Klassiekers

Wilma van den Akker bespreekt een bijzonder (lang) gedicht van Ester Naomi Perquin. Een prozagedicht misschien? Als poëtisch element is het stijlmiddel ‘opsomming’ of ‘enumeratie’ ruim vertegenwoordigd. Het eigenlijke onderwerp is miscommunicatie. Of misschien wel identiteit – een thema dat we vaak in het werk van Perquin tegenkomen.

De herfst is een dankbaar onderwerp in de poëzie. Bloem wist er wel raad mee. Om nog maar te zwijgen over Rilke. Voor Eric van Loo is ‘Voorgoed’ van Jean Pierre Rawie het ultieme herfstgedicht. Alleen die eerste regels al…

Het heeft meer dan elf jaar moeten duren voordat eindelijk een gedicht uit het imposante oeuvre van Hugo Claus aan bod kwam. De bekende Vlaamse dichter, poëziecriticus en publicist Thierry Deleu tekent voor de bespreking van een van Claus' bekendste gedichten.

Karin Doornik bespreekt 'Ontvlugting' van de Zuid-Afrikaanse dichter Ingrid Jonker. Ingrid Jonker verklaarde in een interview op 22 juni 1956 dat dit gedicht haar van al haar gedichten het liefst was. De vertaling van Gerrit Komrij vind je in de bespreking. 

Herbert Mouwen bespreekt een sleutelgedicht van de Vlaamse dichter Gery Florizoone. 'Drie knotwilgen' is een persoonlijk, poëticaal gedicht, dat minimaal vanuit vier perspectieven is te benaderen. Het is de toegang tot het poëtisch oeuvre van Gery Florizoone. 

Joop Leibbrand bespreekt 'Verdeeld' van Eva Gerlach, een gedicht dat naar zijn mening een bijzondere plaats inneemt in haar oeuvre.

In deze aflevering staat een gedicht centraal dat vermoedelijk een van de weinige gedichten is waaruit bijna iedere Nederlandstalige met enige relevante schoolopleiding een regel zal kunnen citeren. Neerlandicus Wim Kleisen las het gedicht nog eens zorgvuldig en ondernam het waagstuk het te bespreken.

Inge Boulonois bespreekt 'Hildegard noemt' van Margreet Schouwenaar. Al is het gedicht van deze aflevering recent, want afkomstig uit een bundel die in 2011 verscheen, we gaan niettemin ver terug in de tijd.

Bettina Siertsema bespreekt 'Mevrouw Despina knielt niet' van Marjoleine de Vos. In het gedicht draait het om een dubbel verlangen: de kinderwens die permanent op de achtergrond in het dagelijks leven aanwezig is, en het verlangen dat er een Ander is, die je diepste wezen kent.