. Recensent Johan Reijmerink is van mening dat de dichter - van meet af aan een bouwer van grote en kleine cycli - ons een interessante inkijk heeft gegeven in zijn dichterlijk universum.

Aurora Guds (1970) treedt al 10 jaar regelmatig op, is mede-organisator van Eijlders Dichters en presenteert dichtmiddagen. In Meander twee gedichten van haar.

In zijn debuut ‘De Psychologische Test en andere gedichten’ spreekt Anton Beekmans enigszins ironisch de wens uit een Campert te zijn. Hij weet echter op geen enkele wijze het niveau van zijn grote idool te halen. Misschien ook dat hij daarom, ondanks zeven noteringen in de Turing Top 100 in de periode 2009 – 2012, pas jaren later een uitgeverij wist te vinden – maar wel een die volkomen bij hem past. Een recensie van Eric van Loo.