Archief

Tsead Bruinja (Rinsumageest, 1974) debuteerde in 2000 met de bundel De wizers yn it read / De wijzers in het rood, een Friese bundel. Op 16 september 2015 lanceerde hij zijn elfde bundel Binnenwereld, buitenwijk, uitgegeven bij Cossee.

Gedichten kan je gewoonlijk lezen in een boek, een tijdschrift of op een scherm. Maar tegenwoordig ook op veel andere plaatsen. Edith de Gilde vertelt op welke openbare plekken haar gedichten zoal te zien waren.

Navigatiesystemen bestaat uit zes epische gedichten. De inhoud doet soms bizar of hallucinerend aan, maar staat in een fascinerend contrast met Van der Vegts vormbeheersing en heldere taalgebruik. Op een bijgevoegde CD draagt hij het gedicht ‘Wormgoor’ voor, begeleid door speciaal voor dit gedicht gecomponeerde muziek van Jan Frans van Dijkhuizen. Volgens de dichter moet je zijn poëzie in de eerste plaats horen. Van der Vecht heeft een vuurtoren gebouwd op de kust van de Nederlandstalige poëzie.

De dichter schrijft sadà\ exposadà weliswaar met kleine letters, maar bescheidenheid zal het niet zijn die hem ertoe bracht zijn naam te verzwijgen. Hij is een kaper, hij noemt zijn boekje zelfs de triomf van de roofkunst, maar hij is niet van de straat. Hij gebruikte Friedrich Hölderlin, Sigmund Freud, William Blake, Dante Alighieri en uit het Grieks nam hij het epitheton van Dionysos over. sadà / exposadà schrijft voor een select publiek, dat staat wel vast.

Gedichten van Edwin de Groot en Ellen Lanckman

Afscheid van Joop Leibbrand, een zeer gewaardeerde collega bij Meander.

Jan de Bruyn (1959) publiceerde gedichten in De Brakke Hond, Gierik & NVT, Meander en het Liegend Konijn. Hij werkt voor de Antwerpse openbare bibliotheken. Hij zond drie opmerkelijke gedichten in en we vragen hem naar zijn bevindingen met de poëzie en de kunst.

Op 19 september overleed onverwacht Joop Leibbrand. Joop was sinds 2000 medewerker van Meander. Zijn dood betekent een groot gemis voor ons.

Ellen Deckwitz voegde met Zo word je een geweldige dichter een nieuw deeltje toe aan de De Schrijfbibliotheek, een serie van inmiddels 36 boekjes over de kunst van creatief schrijven, nauw gelieerd aan Schrijven Magazine en Schrijven Online.

Voor wie licht fascinerend vindt, is de bundel Lichtgezichten van Jan van meenen een sleutel die vele 'lichtdeuren' opent. Er zijn veel meer variaties van licht en schaduw dan we meestal vermoeden.

Twee gedichten van Mart Stel en twee gedichten van Kris De Lameillieure.

Op 8 september 2015 overleed Joost Zwagerman. In maart 2007 interviewde Sander de Vaan hem voor Meander.

De poëzie van Atze van Wieren viel nogal eens in de prijzen. In 2000 won hij de Concept Poëzieprijs, in 2001 de Plantage Poëzieprijs en in 2002 de SNS-literatuurprijs voor een cyclus van zeven gedichten. Bij uitgeverij IJzer in Utrecht verscheen zijn vertaling van het meesterwerk van Rainer Maria Rilke Duineser Elegien (2006) en de bundel Grondstof (2008). De daarop volgende uitgaven getuigen van een groeiende fascinatie voor een ongebruikelijk onderwerp.

De Palestijns-Syrische dichter Ghayath Almadhoun werd in 1979 in het vluchtelingenkamp Al Yarmouk in Damascus geboren. Sinds 2008 woont hij in Zweden, vanwaar hij met lede ogen moest aanzien hoe zijn land in een gruwelijke geweldsspiraal belandde. Hij schreef er onder meer een reeks beklemmende gedichten over die vorig jaar in het Nederlands onder de titel 'Weg van Damascus' bij Uitgeverij Jurgen Maas verschenen. Sander de Vaan spr@k met Almadhoun tijdens een verblijf van de dichter in een Belgisch schrijvershuis op uitnodiging van de organisatie PEN.

In Raak zacht, de nieuwe bundel van Josien van Barlo, hebben de meest uiteenlopende begrippen een symbolische waarde: kleuren, vogels, stenen, allerlei bloemsoorten, de jaargetijden, het weer, brood, vissen, water. Zelfs de vormgeving staat in dit teken: de titels zijn rood, de gedichten hemelsblauw. Dichten lijkt voor haar een daad van liefde en spiritualiteit te zijn, ondanks de worsteling daarmee in haar gedichten.

Als je droomt van de indrukwekkende hoogvlakten van Zuid-Amerika, maar onmogelijk op reis kunt gaan om er zelf kennis te maken met het landschap, de mensen en hun cultuur, dan is Ayacucho van Willie Verhegghe een bundel die je honger gedeeltelijk kan stillen.

In Mijn lief mijn leed van de Surinaams-Arubaanse dichter Clyde R. Lo A Njoe staan sentimentele gedichten, met in elk gedicht een liedtekst verwerkt. Er zijn ongetwijfeld liefhebbers voor deze poëzie, zoals er ook liefhebbers zijn van volkszangers en van operette. Creatief taalgebruik is hier helaas ver te zoeken.

Gedichten van Laurens Windig, Jana Arns en Johan Wambacq.

Jan Oegema (1963) schreef met Hans Faverey en de liefde een prikkelend boek over de poëzie van Hans Faverey (1933-1990). De grote verdienste ervan is dat Oegema's sterk persoonlijke invalshoek en zijn aandacht voor de biografie van de dichter volledig in dienst staan van het doordringen in een uniek dichterschap, dat tot de meest intieme van de Nederlandstalige literatuur blijkt te behoren.

Licht is onontbeerlijk. Bij een tekort in de donkere maanden krijgen heel wat mensen winterblues. Een tekort aan licht is er helemaal niet in Mozaïek van licht, de nieuwste bundel van Inge Tielman. Het is een vitalistisch werk van een schrijfster in het vloedlicht van de herfst.

Dirk Kroon (1946) publiceert poëzie sinds 1968, toen hij debuteerde met Materiaal voor morgen. Inmiddels staat de teller op achttien bundels, waarvan de laatste twee verschenen bij uitgeverij Liverse. Kroon is al heel veel jaren ook een verdienstelijk schrijver óver poëzie en zijn nieuwe uitgever bood hem de gelegenheid met Is het werkelijk? een bundel samen te stellen uit de bijdragen die hij in de loop der tijd aan diverse tijdschriften leverde.