Archief

Hans Puper over ‘Drieëntwintig tips om de hond en je demonen aan de lijn te houden’: ‘Runa Svetlikova schrijft niet over angst, paniek en verwarring, ze laat de lezer die meebeleven. Maar ze laat je niet in verwarring achter, daarvoor is haar poëzie te sprankelend, eigenzinnig en humoristisch. Ook deze bundel verdient een prijs.

Ernst Jan Peters schrijft over ‘Voor het ideaal, lees de schaal’ van Elisabeth Tonnard, een bundel met verschillende vormen en stijlen. Van hergebruikte verzen van Richard Minne naar een gesamplede Hendrik Marsman en daartussendoor dicht op de huid gedichten over de dood van de geliefde en het gevoel van verlatenheid. Een boeiende bundel en welk gedicht ideaal is, is lastig vast te stellen, dat hangt ook een beetje af welke schaal je gebruikt voor de beoordeling.

Gedichten van Stephan Zonder, Tonnie Meeuwis, Melis van den Hoek en Steven van der Heyden.

Eric van Loo over de briefwisseling ‘Brieven 1962-1974’ tussen Chris van Geel en Judith Herzberg: ‘Al snel wordt duidelijk, dat zeker Van Geel niet alleen aan Herzberg persoonlijk schreef, maar dat hij deze brieven ook gebruikte om zijn gedachten op papier te krijgen.’ Maar van hun gedachtewisseling vinden we in dit boek helaas weinig terug, omdat na een brand de meeste brieven en kaarten van Herzberg verloren zijn gegaan.

Lies van Gasse (1983) is dichter, beeldend kunstenaar en leraar. Ze schreef vier dichtbundels. Met Brak de waterdrager won ze de prijs van de provincie Oost-Vlaanderen voor poëzie, met Wenteling werd ze genomineerd voor de Pernathprijs. Onlangs verscheen haar jongste bundel Wassende Stad.

Romain John van de Maele: “In de inleiding van de bundel beschouwingen met de intrigerende titel ‘Geachte afwezigen’, stelt filosoof en dichter Peter van Lier terecht de even intrigerende vraag waarom iemand gedichten begint te schrijven. (…) Voor lezers met een uitgesproken interesse voor wijsgerige uitweidingen én poëtische bespiegelingen is het boek van Van Lier ‘gefundenes Fressen’, of een uitgelezen mogelijkheid die men niet verloren mag laten gaan.”

Francis de Preter (Deurne-Antwerpen, 1932), woont in Heist-op-den-Berg (B), schrijver, dichter en vertaler. Werkt mee aan tijdschriften in Noord en Zuid, w.o. Schoonschip, Portulaan, Gierik/NVT etc. Hij publiceerde een tiental dichtbundels en behaalde verschillende literaire onderscheidingen. Een Franstalige bundel is in voorbereiding (lente 2018).

Maurice Broere over ‘Hertenblues’ van Job Degenaar: ‘[Het] is een bundel met aansprekende, toegankelijke poëzie, waarin de dichter ons meeneemt in universele gevoelens, waarin we veel van onszelf herkennen. Moderne gedichten met een kop en een staart, niet hermetisch, maar waarin toch wat te raden overblijft.’

'Hoe de eerste vonken zichtbaar waren' van Simone Atangana Bekono werd gelezen door Ernst Jan Peters. Een bundel gedichten die als één gedicht gelezen mag worden. Een daverend debuut waarbij via beeldend taalgebruik verschillende verhalen worden verteld over wie we zijn, lijken te zijn en worden gezien door anderen.

Leonard Nolens (1947) geldt als één van de vooraanstaande dichters van zijn generatie. Zijn werk is meermalen bekroond, zo ontving hij in 2012 de Driejaarlijkse Prijs der Nederlandse Letteren. Hij staat bekend als een romantisch dichter, met vaak uitgesproken erotische thematiek. Denk bijvoorbeeld aan ‘Een fractie van een kus’, de gedichtendagbundel van 2007: ‘Prijs ons paar. / En prijs onze goede gemeenplaats / Van langzame seks in de luwte’. Het gedicht dat René Leverink voor ons bespreekt heeft een meer aardse thematiek: de plek waar de dichter tijdens het schrijven verblijft.

In de eerste ‘Poëzie Kort’ van 2018 schrijft Laura Demelza Bosma over de ‘Mini Belgium Bordelio’, een deeltje van de serie bundels die Nederlands- en Franstalige dichters samenbrengt, Hans Franse over ‘Woorden van het naseizoen’ van de Haagse dichter Gerrit Vennema, Eric van Loo over ‘Vaderhanden van Tom Driesen en Hans Puper over ‘Zolt en Stof’ van de Groningse dichter Willem Tjebbe Oostenbrink.

