Archief

Prins bezit twee zwemdiploma's, een rijbewijs en woordblindheid, en woont in Wladiwostok, een gebouw op een eiland in de haven van de grote stad en loopafstand van het goudeneeuwse centrum. Zijn aankomst op dat eiland die plek in een paar jaar tijd uit de grond gestampt, waar slechts één loods aan vroeger herinnert, met gebouwen die over een enorm gebied met verglijdende grenzen zijn uitgestrooid, was voor hem een onthutsende ervaring.

‘Honger, dorst & verlossing’ is de verwachtingsvolle titel van de nieuwe bundel van Hans F. Marijnissen. In deze bundel beschrijft de dichter vanuit de ik-perceptie verhoudingen met anderen en houdingen ten opzichte van anderen. Het taalgebruik wisselt daarbij van alledaags tot lyrisch, en komt soms gekunsteld over. Recensent Joop de Vries concludeert, dat de dichter erin geslaagd is leesbare en toegankelijke poëzie te schrijven.

Na het overlijden van Rob de Vos april jl. is het lange tijd stil geweest rond de Klassiekers. Na een paar weken zijn de recensies opgestart, en daarna de interviews en gedichten. Nu dan toch eindelijk de analyse door Jan Buijsse van ‘Leven op de aarde’ van Paul Snoek. Paul Snoek was in 1955 een van de medeoprichters van het avant-gardistisch tijdschrift ‘Gard Sivik’, dat zich deels afzette tegen de verbale experimenteerkunst van de Vijftigers. Toch geniet hij in Nederland geen grote bekendheid, “de Nederlandse en de Vlaamse poëzie blijken toch telkens weer twee wat van elkaar afgekeerde systemen te zijn”.

Paul Vincent gaf in 2010 de bundel ‘In tegenstrijd’ uit met verzen over het door sloop bedreigde polderdorp Doel. In 2014 verscheen de bundel ‘Trommelvuur’, een verzameling gedichten over de Eerste Wereldoorlog. Ondertussen behaalde hij meerdere poëzieprijzen. Dit jaar de tweede prijs in de Poëziewedstrijd van de Stad Oostende, de eerste prijs in de Hilarion Thans Poëziewedstrijd van de gemeente Lanaken en de tweede plaats in de Gedichtenwedstrijd van de Stad Ronse.

Maurice Broere over ‘Brievelings dievelings lievelings’ van Jos Stroobants: ‘Een ketting is zo sterk als de zwakste schakel zegt men, een waarheid waar je niet omheen kunt. Dat geldt jammer genoeg voor deze bundel. Ondanks de prachtige, evenwichtige, klankrijke verzen, laat je het eindoordeel toch beïnvloeden door de zwakke. Het had zo mooi kunnen zijn: laat de zwakke gedichten weg en de bundel is prachtig.’

Rinske Kegel (1973) is schrijfster van gedichten, verhalen, columns, theater en ‘alles wat hier tussen in valt’. Zij publiceerde en/of droeg voor bij o.a. Op Ruwe Planken, Strapuzy De Wintertuin, De Gids, Extaze en Het Liegend Konijn. Zij schreef regelmatig snelgedichten voor het programma Dit Is De Dag op radio 1. Ze won tal van prijzen o.a. in maart 2018 de 1e prijs bij de Poëzieprijs van de stad Harelbeke.

De essaybundel ‘Zo andersom is alles misschien’ van Dirk De Schutter heeft een veelbelovende ondertitel: 'Tussen dichten en denken'. Recensent Eric van Loo merkt, dat De Schutter vooral geboeid is door de hermetische dichter Hans Faverey en de echo’s van religieuze wortels in het werk van Erik Spinoy, en zich vaak van een stevig filosofisch jargon bedient. Niet echt iets voor de beginnende poëzielezer, maar zeker interessant voor wie het grensvlak poëzie – filosofie wil verkennen.

Ivan Sacharov: ‘Eén plaatje zegt meer dan duizend woorden. Het plaatje op het omslag van [het lange, verhalende gedicht] De olifant van Oostzaan van Erik Bindervoet wat mij betreft meer dan tweeduizend.’ De afbeelding suggereert beelden uit een droom en dat zal Bindervoet hebben aangesproken. ‘Het knappe van Bindervoets gedicht is dat het vragen oproept. Want antwoorden geven: dat is een heel andere zaak. Dat zou maar informatie zijn. Een gedicht is daar te ambivalent voor.’

De bundel opstellen 'Iedereen dichter! Poëzie is een manier van leven' van Ivo van Strijtem is bedoeld om de poëzie af te helpen van het imago van wereldvreemd, moeilijk en nutteloos. Dat lukt niet op deze manier, aldus Ernst Jan Peters. De onmogelijke associaties bereiken het tegendeel.

