Archief

'Vroeger won ik nooit kleurwedstrijden; dat maak ik nu goed met mijn gedichten', grapt Anna de Bruyckere. De filosofiestudente valt herhaaldelijk in de prijzen met haar poëzie. Jeroen Dera sprak met haar over nieuwe media, flarf en haar favorieten.

Karin Doornik bespreekt 'Brood op de wereld' van Guillaume van der Graft. Al heeft de dichter zelf het gedicht kennelijk niet willen bewaren, het sprak haar direct aan, autonoom, zonder de kennis van eventuele thematische samenhang met ander werk of van de biografie van de dichter. Het was met name de klankrijkdom van de eerste strofe die haar meteen opviel.

Ivan Sacharov behandelt in zijn eerste bijdrage aan de Klassiekers 'Côte d'Azur' van H.A. Gomperts. Dit gedicht verdient wat hem betreft een plaatsje op het ere-podium.

De Uruguayaan Mario Benedetti is in veel Spaanstalige landen bijzonder geliefd vanwege zijn doorvoelde proza en poëzie. Fleur Bourgonje verzorgde een persoonlijk portret van deze bijzondere schrijver/dichter; Sander de Vaan een eerder verschenen interview.

'Tijdens mijn stadsdichterschap denk ik niet alleen na over de gedichten, maar ook over de vorm waarin ze in de stad terecht kunnen komen', vertelt dichteres, kinderboekenschrijfster en beeldend kunstenares Joke van Leeuwen. Kort geleden werd ze aangesteld als stadsdichter van Antwerpen.

Juliën Holtrigter: 'Mijn schrijftafel ligt bezaaid met knipsels, plaatjes, snippers papier met zinnen of woorden. Ik maak nieuwe regels uit oude regels, monteer de ene oude tekst van mezelf aan de andere, het is één grote kringloopwinkel'.

Cilja Zuyderwyk: 'Ken je de uitgave van Van Oorschot van de Russische Bibliotheek: dat dunne papier, de geur van het boek, de boekenlegger van nepzijde? Dat zou mijn droom zijn: vijfhonderd gedichten ingebonden. Ik moet er zelf om lachen. Het zal er nooit van komen vermoed ik, maar misschien komt er ooit weer een bundel van Jan en mij.'

Vrouwkje Tuinman: 'Ik kreeg in korte tijd meerdere opengemaakte poststukken in de bus. Op zo'n moment ga ik me voorstellen hoe je dat kan interpreteren als je bang bent, of zelfs paranoïde. Omdat ik er mijn eigen huis en postbode bij zie, lukt dat – al gaat het niet over mij. Het is dus absoluut niet zo dat ik bang in de gang lig te wachten op wat de postbode nu weer gaat doen.'

Saskia Waterman verzamelt haar tekeningen en gedichten op haar website getiteld hazeymaiko. 'Een maiko is een leerling-geisha', legt ze uit. 'Zelf voel ik me ook nog een leerling. Maar dat geeft niks: eigenlijk wil ik het liefst zo lang mogelijk een maiko blijven, een nieuwsgierige leerling die openstaat voor experimenten.'

Geert Buelens is dichter, essayist en hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde aan de universiteit van Utrecht. Hij debuteerde in 2002 met de bundel Het is. Meander sprak hem - transatlantisch - over zijn nieuwe boek, Oneigenlijk gebruik, over de betekenis van poëzie.

Wie wel eens foto's van het noorderlicht heeft gezien, kan zich goed voorstellen wat voor overweldigende ervaring het is dat in werkelijkheid te zien. Jellema probeert deze ervaring op te roepen in het gedicht 'Aurora Borealis'. Bettine Siertsema komt danig onder de indruk van de poëtische krachttoer.

Claudio Rodríguez geldt in eigen land als een van de grootste Spaanse dichters van de vorige eeuw. In Nederland is hij nog nagenoeg onbekend, maar daar brengt Meander nu verandering in.

Dichter en beeldend kunstenaar Estelle Boelsma kan gebiologeerd raken door de schoonheid van een woord, van taal, al ziet ze schrijven niet voornamelijk als een vorm van expressie. 'Ik lees woordenboeken voor mijn plezier, ik heb altijd een stapeltje naast mijn bed liggen. 'Woordgeil' in populaire frase.'

'Onlangs kreeg ik de bemerking dat mijn poëzie vaak benoemt. Dat is volledig waar', zegt Maarten Inghels. 'Ik wil de dingen een nieuwe naam geven, een ander uitzicht. Door alles achteraf op te schrijven gaan die dingen pas echt bestaan, een nieuw leven leiden. Ik leg vast om niet te vergeten, ik wil archiveren. Maar ook: als ik dit nu opschrijf, is het dan ook gebeurd? Is dit de waarheid?'

Willem Thies: 'Ik ben vaak uitgemaakt voor romanticus, maar ik betwijfel of ik dat ben, in persoon of werk. Althans, ik denk wel dat ik het ben, maar niet meer dan andere dichters. Volgens mij heeft namelijk iedere dichter een romantische inborst, ongeacht de stijl, anders zou je niet zo gek zijn om te gaan dichten in the first place.'