Laura Demelza Bosma over ‘Kozijnen van krijt’ van Hanneke van Eijken: ‘[Ze laat] zien dat haar tedere observaties geen uitleg behoeven. Ik zie ze, voel ze en wil daarbij net zo gretig verder lezen als leven. (…) Bijzonder vind ik dat de authenticiteit van dit werk niets af doet aan de herkenbaarheid, wat Van Eijkens werk geschikt maakt voor een groot publiek.’

Herbert Mouwen over ‘De 100 beste gedichten van 2018 voor de VSB Poëzieprijs’, gekozen door Maaike Meijer en Anikó Daróczi: ‘Dit tweetal maakt aan de hand van (fragmenten van) een groot aantal gedichten duidelijk, waar het in de poëzie anno 2018 om gaat. (…) Poëzie als levensredder, als magische gebeurtenis, het belang van de zintuiglijke waarneming, het belang van de vorm, de vrijheid, het experiment en de vernieuwing, het komt allemaal langs.’

Martin Reints (Amsterdam, 1950) publiceerde een essaybundel en verschillende dichtbundels. Hij won de J. Greshoffprijs en de Herman Gorterprijs. In zijn meest recente bundel Wildcamera (2017) staan gedichten en beschouwingen.

Dichter, essayist en literatuurwetenschapper Erik Spinoy gaf de tweede Hans Groenewegen-lezing onder de titel ‘Geen delicatessen’. In navolging van Paul van Ostaijen beschouwt hij literaire teksten als een vingerafdruk van de schrijver of dichter. Hij gaat ook in op de problematiek van het onuitspreekbare, door Samuel Beckett zo treffend samengevat met de uitspraak ‘Fail again. Fail better.’ Een vlot geschreven essay zonder academische hindernissen.

Huub Oosterhuis (1933) is dichter en theoloog. Hij publiceerde dichtbundels, essays, korte verhalen en liturgische teksten.

In ‘Verre uittrap’ van F. van Dixhoorn staat leegte centraal. Een inspirerende leegte: geen ontkenning van het leven, maar het mogelijk maken ervan – in het hoofd van de lezer. Hans Puper: ‘In deze bundel ligt de verbeeldingskracht bij de lezer. Nooit eerder heb ik een dichter meegemaakt die hen zo weinig in de weg stond.’

'Shop Girl' van Dominique De Groen is een vormrijk debuut, aldus Ernst Jan Peters, met inhoud, duizelingwekkend veel inhoud. Een kledingwinkel wordt beschreven als het eindpunt van een lang en dynamisch proces: van zijderups tot onderbroek. De 'ik' is onderdeel van het geheel en staat tegelijkertijd buiten het plastische verhaal.

Wouter van Heiningen (1963) vult zijn dagen met poëzie. Gedichten schrijven, over poëzie schrijven op zijn blog, organiseren van poëziepodia en poëzie-evenementen, kleinschalig uitgeven van poëzie, lezen van poëzie, beoordelen en recenseren van poëzie en zo nu en dan voordragen op plekken in Nederland en België.

Herbert Mouwen noemt ‘We komen van ver’ van Carmien Michels een opvallende debuutbundel met kwalitatief goede gedichten. ‘Veel gedichten van haar zijn stromen van woorden, die met een persoonlijke dynamiek en toon vanaf het podium gebracht kunnen worden.’ Het verschil tussen de beste en minder geslaagde gedichten is echter te groot. Niettemin: ‘In de toekomst valt nog veel mooie poëzie van Carmien Michels te verwachten (…)’

Theo Danes (1983) is dichter en vormgever. Met zijn oom en rijmdocent Ivo de Wijs schreef hij als toenmalig tienkamper de sportieve dichtbundels Atletische verzen en Olympische verzen. In 2016 volgde zijn solodebuut Personal Best.

Eric van Loo over ‘Open ogen’ van Remco Campert: “De oorlogsgedichten in Camperts jongste bundel hebben veel aandacht gekregen. Mij raken zijn gedichten over de oude dag het meest. ‘Open ogen’ wordt beter naarmate ik hem vaker lees. De oneffenheden blijven, maar ze worden steeds zichtbaarder onderdeel van wat de dichter ons in al zijn naakte en ontwapenende eerlijkheid wil vertellen.”