Jaap van den Born (Nijmegen, 1951) is een Nederlandse dichter en illustrator. Als dichter debuteerde hij in 2005 met de bundel 2000 jaren Nijmegenaren, gevolgd door Drs. P revisé, dat hij samen met Drs. P schreef. Van zijn hand zijn inmiddels achttien (papieren) bundels verschenen en ruim tien e-books. In 2012 werd zijn gehele oeuvre bekroond met de Kees Stip-prijs. Jaap van den Born is hoofdredacteur van Het vrije vers dat in 2008 werd opgericht door dichter Quirien van Haelen. Filosofie, wetenschap en geschiedenis zijn belangrijke thema’s in zijn werk.

Xavier Roelens verwerkte in ‘Onze kinderjaren’ de prilste herinneringen van 365 mensen. Het is, in de woorden van de dichter, democratische open-source-literatuur. Maar, schrijft Joop de Vries, door zijn voor de gemiddelde lezer onnavolgbare woordenstroom ‘is zijn poëzie te veel kunstpoëzie: grotendeels hermetisch afgesloten teksten waarvan juist het volk verstoken blijft.’

Hugo Verstraeten (Dendermonde, 1954), docent, schrijver, essayist, schilder, (hoofd)redacteur van het literair tijdschrift Dighter, publiceerde twee bundels waarvan de laatste in 1997 onder de titel Verzamelde gedichten.

Jozef Deleu pleit voor een zeer kritische houding tegenover dichters, want ‘poëzie of wat ervoor door wil gaan [surft] al te vaak [mee] op het modieuze gebabbel van commentatoren die via haar parafrases of slappe performances van haar dubbele bodem en diepgang ontdoen.’ Hij heeft gelijk, maar gelukkig verschijnt er ook veel goede poëzie: Deleu laat het in zijn bloemlezing opnieuw zien. (Hans Puper)

‘Bundels van het nieuwe millennium’ onder redactie van Jeroen Dera en Carl De Strycker is een tweede deel met essays over de Nederlandse en Vlaamse poëzie in de 21e eeuw. Stonden in het eerste deel de nieuwe dichters centraal, in deze gaat het om de bundels die verschenen, ook van dichters uit het vorige millennium. Ernst Jan Peters vindt het goed dat het niet alleen diepgaande opstellen zijn geworden, maar dat ook de beginnende lezer wordt meegenomen bij de uitleg over het bijzondere van de gekozen bundels.

De lentewedstrijd van Young Poets met thema 'Vriendschap' heeft prachtig werk opgeleverd!

In ‘Niemandslandnacht’ is weinig echt wat het lijkt. De stad Orb-e-Grout is in tweeën gesneden. Niemand mag van Orb naar Grout of omgekeerd. En natuurlijk gebeurt dat wel, want op papier is alles mogelijk. Het resultaat is een spannende, cultuurkritische, absurdistische en onheilspellende vertelling in gedichten. Het verleidt recensent Eric van Loo tot een verrassende conclusie: ‘Annemarie Estor is een dichter van de buitencategorie’.

Frank Pollet (1959) schrijft en publiceert. Gedichten, kinderboeken, educatieve werken. Hij is getrouwd met kinderboekenschrijfster Moniek Vermeulen, met wie hij samen de hoofdredactie vormt van Klap, een actuamagazine voor 8-9-jarigen.

Na een aantal Friestalige bundels brengt dichter Edwin de Groot zijn vierde bundel, oorspronkelijk ‘Sels in Tibetaan belânet op it lêst yn see’ geheten, nu ook in het Nederlands uit. Recensent Hans Franse is enthousiast: ‘een authentiek geluid in beeldend Nederlands’, ‘getuigt van de hoge kwaliteit van de Friese poëzie’. Hij vindt het jammer dat het geen tweetalige uitgave geworden is, en maakt dit goed door het titelgedicht in het Nederlands én het Fries weer te geven.

Herbert Mouwen over ‘Alle gedichten’ van Komrij: ‘De poëzie van Gerrit Komrij komt over als vormvast en is ogenschijnlijk toegankelijk, op het eerste gezicht in ieder geval niet hermetisch, hoewel ik als lezer voorzichtig blijf met deze vaststelling.’ Hij was niet iemand die wachtte op inspiratie: ‘Komrij bouwt zijn gedichten woord voor woord en regel voor regel op. Niet voor niets had hij veel belangstelling voor architectuur en heeft hij daarover met de nodige kritiek op de hedendaagse bouwkunst gepubliceerd.’

Voor de Surinaamse dichter Michaël Slory is alles poëzie. Hans Franse over de bloemlezing ‘Alsof men alles loslaat’: ‘Er is niet één alles doordringend poëtisch thema dat de bundel bepaalt, maar het is de hele wereld. (…) Hij schrijft in het Nederlands, Spaans, Engels en Sranantongo.’ Er zijn weinig dichters voor wie ‘leven, werkelijkheid en taal zo’n naadloos continuüm vormen’.

Geert Briers (1964) werkt en organiseert in het boekenvak. Voor zijn professionele dagtaak betekent dit de organisatie van congressen en evenementen voor Boek.be , waarbij de Boekenbeurs het meest in het oog springt. Sinds 2012 schrijft en publiceert hij gedichten & performt op literaire podia of in literaire salons, privé bij mensen thuis.