Meandermagazine

Wat ons maakt tot wie we zijn. Zijn we niets meer dan een gelukkig toeval of worden we geboren als mogelijkheid? Zijn we in staat los te breken van de sporen die we meedragen? En kun je van dit alles gedichten maken? Saskia van Leendert doet het in haar nieuwste bundel waar wij alvast iets uit mogen delen.

Kamiel Choi vindt ‘De koers van de eeuw’ van Charles Ducal een gezapig panopticon van het verval, gracieus geformuleerd door een ervaren meester. ‘Naar mijn smaak is deze poëzie te braaf voor de zware thema’s die zij behandelt. De vormvastheid van de keurige strofen en het bevallige rijm komt archaïsch en gekunsteld over. Waar de bundel af en toe sterk wordt prikt Ducal met absurdisme en obsceniteit het ballonnetje van de gezapigheid lek.’

In de serie 'gesprekken met Meandermedewerkers' het drieëndertigste gesprek, met Martijn Benders waarin de scherpe criticus terugdenkt aan zijn ‘leermeester’ Carlos Castaneda die de dichter als tovenaar zag met het vermogen om magische momenten te beschrijven en vatten. Van ‘wereldjes’ en ‘uitvreters’ naar ‘dominees’ en ‘overheid’, ‘valse entiteiten’ en ‘een open klimaat’ en met dat kangoeroe-gedicht van Rodenko.

De nieuwste bundel van Thomas Möhlmann, ‘Dankbaar lichaam’, overtuigt volgens recensent Peter Vermaat niet, ook al is het ‘een bundel over Liefde met een grote L in Taal met een grote T door een Dichter met een grote D.’ Volgens Vermaat is het belangrijkste bezwaar tegen deze bundel dat hij lijdt aan overcompositie. ‘Het wordt een plaatje waarin je, wanneer je de verborgen vorm eenmaal ontdekt hebt, nooit meer iets anders zult kunnen zien.’

Naast de Testaccio, achter de piramide van Caius Cestiu’, bij de Porta San Paolo, aan de vroegere buitenrand van Rome, ligt een van de mooiste kerkhoven die Hans Franse kent. De tragiek van de romantiek beïnvloedt hem. Het beeld van een vrouw voor het graf en hoe ze weg loopt, zo definitief weg, overmand door verdriet dat ze eigenlijk niet kon plaatsen.

Herbert Mouwen is onder de indruk van Stijn Praet (1986) die in ‘Lieve Ganymedes’ homo-erotische gedichten uit de middeleeuwen vertaald en bewerkt heeft in deze verzamelbundel. ‘’Voor lezers die kennis van het Latijn hebben, maar ook voor liefhebbers van Nederlandstalige poëzie is ‘Lieve Ganymedes’ een kritische teksteditie die de moeite van het lezen en bestuderen waard is.’’