Tijdens Poetry International 2014 speelde Trio Scordatura de wereldpremière van Samuel Vriezens compositie ‘Vincent, Homesick for the Land of Pictures’, naar een gedicht van festivaldichter Peter Gizzi. Peter Gizzi droeg het gedicht zelf voor. Samuel en Peter beleefden veel plezier aan dit programmaonderdeel en vertellen Meander meer over hun werkwijze en bevindingen.
De Liefde, jazeker is de nogal uitdagende titel van de nieuwste bundel van Ivo van Strijtem. Die durft! dacht ik, al voor ik een gedicht gelezen had. Alsof we in een polemiek verwikkeld zijn en onze twijfel dient te worden gepareerd, worden we op de omslag al geconfronteerd met een voor de dichter voldongen feit. ‘De Liefde’, jazeker en Liefde met een hoofdletter. De titel dwingt ons de invalshoek van de dichter te volgen. Hij lijkt geen andere lezing toe te laten, dan dat het over liefde en niets dan De Liefde gaat.
Weinig dichters hebben zo persoonlijk en indringend over dood en vergankelijkheid geschreven als Gerrit Kouwenaar en vaak ging het daarbij om het grensgebied tussen zijn en niet-zijn. In zijn laatste bundel met nieuwe gedichten (Het bezit van een ruïne, 2005) zit Kouwenaars vertrouwde ‘men’ ‘met zijn schimmen in de tuin’ en ademen er ‘oude nalatige vragen’. Dan gaat ‘het sterfelijk licht uit en gaat men, gaat men/ naar binnen, gehoorzaam, verhoort men het donker ’. ‘Terwijl men tafelt’ uit de zelfde bundel eindigt met de vaststelling ‘en dat men onsterfelijk is en zal doodgaan ’. Viel aan het laatste niet […]
Maarten van der Graaff
Het zijn deze trends
om zich te ontdoen van
geloof in vergadering
van diepe aarde
om zich te ontdooien naar
het lot van de dobbelsteen
zal worden gecodeerd
staat u mij toe een laatste keer
te denken aan het nageslacht opdat dit niet significant verpietert
met startersnonchalance
Wij schrijven Apocalyps. Ze zeggen dat binnenkort de regering valt
of in ieder geval ontspant.
Nooit vertrouwd raken met iemand. Nooit een hand geven.
Honderdduizend metaforen voor het leven als toekomstige pausen
beijveren zich.
Het zijn deze trends: huiduitslag,
onverteerbare dagen.
Maarten van der Graaff (1987) studeerde religiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht en is redacteur en medeoprichter van het online tijdschrift Samplekanon. Hij publiceerde poëzie en proza in De Revisor, Het Liegend Konijn, DW&B, De Brakke Grond en nY. In 2013 verscheen zijn poëziedebuut ‘Vluchtautogedichten’ bij uitgeverij Atlas Contact en in 2014 werd zijn bundel onderscheiden met de C. Buddingh Prijs. Maarten van der Graaff is te zien en te beluisteren tijdens het ‘Read My World Internationaal literatuur festival’ in Amsterdam op 12, 13 en 14 september.